(Ο Λαυρέντης Διανέλλος χτυπάει αυγολέμονο. Ξαφνικά - υπό το μουσικό θέμα του Τζέημς Μποντ - εμφανίζεται το χέρι του Βέγγου στο παράθυρο της κουζίνας. Βουτάει το δάχτυλο στο αυγολέμονο και γράφει στο τζάμι ΘΒ.)
Θανάσης Βέγγος: Πράκτωρ ΘΒ από το γραφείο «η Όσφρησις».
Λαυρέντης Διανέλλος: Σας περίμενα, αλλά όχι και τόσο γρήγορα.
Θανάσης Βέγγος: Πράκτωρ ΘΒ σημαίνει ταχύτης κύριέ μου.
...
Θανάσης Βέγγος: Δε μου λέτε; Για ντολμαδάκια είναι το αυγολέμενο;
Λαυρέντης Διανέλλος: Ναι.
Θανάσης Βέγγος: Ντολμαδάκια; Ουά χα χα!!! (γέλιο Βέγγου)
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Διανέλλος και Βέγγος πέφτουν να κοιμηθούν στο ίδιο κρεβάτι και πριν περάσει ένα λεπτό ο Βέγγος αρχίζει να ροχαλίζει)
Λαυρέντης Διανέλλος: Ροχαλίζεις πάντα;
Θανάσης Βέγγος: Μμμ; Μόνο όταν κοιμάμαι...
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Παρακολουθώντας ένα ζευγάρι, ο Βέγγος μπαίνει σ' ένα υφασματάδικο και κάνει ότι είναι πελάτης κοιτάζοντας ένα τόπι ύφασμα)
Αυτός: Τι έχεις αγάπη μου;
Αυτή: Με παρακολουθούν. Κάποιος βαλτός από τον πατέρα μου.
Αυτος: Μην ανησυχείς αγάπη μου. Η Αθήνα είναι γεμάτη εξοχές. Θα πάρουμε το αυτοκίνητο και θα γυρίσουμε όλα τα απόμερα κεντράκια. Κι άς τον αυτόν να μας ψάχνει.
Θανάσης Βέγγος: Ααα, συνηθισμένο σχέδιο...
Πωλητής: [Νομίζει ότι λέει για το ύφασμα] Καθόλου κύριε! Τα υφάσματά μας είναι όλα πολύ πρωτότυπα σχέδια. Να σας δείξω όμως κάτι και άλλο και μετά αποφασίζετε. ...Λοιπόν αποφασίσατε; Να το κόψω;
Θανάσης Βέγγος: Ναι, κόφτο. Κόφτο κι άσε με ήσυχο.
(Το ζευγάρι φεύγει. Πάει να φύγει κι ο Βέγγος)
Πωλητής: Που πάτε κύριε. Να πληρώσετε το ύφασμα που με βάλατε και σας έκοψα.
Θανάσης Βέγγος: Το έκοψες; Ε, ξανακόλλα το!
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Ο Βέγγος παρακολουθεί ένα ζευγάρι και για κάλυψη δανείζεται μια σκούπα από τον οδοκαθαριστή και αρχίζει να σκουπίζει το δρόμο. Όπως είναι καλά ντυμένος με κουστούμι, διάφοροι τον κοιτάνε περιέργα)
Θανάσης Βέγγος: Μη με κοιτάς καθόλου. Αν πιάναμε όλοι από μια σκούπα, θα είχαμε μια Αθήνα κούκλα!
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Ο Βέγγος παρακολουθεί ένα ζευγάρι και για κάλυψη δανείζεται μια σκούπα από τον οδοκαθαριστή και αρχίζει να σκουπίζει το δρόμο)
Παρακολουθούμενος: Τι κάνεις εσύ εκεί;
Θανάσης Βέγγος: Βοηθάω το δήμαρχο στην επιχείρηση καθαριότητας.
Παρακολουθούμενος: Ναι, αλλά γεμίσαμε σκόνη.
Θανάσης Βέγγος: Καταβρέχτε... (Μονολογεί) Και που να 'ξερε ότι είμαι ο Σην Σκόνερι...
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Ο Βέγγος «επιτάσσει» ένα δίκυκλο για να ακολουθήσει το ζευγάρι που παρακουλουθεί, αλλά ο οδηγός τον πάει αλλού.)
Θανάσης Βέγγος: Τι είναι εδώ;
Δικυκλιστής: Λαχαναγορά.
Θανάσης Βέγγος: Και γιατί μ' έφερες εδώ Αντίχριστε;
Δικυκλιστής: Αφού είσαι μάπας!
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Ο Βέγγος τηλεφωνεί από ένα πρατήριο καυσίμων στον αρχηγό και δίνει αναφορά για την παρακολούθηση)
Θανάσης Βέγγος: ...η επιχείρηση αστραπή πηγαίνει κατ΄ ευχήν. Βρίσκομαι εκτός σχεδίου πόλεως και αναφέρω κρυπτογραφικώς ότι σπίνος και καρδερίνα έχουν φωλιάσει εις τεσσερακοστόν χιλίομετρον Εθνικής Οδού. Υπάρχει κι ένα τούνελ εκεί...
(Ο υπάλληλος τον κοιτάει περίεργα)
Θανάσης Βέγγος: Μισό λεπτό, αλλάχτε κώδικα γιατί παρακολουθούμαι. Να απαλλαγώ από το βλέμμα του Βούδα...
(Χτυπάει ένα κλάξον που κρατάει πίσω από την πλάτη του. Ο υπάλληλος βγαίνει έξω νομίζοντας ότι ήρθε πελάτης)
Θανάσης Βέγγος: Ομιλείτε ελεύθερα. Τρίτος άνθρωπος ψάχνει να βρει αόρατον αυτοκίνητον...
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Περιποιούνται το Βέγγο που έχει ένα μαυρισμένο μάτι)
Θανάσης Βέγγος: Εδώ τον είχα, στο χέρι μου...
Δημήτρης Νικολαίδης: Κι ύστερα;
Θανάσης Βέγγος: Ύστερα είχα το χέρι του εδώ, στο μάτι μου...
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
Θανάσης Βέγγος: Αυτό εδώ το παράθυρο να χτιστεί αμέσως με τούβλο μπατικό.
Μίτση Κωσταντάρα: Μα τι λέτε τώρα;
Θανάσης Βέγγος: Κάντε αυτό που σας λέω, να μη σας χτίσω και τις πόρτες...
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
Γυναίκα: Κανείς δε μπορεί να με βοηθήσει εμένα.
Θανάσης Βέγγος: Αφού σου λέω μπορώ, μπορώ. Δοκίμασέ με!
Γυναίκα: Αφήστε με. Σας λέω, δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα για μένα!
Θανάσης Βέγγος: Α, σε παρακαλώ! Μην είσαι ισχυρογνώμων. Χαίρω καλής φήμης εγώ. Έχω βοηθήσει κόσμο και κοσμάκη. Και δε μπορώ να βοηθήσω εσένα;
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
Γυναίκα: Εγώ αγαπάω ένα νέο.
Θανάσης Βέγγος: (Κοιτάει το αββυσαλέο ντεκολτέ) Κι απ΄ ότι βλέπω, πρέπει να σ΄ αγαπάει κι αυτός...
Γυναίκα: ...κι αφού αγαπιόμαστε κάναμε τα σχέδιά μας... Να χτίσουμε ένα σπιτάκι. Κι εδώ θέλω τη βοήθειά σας.
Θανάσης Βέγγος: Τι θέλεις δηλαδή, να κουβαλάω το πηλοφόρι στο χτίσιμο;
Γυναίκα: Όχι καλέ, κάτι άλλο. Σήμερα είναι η κρίσιμη ημέρα. Αρχίζει το χτίσιμο. Και θα ήθελα από σας...
Θανάσης Βέγγος: ...να σφάξω τον κόκκορα!
Γυναίκα: Όχι, μην προτρέχετε. Για ν΄ αρχίσει το χτίσιμο, πρέπει να πάω αυτά εδώ τα σχέδια στο μηχανικό.
Θανάσης Βέγγος: Και γιατί δεν του τα πας;
Γυναίκα: Διότι μαζί με τα σχέδια, πρέπει να του πάω και την προκαταβολή, την οποία όμως εγώ δεν έχω.
Θανάσης Βέγγος: Α, ούτε εγώ την έχω. Να ΄μαστε εξηγημένοι... Κατάλαβα. Θες να σου δώσω εγώ την προκαταβολή...
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Στο ζαχαροπλαστείο παίζουν τουρτοπόλεμο και γίνεται της τρελής. Ξαφνικά εμφανίζεται ένας καλοκάγαθος κύριος στην πόρτα)
Θανάσης Βέγγος: Εσείς τι θέλετε;
Κύριος: Θα ήθελα μια τούρτα για το σπίτι...
Θανάσης Βέγγος: Δεν πειράζει. Θα τη φας εδώ, μαζί μας... (Του πετάει μια τούρτα στα μούτρα)
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
Γιώργος Κωσταντίνου: Τι είπαμε ότι θα πει «excuse me»;
Νίκη Λινάρδου: Με το μπαρδόν που λέμε ελληνικά.
Γιώργος Κωσταντίνου: Όχι, αυτό είναι γαλλικά...
Καλώς ήρθε το δολάριο
Νίκος Φέρμας: Πάρε μερικά φειγ βολάν κι όπου δεις ναυτάκι κόλλα τα του στη μύτη. Κι άμα το δεις να κοντοστέκεται, άρπα το από τη μπελαμάνα και κατηφόρισέ το...
Καλώς ήρθε το δολάριο
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Δηλαδή εσύ την ηλικία σου πώς τη μετράς;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Εικοσπέντε.
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Τινέιτζερ! Κι η πίεσή σου που φτάνει στα δεκαοχτώ;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ε, τινέιτζερ κι αυτή!
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
Λάμπρος Κωσταντάρας: Φεύγεις; Πού πάς;
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Πάω στους ασθενείς μου.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ε, άσε να γλυτώσει και κανείς!
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Μπα; Δεν τρώμε ζάχαρη; Εμφανίσαμε συμπτώματα διαβήτη;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Όχι. Δεν τρώω ζάχαρη γιατί παχαίνει.
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Ε, έρχονται τώρα και τα γεροντόπαχα...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μπα, εγώ από μικρός είχα τα παχάκια μου!
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Ε, άμα είναι παιδικό το πάχος μη στεναχωριέσαι! Θα ρίξεις μπόϊ...
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
Μαρία Μπονέλλου: Μήπως είναι πολύ τολμηρό που ήρθα;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μα τι λέτε! Η τόλμη είναι αρετή της νιότης!
Μαρία Μπονέλλου: Μα δε λένε ότι η νεότης πρέπει να είναι σεμνή;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μπα... Αυτά τα λένε όσοι δεν είναι πια νέοι!
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
Λάμπρος Κωσταντάρας: Καλώς τον. Πως από δω; Έπιασε επιδημία;
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Περίπου. Πήγα να δω κάτι γέρους ασθενείς μου. Και τα γηρατειά κάτι σαν επιδημία είναι.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι με νοίαζει εμένα; Εγώ έχω κάνει εμβόλιο...
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
Χρόνης Εξαρχάκος: Η κυρία;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Γραμματεύς μου.
Χρόνης Εξαρχάκος: Βλέπω συνεχίζεις το ίδιο χόμπυ. Ο κύριος Διαμαντίδης κάνει συλλογή από κούκλες...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Σε παρακαλώ πρόσεχε πως μιλάς. Η κυρία εργάζεται στο γραφείο μου από δεκαπενταετίας!
Μπετυ Αρβανίτη: Είμαι από τα πρώτα κομμάτια της συλλογής...
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
(Συζητάνε για τον επικείμενο γάμο του Κωσταντάρα με μια μικρούλα)
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Κι η Ιωάννα που της τάζεις γάμο εδώ και δεκαπέντε χρόνια;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μα εδώ συζητάνε να διαλύεται ο γάμος σε εφτά χρόνια. Δε στέκει ούτε νομικώς...
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
Μέλπω Ζαρόκωστα: Χρησιμοποιήσατε τη γοητεία σας για να κατακτήσετε ένα αθώο πλάσμα...
Χρόνης Εξαρχάκος: Ναι, έκανε κατάχρηση γοητείας...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ε, τι να γίνει, από γοητεία έχουμε αρκετή...
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
Κόρη: Πατέρα, ο γιατρός σας είπε να κάνετε δίαιτα.
Κώστας Δούκας: Μωρέ τι μου λες; Να βράσω τους γιατρούς και να πιω το ψαρόζουμό τους!
Μην είδατε τον Παναή
(Αφού έπεσαν με το αεροπλάνο στη μέση της ερήμου)
Βαγγέλης Σειληνός: Εγώ λέω να κάτσουμε εδώ και να περιμένουμε το καραβάνι.
Ρένα Βλαχοπούλου: Ναι, θα περάσει το καραβάνι των οχτώ και δέκα...
Μια Ελληνίδα στο χαρέμι
(Στα αποδυτήρια μετά τον αγώνα)
Μάρθα Καραγιάννη: Γεια σας, είμαι η κοπέλα που ήμουνα στις κερκίδες [σ.σ. Μαζί με άλλους δέκα χιλάδες...]
Μια κυρία στα μπουζούκια
Μάρω Κοντού: Τι κάνεις βρε Παναγιώτη; Βρήκες καμιά δουλειά;
Δημήτρης Νικολαίδης: Άνοιξα ένα μαγαζάκι, αλλά με κλείσανε μέσα.
Μάρω Κοντού: Γιατί;
Δημήτρης Νικολαίδης: Έ, βλέπεις, το άνοιξα με λοστό!
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: Μέρα! Ο κύριος Πολυκράτης Σπανός;
Κατερίνα Γιουλάκη: Ορίστε, τι θέλετε; Είμαι γυναίκα του.
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Δε βλέπω το πρόσωπο!
Κατερίνα Γιουλάκη: Ναι, αλλά ποιον θέλετε;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Ψηλός, όμορφος, βουτυράτος...
Κατερίνα Γιουλάκη: Βουτυράτος;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Με μια αψηλή, τσιριμπίμ, τσιριμπόμ...
Γιώργος Γαβριηλίδης: Τσιριμπίμ, τσιριμπόμ; Excuse me, μήπως είσαστε από τη Νότια Αφρική;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Όχι, από τη Νέα Σμύρνη!
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: [Είμαι από το] Κατάστημα «Το παλουκάκι».
Γιώργος Γαβριηλίδης: Δεν το ξέρω.
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Καθ΄ όσον δε συχνάζουν φιόγκοι... Μαδάμ! [Της δίνει ένα χαρτί]
Κατερίνα Γιουλάκη: Τι ΄ν΄ αυτό;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Η λυπημένη θλίψη...
Κατερίνα Γιουλάκη: Λογαριασμός;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Πώπω, μαδάμ, δουλεύεις με διπλό καρμπυρατέρ!
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Κατερίνα Γιουλάκη: Δεκαοχτώ χιλιάδες δραχμές λογαριασμός; Καλά, ποιος υπογράφει;
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: Διάβασε το ΄στερόγραφο...
Κατερίνα Γιουλάκη: Αντώνιος... Ο Αντώνης;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Ουδέν αληθέστερον τούτου...
Κατερίνα Γιουλάκη: Ήρθε στο μαγαζί σας και αγόρασε δεκαοχτώ χιλιάδων δραχμών πράγματα;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Δεν αγόρασε... Ρήμαξε... Το κατάστημα πουλάει πενιές...
Γιώργος Γαβριηλίδης: Πενιές; Τι είν΄ αυτό;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Αναστενάρικες...
Κατερίνα Γιουλάκη: Ε, δηλαδή τι έχετε; Κέντρο με μπουζούκια;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Είδες τι δυνατή που είναι στο σταυρόλεξο;
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Κατερίνα Γιουλάκη: Κι ήρθε ο Αντώνης [στο κέντρο με τα μπουζούκια] κι έκανε δεκαοχτώ χιλιάδων λογαριασμό;
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: Με την αψηλή...
Κατερίνα Γιουλάκη: Καλά, τι ήπιανε;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Δεν ήπιανε...
Κατερίνα Γιουλάκη: Ε, τότε;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Ζύγισις, προσοχή, ανάπαυσις... Μπάινουνε τρεις. Το πρόσωπο που υπόγραψε, η τσιριμπίμ τσιριμπόμ κι ένας άλλος...
Κατερίνα Γιουλάκη: Κοντός;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Στην αρχή δεν ήτανε. Ύστερα τον κοντύνανε...
Γιώργος Γαβριηλίδης: Λοιπόν;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Εσύ μη λες τίποτα. Μυρίζεις απίγανον...
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: Λοιπόν, στην αρχή καλά τα παγαίνανε. Και δεν ξέρω πως, σηκώνεται η αψηλή και βαράει μια στράκα σ΄ έναν στη διπλανή παρέα. Και ποιον διάλεξε να βαρέσει; Το Λεωνίδα το Μολυβάτο... Άκου δηλαδή εκλογή!
Κατερίνα Γιουλάκη: Και δηλαδή αρπαχτήκανε;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Ε, δηλαδή, τι θα κάνανε; Θα κανελώνανε το ρυζόγαλο;
Γιώργος Γαβριηλίδης: Α, μα αυτό είναι βάρβαρο!
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Εσύ πάψε, θα σου ρίξω φλιτ!
Κατερίνα Γιουλάκη: Παρακάτω, παρακάτω...
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Δεν έχει παρακάτω. Έγινε το μαγαζί σα δρόμος που του περνάνε καλώδια!
Μαμά: Γι΄ αυτό είναι με τσιρότο ο Αντώνης. Και είπε πως χτύπησε στην πορτα!
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Απάνω σε μπουνιές χτύπησε!
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Γιώργος Γαβριηλίδης: Καλά. Δεν ήρθε η αστυνομία; [Στον καβγά στο κέντρο]
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: Όχι. Καθαρίσανε μόνοι τους.
Γιώργος Γαβριηλίδης: Καθαρίσανε;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Ο ένας δηλαδή, ο λέλεκας πρόλαβε και τουμπάνιασε με την πρώτη. Ο υπογράφων όμως και η κυρά...
Γιώργος Γαβριηλίδης: Η τσιριμπίμ τσιριμπόμ...
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Φέρε τον έλεγχο να σου βάλω άριστα!... Έδωσε κάτι άγριες που τους έκανε αλόγατα. Πέντε, και σκονιάσανε!
Κατερίνα Γιουλάκη: Σκονιάσανε; Δηλαδή γίνανε σκόνη.
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Εσύ θα πας μπροστά!... Είχανε και κάτι βερεσέδια αστυνομικής υφής, φάγανε και από την αψηλή και κάνανε τον ψόφιο.
Κατερίνα Γιουλάκη: Και μείνανε οι δικοί μας;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Στους τελικούς ναι. Και το χαρτί.
Γιώργος Γαβριηλίδης: Ούρρα! Ούρρα! [Επιφώνημα θριάμβου]
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Να πας να κάνεις ανάλυση!
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Κατερίνα Γιουλάκη: Δηλαδή τους κανόνισε μια χαρά η Ιταλίδα!
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: Ε όχι και Ιταλίδα! Αφού τα μιλάει και μόρτικα! Ξέρεις πως με είπε; Γιαλαντζή ντερβίση!
Κατερίνα Γιουλάκη: Είσαι βέβαιος;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Ε, καλά τώρα. Στο πεζοδρόμιο μεγαλώσαμε. Δεν είμαστε τέτοιοι. [Δείχνει το Γαβριηλίδη]
Γιώργος Γαβριηλίδης: Παρακαλώ κύριε! Είμαι ένας gentleman!
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Ναι, το γράφει στον τελεφωνικό κατάλογο!
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Κατερίνα Γιουλάκη: Καλά, είσαι βέβαιος ότι δεν είναι Ιταλίδα;
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: Ε, καλά, ψέματα λέμε; Με το που μπουκάρησε μου
λέει: «Γουστάρω τραπέζι κεντρικό». Κι έπειτα λέει: «Τσάκω ένα μπουκάλι ουίσκυ!». «Τι μάρκα;» Της κάνω. «Το Γιάννη που πορπατάει!» μου λεει.
Γιώργος Γαβριηλίδης: Johnie Walker!
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Εγώ δεν ήρθα εδώ για φροντιστήριο! Ήρθα να πλερωθώ!
Κατερίνα Γιουλάκη: Λοιπόν;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Λοιπον, «Δεν έχεις κανένα αλμυρό ρε μισόμαγκα;» μου κάνει. Ωραίες κουβέντες!
Κατερίνα Γιουλάκη: Μαμά ζαλίζομαι. Θα πέσω!
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Που ΄σαι; Δε με ξοφλάς και να πέσεις μετά;
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
(Δίνει αυτόγραφο)
Κώστας Βουτσάς: Ρε παιδιά, πώς γράφεται το «θαυμάστρια»;
Κάποιος: Με ύψιλον!
Μάρθα Καραγιάννη: Εγώ το θέλω με όμικρον-γιώτα!
Κώστας Βουτσάς: Ε, αφού το θέλει έτσι... Πιο πολλά γράμματα, πιο χορταστικό...
Μια κυρία στα μπουζούκια
Γιάννης Μιχαλόπουλος: Πως πας από φωνή Γεώργιε;
Στέφανος Ληναίος: Έτσι κι έτσι. Γιατί;
Γιάννης Μιχαλόπουλος: Είσαι να σε πάρω για αριστερό;
Στέφανος Ληναίος: Δηλαδή θα τραγουδάω τραγούδια του Θεοδωράκη;
Γιάννης Μιχαλόπουλος: Όχι βρε, για αριστερό ψάλτη!
Στέφανος Ληναίος: Μα δεν ξέρω.
Γιάννης Μιχαλόπουλος: Θα μάθεις.
Στέφανος Ληναίος: Ναι, αλλά ώστε να μάθω θα ανατριχιάσει μέχρι και ο ύψιστος από τα φάλτσα. Και μ' έχει που μ' έχει στη μπούκα του κανονιού.
Γιάννης Μιχαλόπουλος: Πάψε ανόητε, ο Θεός δεν είναι πυροβολητής!
Μιας πεντάρας νειάτα
Πρόεδρος: Ετών;
Ρένα Βλαχοπούλου: ...και...
Πρόεδρος: Που θα πει;
Ρένα Βλαχοπούλου: Θα πει... όπως στην ώρα λέμε δέκα και πέντε, δέκα και δέκα, δέκα και τέταρτο... έτσι κι εγώ είμαι σαράντα και...
Μια τρελή σαραντάρα
Λάμπρος Κωσταντάρας: Καλά, δεν ντρέπεσαι γέρος άνθρωπος να βγαίνεις με μικρούλες;
Βασίλης Αυλωνίτης: Ε, όχι και γέρος. Μεσόκοπος... Όπως λέμε μεσοτοιχία...
Μικροί και μεγάλοι εν δράση
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ποιανού είναι αυτές οι πυτζάμες;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Του πατέρα μου. Κουτί σας έρχονται! Ήταν άντρακλας ο πατέρας μου. Θρεφτάρι σωστό!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Καλά, κι εσύ ποιανού έμοιασες; Της μάνας σου;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Όχι, του κουμπάρου!
Να ζει κανείς ή να μη ζει;
Κώστας Βουτσάς: Άκου μαμά... Ήρθε εδώ η Πέπη και την έδιωξα... Ναι! Της είπα όσα με είπες, αλλά με είπε χαλβά και πολλά στενοχωρήθηκα... Μαμά, άκου, να με κάνεις κιοφτέδες, πολλούς κιοφτέδες... και κομματάκι χαλβά...
Νύχτα γάμου
(Ο Βέγγος πουλάει ρολόγια)
Θανάσης Βέγγος: Τι γινέστε κύριε; Περιμένετε ραντεβού;
Περιμένων: Αχ, ναι. Μια ολόκληρη ώρα...
Θανάσης Βέγγος: Θα είναι από τις δύσκολες φαίνεται. Υπομονή... Και με την ευκαιρία έχω κάτι για σας! Ρολόι για ταλαιπωρημένους εραστές! Πάει πίσω μισή ώρα ...για παρηγοριά!
Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ
Ξένια Καλογεροπούλου: (Χτυπάει την πόρτα)
Μίτση Κωσταντάρα: (Ανοίγει)
Ξένια Καλογεροπούλου: Χαίρετε!
Μίτση Κωσταντάρα: ...
Ξένια Καλογεροπούλου: Καλά, δεν πειράζει. Μου χρωστάτε ένα χαίρετε...
Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα
Λάμπρος Κωσταντάρας: Αλήθεια μου λες;
Ξένια Καλογεροπούλου: Και γιατί να σου πω ψέματα; Μήπως είμαι υποψήφιος και θέλω να με ψηφίσεις;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Αυτό να μου πεις...
Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα
Θανάσης Βέγγος: Το χρήμα ειν΄ ατμός και φεύγει. Η δόξα ειν΄ ατμός και πάει. Ζεις για λίγα χρόνια τη ζωή σου κι ύστερα «Άμωμοι εν οδώ αλληλούια»...
Ο ατσίδας
Βαγγέλης Πρωτόπαπας: Η κουμπάρα κουμπάρε, μου τα φόρεσε!
Βασίλης Λογοθετίδης: Τι λες μωρέ; γεγονός;
Βαγγέλης Πρωτόπαπας: Τετελεσμένον!
Βασίλης Λογοθετίδης: Πω πω! Και που ετελέσθη;
Βαγγέλης Πρωτόπαπας: Σε γκαρσονιέρα
Βασίλης Λογοθετίδης: Σε γκαρσονιέρα; Σα δε ντρέπεται... Λες και δεν είχατε σπίτι!
Ο ζηλιαρόγατος
Κώστας Χατζηχρήστος: Αχ βρε κατακαημένε Βαγγέλη! Μα, το ζήτημα δεν είναι να μου ανοίξεις την όρεξη. Το ζήτημα είναι να μου την κλείσεις...
Ο Ηλίας του 16ου
Κώστας Χατζηχρήστος: Έβγαλε ένα μάτσο χαρτονομίσματα και έδωσε στην κυρία δέκα χιλιάρικα. Και το μάτσο, μάτσο. Ούτε που χλώμιασε καθόλου...
Ο Ηλίας του 16ου
Μαρίκα Κρεβατά: Τρέχτε, κύριε πόλισμαν!
Κώστας Χατζηχρήστος: Τι, να παραβγούμε στο τρέξιμο;
Ο Ηλίας του 16ου
Κώστας Χατζηχρήστος: Α, μην τα θέλετε όλα δικά σας. Εγώ να τον βρω, εγώ και να τον συλλήψω! Μην είμαστε και πλεονέκτες! Βρέστε τον πρώτα εσείς και μετά με ειδοποιάτε και έρχομαι και τον κάνω αυτόν τον κύριο πέντε παράδες!
Ο Ηλίας του 16ου
(Προς Αυλωνίτη που τρώει πολύ γρήγορα): Πρόσεχε, θα πνιγείς!
Βασίλης Αυλωνίτης: Σιγα μην πνιγώ. Τι είναι το πιάτο μου να πνιγώ; Στέρνα;
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Προς Αυλωνίτη: Εσύ πρέπει να πεθάνεις για να βάλεις μυαλό...
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Νίκος Φέρμας: Ίσα με τριάντα ίππους φορολογήσιμους κορόιδο είσαι!
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Στέφανος Ληναίος: Πώπω αδερφέ μου, τι μυαλό είναι αυτό; Καλά, πως το έχεις τόσον καιρό και δε σου έχει μπαγιατέψει;
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Νίκος Ρίζος: Πιάσε δυο καταϊφια. Και που 'σαι... Κάντα μου μυθιστόρημα.
Ξένια Καλογεροπούλου: Δηλαδή;
Νίκος Ρίζος: Τύλιξέ μου τα στο χαρτί!
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Γιατρός (μετράει την πίεση): Εικοσιένα.
Βασίλης Αυλωνίτης: Πολύ δεν είναι γιατρέ μου;
Γιατρός: Να σου πω. Αν ήσουν άλογο θα ήταν μια χαρά. Αλλά για άνθρωπο, πολύ είναι...
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Βασίλης Αυλωνίτης: Θέλω κανένα βιβλίο για να περνάω την ώρα μου.
Νίκος Ρίζος: Βιβλία πασατέμπο δεν έχουμε...
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Στέφανος Ληναίος: Απόδειξη;
Γεωργία Βασιλειάδου: Τι να την κάνεις την απόδειξη; Αν είναι να σου φάνε λεφτά, θα στα φάνε και με απόδειξη...
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Νίκος Ρίζος: Αχ κυρία Θεώνη μου, γιατί το νοίκιασες το δωμάτιο;
Γεωργία Βασιλειάδου: Και τι να 'το 'κανα; Αποθήκη για αράχνες;
Ο θησαυρός του μακαρίτη
http://users.softlab.ece.ntua.gr/~mfano/fun/atakes.html
Θανάσης Βέγγος: Πράκτωρ ΘΒ από το γραφείο «η Όσφρησις».
Λαυρέντης Διανέλλος: Σας περίμενα, αλλά όχι και τόσο γρήγορα.
Θανάσης Βέγγος: Πράκτωρ ΘΒ σημαίνει ταχύτης κύριέ μου.
...
Θανάσης Βέγγος: Δε μου λέτε; Για ντολμαδάκια είναι το αυγολέμενο;
Λαυρέντης Διανέλλος: Ναι.
Θανάσης Βέγγος: Ντολμαδάκια; Ουά χα χα!!! (γέλιο Βέγγου)
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Διανέλλος και Βέγγος πέφτουν να κοιμηθούν στο ίδιο κρεβάτι και πριν περάσει ένα λεπτό ο Βέγγος αρχίζει να ροχαλίζει)
Λαυρέντης Διανέλλος: Ροχαλίζεις πάντα;
Θανάσης Βέγγος: Μμμ; Μόνο όταν κοιμάμαι...
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Παρακολουθώντας ένα ζευγάρι, ο Βέγγος μπαίνει σ' ένα υφασματάδικο και κάνει ότι είναι πελάτης κοιτάζοντας ένα τόπι ύφασμα)
Αυτός: Τι έχεις αγάπη μου;
Αυτή: Με παρακολουθούν. Κάποιος βαλτός από τον πατέρα μου.
Αυτος: Μην ανησυχείς αγάπη μου. Η Αθήνα είναι γεμάτη εξοχές. Θα πάρουμε το αυτοκίνητο και θα γυρίσουμε όλα τα απόμερα κεντράκια. Κι άς τον αυτόν να μας ψάχνει.
Θανάσης Βέγγος: Ααα, συνηθισμένο σχέδιο...
Πωλητής: [Νομίζει ότι λέει για το ύφασμα] Καθόλου κύριε! Τα υφάσματά μας είναι όλα πολύ πρωτότυπα σχέδια. Να σας δείξω όμως κάτι και άλλο και μετά αποφασίζετε. ...Λοιπόν αποφασίσατε; Να το κόψω;
Θανάσης Βέγγος: Ναι, κόφτο. Κόφτο κι άσε με ήσυχο.
(Το ζευγάρι φεύγει. Πάει να φύγει κι ο Βέγγος)
Πωλητής: Που πάτε κύριε. Να πληρώσετε το ύφασμα που με βάλατε και σας έκοψα.
Θανάσης Βέγγος: Το έκοψες; Ε, ξανακόλλα το!
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Ο Βέγγος παρακολουθεί ένα ζευγάρι και για κάλυψη δανείζεται μια σκούπα από τον οδοκαθαριστή και αρχίζει να σκουπίζει το δρόμο. Όπως είναι καλά ντυμένος με κουστούμι, διάφοροι τον κοιτάνε περιέργα)
Θανάσης Βέγγος: Μη με κοιτάς καθόλου. Αν πιάναμε όλοι από μια σκούπα, θα είχαμε μια Αθήνα κούκλα!
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Ο Βέγγος παρακολουθεί ένα ζευγάρι και για κάλυψη δανείζεται μια σκούπα από τον οδοκαθαριστή και αρχίζει να σκουπίζει το δρόμο)
Παρακολουθούμενος: Τι κάνεις εσύ εκεί;
Θανάσης Βέγγος: Βοηθάω το δήμαρχο στην επιχείρηση καθαριότητας.
Παρακολουθούμενος: Ναι, αλλά γεμίσαμε σκόνη.
Θανάσης Βέγγος: Καταβρέχτε... (Μονολογεί) Και που να 'ξερε ότι είμαι ο Σην Σκόνερι...
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Ο Βέγγος «επιτάσσει» ένα δίκυκλο για να ακολουθήσει το ζευγάρι που παρακουλουθεί, αλλά ο οδηγός τον πάει αλλού.)
Θανάσης Βέγγος: Τι είναι εδώ;
Δικυκλιστής: Λαχαναγορά.
Θανάσης Βέγγος: Και γιατί μ' έφερες εδώ Αντίχριστε;
Δικυκλιστής: Αφού είσαι μάπας!
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Ο Βέγγος τηλεφωνεί από ένα πρατήριο καυσίμων στον αρχηγό και δίνει αναφορά για την παρακολούθηση)
Θανάσης Βέγγος: ...η επιχείρηση αστραπή πηγαίνει κατ΄ ευχήν. Βρίσκομαι εκτός σχεδίου πόλεως και αναφέρω κρυπτογραφικώς ότι σπίνος και καρδερίνα έχουν φωλιάσει εις τεσσερακοστόν χιλίομετρον Εθνικής Οδού. Υπάρχει κι ένα τούνελ εκεί...
(Ο υπάλληλος τον κοιτάει περίεργα)
Θανάσης Βέγγος: Μισό λεπτό, αλλάχτε κώδικα γιατί παρακολουθούμαι. Να απαλλαγώ από το βλέμμα του Βούδα...
(Χτυπάει ένα κλάξον που κρατάει πίσω από την πλάτη του. Ο υπάλληλος βγαίνει έξω νομίζοντας ότι ήρθε πελάτης)
Θανάσης Βέγγος: Ομιλείτε ελεύθερα. Τρίτος άνθρωπος ψάχνει να βρει αόρατον αυτοκίνητον...
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Περιποιούνται το Βέγγο που έχει ένα μαυρισμένο μάτι)
Θανάσης Βέγγος: Εδώ τον είχα, στο χέρι μου...
Δημήτρης Νικολαίδης: Κι ύστερα;
Θανάσης Βέγγος: Ύστερα είχα το χέρι του εδώ, στο μάτι μου...
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
Θανάσης Βέγγος: Αυτό εδώ το παράθυρο να χτιστεί αμέσως με τούβλο μπατικό.
Μίτση Κωσταντάρα: Μα τι λέτε τώρα;
Θανάσης Βέγγος: Κάντε αυτό που σας λέω, να μη σας χτίσω και τις πόρτες...
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
Γυναίκα: Κανείς δε μπορεί να με βοηθήσει εμένα.
Θανάσης Βέγγος: Αφού σου λέω μπορώ, μπορώ. Δοκίμασέ με!
Γυναίκα: Αφήστε με. Σας λέω, δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα για μένα!
Θανάσης Βέγγος: Α, σε παρακαλώ! Μην είσαι ισχυρογνώμων. Χαίρω καλής φήμης εγώ. Έχω βοηθήσει κόσμο και κοσμάκη. Και δε μπορώ να βοηθήσω εσένα;
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
Γυναίκα: Εγώ αγαπάω ένα νέο.
Θανάσης Βέγγος: (Κοιτάει το αββυσαλέο ντεκολτέ) Κι απ΄ ότι βλέπω, πρέπει να σ΄ αγαπάει κι αυτός...
Γυναίκα: ...κι αφού αγαπιόμαστε κάναμε τα σχέδιά μας... Να χτίσουμε ένα σπιτάκι. Κι εδώ θέλω τη βοήθειά σας.
Θανάσης Βέγγος: Τι θέλεις δηλαδή, να κουβαλάω το πηλοφόρι στο χτίσιμο;
Γυναίκα: Όχι καλέ, κάτι άλλο. Σήμερα είναι η κρίσιμη ημέρα. Αρχίζει το χτίσιμο. Και θα ήθελα από σας...
Θανάσης Βέγγος: ...να σφάξω τον κόκκορα!
Γυναίκα: Όχι, μην προτρέχετε. Για ν΄ αρχίσει το χτίσιμο, πρέπει να πάω αυτά εδώ τα σχέδια στο μηχανικό.
Θανάσης Βέγγος: Και γιατί δεν του τα πας;
Γυναίκα: Διότι μαζί με τα σχέδια, πρέπει να του πάω και την προκαταβολή, την οποία όμως εγώ δεν έχω.
Θανάσης Βέγγος: Α, ούτε εγώ την έχω. Να ΄μαστε εξηγημένοι... Κατάλαβα. Θες να σου δώσω εγώ την προκαταβολή...
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
(Στο ζαχαροπλαστείο παίζουν τουρτοπόλεμο και γίνεται της τρελής. Ξαφνικά εμφανίζεται ένας καλοκάγαθος κύριος στην πόρτα)
Θανάσης Βέγγος: Εσείς τι θέλετε;
Κύριος: Θα ήθελα μια τούρτα για το σπίτι...
Θανάσης Βέγγος: Δεν πειράζει. Θα τη φας εδώ, μαζί μας... (Του πετάει μια τούρτα στα μούτρα)
ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ
Γιώργος Κωσταντίνου: Τι είπαμε ότι θα πει «excuse me»;
Νίκη Λινάρδου: Με το μπαρδόν που λέμε ελληνικά.
Γιώργος Κωσταντίνου: Όχι, αυτό είναι γαλλικά...
Καλώς ήρθε το δολάριο
Νίκος Φέρμας: Πάρε μερικά φειγ βολάν κι όπου δεις ναυτάκι κόλλα τα του στη μύτη. Κι άμα το δεις να κοντοστέκεται, άρπα το από τη μπελαμάνα και κατηφόρισέ το...
Καλώς ήρθε το δολάριο
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Δηλαδή εσύ την ηλικία σου πώς τη μετράς;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Εικοσπέντε.
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Τινέιτζερ! Κι η πίεσή σου που φτάνει στα δεκαοχτώ;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ε, τινέιτζερ κι αυτή!
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
Λάμπρος Κωσταντάρας: Φεύγεις; Πού πάς;
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Πάω στους ασθενείς μου.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ε, άσε να γλυτώσει και κανείς!
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Μπα; Δεν τρώμε ζάχαρη; Εμφανίσαμε συμπτώματα διαβήτη;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Όχι. Δεν τρώω ζάχαρη γιατί παχαίνει.
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Ε, έρχονται τώρα και τα γεροντόπαχα...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μπα, εγώ από μικρός είχα τα παχάκια μου!
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Ε, άμα είναι παιδικό το πάχος μη στεναχωριέσαι! Θα ρίξεις μπόϊ...
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
Μαρία Μπονέλλου: Μήπως είναι πολύ τολμηρό που ήρθα;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μα τι λέτε! Η τόλμη είναι αρετή της νιότης!
Μαρία Μπονέλλου: Μα δε λένε ότι η νεότης πρέπει να είναι σεμνή;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μπα... Αυτά τα λένε όσοι δεν είναι πια νέοι!
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
Λάμπρος Κωσταντάρας: Καλώς τον. Πως από δω; Έπιασε επιδημία;
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Περίπου. Πήγα να δω κάτι γέρους ασθενείς μου. Και τα γηρατειά κάτι σαν επιδημία είναι.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι με νοίαζει εμένα; Εγώ έχω κάνει εμβόλιο...
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
Χρόνης Εξαρχάκος: Η κυρία;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Γραμματεύς μου.
Χρόνης Εξαρχάκος: Βλέπω συνεχίζεις το ίδιο χόμπυ. Ο κύριος Διαμαντίδης κάνει συλλογή από κούκλες...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Σε παρακαλώ πρόσεχε πως μιλάς. Η κυρία εργάζεται στο γραφείο μου από δεκαπενταετίας!
Μπετυ Αρβανίτη: Είμαι από τα πρώτα κομμάτια της συλλογής...
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
(Συζητάνε για τον επικείμενο γάμο του Κωσταντάρα με μια μικρούλα)
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Κι η Ιωάννα που της τάζεις γάμο εδώ και δεκαπέντε χρόνια;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μα εδώ συζητάνε να διαλύεται ο γάμος σε εφτά χρόνια. Δε στέκει ούτε νομικώς...
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
Μέλπω Ζαρόκωστα: Χρησιμοποιήσατε τη γοητεία σας για να κατακτήσετε ένα αθώο πλάσμα...
Χρόνης Εξαρχάκος: Ναι, έκανε κατάχρηση γοητείας...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ε, τι να γίνει, από γοητεία έχουμε αρκετή...
Κάτι κουρασμένα παληκάρια
Κόρη: Πατέρα, ο γιατρός σας είπε να κάνετε δίαιτα.
Κώστας Δούκας: Μωρέ τι μου λες; Να βράσω τους γιατρούς και να πιω το ψαρόζουμό τους!
Μην είδατε τον Παναή
(Αφού έπεσαν με το αεροπλάνο στη μέση της ερήμου)
Βαγγέλης Σειληνός: Εγώ λέω να κάτσουμε εδώ και να περιμένουμε το καραβάνι.
Ρένα Βλαχοπούλου: Ναι, θα περάσει το καραβάνι των οχτώ και δέκα...
Μια Ελληνίδα στο χαρέμι
(Στα αποδυτήρια μετά τον αγώνα)
Μάρθα Καραγιάννη: Γεια σας, είμαι η κοπέλα που ήμουνα στις κερκίδες [σ.σ. Μαζί με άλλους δέκα χιλάδες...]
Μια κυρία στα μπουζούκια
Μάρω Κοντού: Τι κάνεις βρε Παναγιώτη; Βρήκες καμιά δουλειά;
Δημήτρης Νικολαίδης: Άνοιξα ένα μαγαζάκι, αλλά με κλείσανε μέσα.
Μάρω Κοντού: Γιατί;
Δημήτρης Νικολαίδης: Έ, βλέπεις, το άνοιξα με λοστό!
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: Μέρα! Ο κύριος Πολυκράτης Σπανός;
Κατερίνα Γιουλάκη: Ορίστε, τι θέλετε; Είμαι γυναίκα του.
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Δε βλέπω το πρόσωπο!
Κατερίνα Γιουλάκη: Ναι, αλλά ποιον θέλετε;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Ψηλός, όμορφος, βουτυράτος...
Κατερίνα Γιουλάκη: Βουτυράτος;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Με μια αψηλή, τσιριμπίμ, τσιριμπόμ...
Γιώργος Γαβριηλίδης: Τσιριμπίμ, τσιριμπόμ; Excuse me, μήπως είσαστε από τη Νότια Αφρική;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Όχι, από τη Νέα Σμύρνη!
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: [Είμαι από το] Κατάστημα «Το παλουκάκι».
Γιώργος Γαβριηλίδης: Δεν το ξέρω.
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Καθ΄ όσον δε συχνάζουν φιόγκοι... Μαδάμ! [Της δίνει ένα χαρτί]
Κατερίνα Γιουλάκη: Τι ΄ν΄ αυτό;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Η λυπημένη θλίψη...
Κατερίνα Γιουλάκη: Λογαριασμός;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Πώπω, μαδάμ, δουλεύεις με διπλό καρμπυρατέρ!
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Κατερίνα Γιουλάκη: Δεκαοχτώ χιλιάδες δραχμές λογαριασμός; Καλά, ποιος υπογράφει;
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: Διάβασε το ΄στερόγραφο...
Κατερίνα Γιουλάκη: Αντώνιος... Ο Αντώνης;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Ουδέν αληθέστερον τούτου...
Κατερίνα Γιουλάκη: Ήρθε στο μαγαζί σας και αγόρασε δεκαοχτώ χιλιάδων δραχμών πράγματα;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Δεν αγόρασε... Ρήμαξε... Το κατάστημα πουλάει πενιές...
Γιώργος Γαβριηλίδης: Πενιές; Τι είν΄ αυτό;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Αναστενάρικες...
Κατερίνα Γιουλάκη: Ε, δηλαδή τι έχετε; Κέντρο με μπουζούκια;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Είδες τι δυνατή που είναι στο σταυρόλεξο;
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Κατερίνα Γιουλάκη: Κι ήρθε ο Αντώνης [στο κέντρο με τα μπουζούκια] κι έκανε δεκαοχτώ χιλιάδων λογαριασμό;
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: Με την αψηλή...
Κατερίνα Γιουλάκη: Καλά, τι ήπιανε;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Δεν ήπιανε...
Κατερίνα Γιουλάκη: Ε, τότε;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Ζύγισις, προσοχή, ανάπαυσις... Μπάινουνε τρεις. Το πρόσωπο που υπόγραψε, η τσιριμπίμ τσιριμπόμ κι ένας άλλος...
Κατερίνα Γιουλάκη: Κοντός;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Στην αρχή δεν ήτανε. Ύστερα τον κοντύνανε...
Γιώργος Γαβριηλίδης: Λοιπόν;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Εσύ μη λες τίποτα. Μυρίζεις απίγανον...
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: Λοιπόν, στην αρχή καλά τα παγαίνανε. Και δεν ξέρω πως, σηκώνεται η αψηλή και βαράει μια στράκα σ΄ έναν στη διπλανή παρέα. Και ποιον διάλεξε να βαρέσει; Το Λεωνίδα το Μολυβάτο... Άκου δηλαδή εκλογή!
Κατερίνα Γιουλάκη: Και δηλαδή αρπαχτήκανε;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Ε, δηλαδή, τι θα κάνανε; Θα κανελώνανε το ρυζόγαλο;
Γιώργος Γαβριηλίδης: Α, μα αυτό είναι βάρβαρο!
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Εσύ πάψε, θα σου ρίξω φλιτ!
Κατερίνα Γιουλάκη: Παρακάτω, παρακάτω...
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Δεν έχει παρακάτω. Έγινε το μαγαζί σα δρόμος που του περνάνε καλώδια!
Μαμά: Γι΄ αυτό είναι με τσιρότο ο Αντώνης. Και είπε πως χτύπησε στην πορτα!
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Απάνω σε μπουνιές χτύπησε!
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Γιώργος Γαβριηλίδης: Καλά. Δεν ήρθε η αστυνομία; [Στον καβγά στο κέντρο]
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: Όχι. Καθαρίσανε μόνοι τους.
Γιώργος Γαβριηλίδης: Καθαρίσανε;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Ο ένας δηλαδή, ο λέλεκας πρόλαβε και τουμπάνιασε με την πρώτη. Ο υπογράφων όμως και η κυρά...
Γιώργος Γαβριηλίδης: Η τσιριμπίμ τσιριμπόμ...
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Φέρε τον έλεγχο να σου βάλω άριστα!... Έδωσε κάτι άγριες που τους έκανε αλόγατα. Πέντε, και σκονιάσανε!
Κατερίνα Γιουλάκη: Σκονιάσανε; Δηλαδή γίνανε σκόνη.
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Εσύ θα πας μπροστά!... Είχανε και κάτι βερεσέδια αστυνομικής υφής, φάγανε και από την αψηλή και κάνανε τον ψόφιο.
Κατερίνα Γιουλάκη: Και μείνανε οι δικοί μας;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Στους τελικούς ναι. Και το χαρτί.
Γιώργος Γαβριηλίδης: Ούρρα! Ούρρα! [Επιφώνημα θριάμβου]
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Να πας να κάνεις ανάλυση!
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Κατερίνα Γιουλάκη: Δηλαδή τους κανόνισε μια χαρά η Ιταλίδα!
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: Ε όχι και Ιταλίδα! Αφού τα μιλάει και μόρτικα! Ξέρεις πως με είπε; Γιαλαντζή ντερβίση!
Κατερίνα Γιουλάκη: Είσαι βέβαιος;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Ε, καλά τώρα. Στο πεζοδρόμιο μεγαλώσαμε. Δεν είμαστε τέτοιοι. [Δείχνει το Γαβριηλίδη]
Γιώργος Γαβριηλίδης: Παρακαλώ κύριε! Είμαι ένας gentleman!
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Ναι, το γράφει στον τελεφωνικό κατάλογο!
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
Κατερίνα Γιουλάκη: Καλά, είσαι βέβαιος ότι δεν είναι Ιταλίδα;
Αθηνόδωρος Προύσαλης [Μάγκικα]: Ε, καλά, ψέματα λέμε; Με το που μπουκάρησε μου
λέει: «Γουστάρω τραπέζι κεντρικό». Κι έπειτα λέει: «Τσάκω ένα μπουκάλι ουίσκυ!». «Τι μάρκα;» Της κάνω. «Το Γιάννη που πορπατάει!» μου λεει.
Γιώργος Γαβριηλίδης: Johnie Walker!
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Εγώ δεν ήρθα εδώ για φροντιστήριο! Ήρθα να πλερωθώ!
Κατερίνα Γιουλάκη: Λοιπόν;
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Λοιπον, «Δεν έχεις κανένα αλμυρό ρε μισόμαγκα;» μου κάνει. Ωραίες κουβέντες!
Κατερίνα Γιουλάκη: Μαμά ζαλίζομαι. Θα πέσω!
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Που ΄σαι; Δε με ξοφλάς και να πέσεις μετά;
Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη
(Δίνει αυτόγραφο)
Κώστας Βουτσάς: Ρε παιδιά, πώς γράφεται το «θαυμάστρια»;
Κάποιος: Με ύψιλον!
Μάρθα Καραγιάννη: Εγώ το θέλω με όμικρον-γιώτα!
Κώστας Βουτσάς: Ε, αφού το θέλει έτσι... Πιο πολλά γράμματα, πιο χορταστικό...
Μια κυρία στα μπουζούκια
Γιάννης Μιχαλόπουλος: Πως πας από φωνή Γεώργιε;
Στέφανος Ληναίος: Έτσι κι έτσι. Γιατί;
Γιάννης Μιχαλόπουλος: Είσαι να σε πάρω για αριστερό;
Στέφανος Ληναίος: Δηλαδή θα τραγουδάω τραγούδια του Θεοδωράκη;
Γιάννης Μιχαλόπουλος: Όχι βρε, για αριστερό ψάλτη!
Στέφανος Ληναίος: Μα δεν ξέρω.
Γιάννης Μιχαλόπουλος: Θα μάθεις.
Στέφανος Ληναίος: Ναι, αλλά ώστε να μάθω θα ανατριχιάσει μέχρι και ο ύψιστος από τα φάλτσα. Και μ' έχει που μ' έχει στη μπούκα του κανονιού.
Γιάννης Μιχαλόπουλος: Πάψε ανόητε, ο Θεός δεν είναι πυροβολητής!
Μιας πεντάρας νειάτα
Πρόεδρος: Ετών;
Ρένα Βλαχοπούλου: ...και...
Πρόεδρος: Που θα πει;
Ρένα Βλαχοπούλου: Θα πει... όπως στην ώρα λέμε δέκα και πέντε, δέκα και δέκα, δέκα και τέταρτο... έτσι κι εγώ είμαι σαράντα και...
Μια τρελή σαραντάρα
Λάμπρος Κωσταντάρας: Καλά, δεν ντρέπεσαι γέρος άνθρωπος να βγαίνεις με μικρούλες;
Βασίλης Αυλωνίτης: Ε, όχι και γέρος. Μεσόκοπος... Όπως λέμε μεσοτοιχία...
Μικροί και μεγάλοι εν δράση
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ποιανού είναι αυτές οι πυτζάμες;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Του πατέρα μου. Κουτί σας έρχονται! Ήταν άντρακλας ο πατέρας μου. Θρεφτάρι σωστό!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Καλά, κι εσύ ποιανού έμοιασες; Της μάνας σου;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Όχι, του κουμπάρου!
Να ζει κανείς ή να μη ζει;
Κώστας Βουτσάς: Άκου μαμά... Ήρθε εδώ η Πέπη και την έδιωξα... Ναι! Της είπα όσα με είπες, αλλά με είπε χαλβά και πολλά στενοχωρήθηκα... Μαμά, άκου, να με κάνεις κιοφτέδες, πολλούς κιοφτέδες... και κομματάκι χαλβά...
Νύχτα γάμου
(Ο Βέγγος πουλάει ρολόγια)
Θανάσης Βέγγος: Τι γινέστε κύριε; Περιμένετε ραντεβού;
Περιμένων: Αχ, ναι. Μια ολόκληρη ώρα...
Θανάσης Βέγγος: Θα είναι από τις δύσκολες φαίνεται. Υπομονή... Και με την ευκαιρία έχω κάτι για σας! Ρολόι για ταλαιπωρημένους εραστές! Πάει πίσω μισή ώρα ...για παρηγοριά!
Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ
Ξένια Καλογεροπούλου: (Χτυπάει την πόρτα)
Μίτση Κωσταντάρα: (Ανοίγει)
Ξένια Καλογεροπούλου: Χαίρετε!
Μίτση Κωσταντάρα: ...
Ξένια Καλογεροπούλου: Καλά, δεν πειράζει. Μου χρωστάτε ένα χαίρετε...
Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα
Λάμπρος Κωσταντάρας: Αλήθεια μου λες;
Ξένια Καλογεροπούλου: Και γιατί να σου πω ψέματα; Μήπως είμαι υποψήφιος και θέλω να με ψηφίσεις;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Αυτό να μου πεις...
Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα
Θανάσης Βέγγος: Το χρήμα ειν΄ ατμός και φεύγει. Η δόξα ειν΄ ατμός και πάει. Ζεις για λίγα χρόνια τη ζωή σου κι ύστερα «Άμωμοι εν οδώ αλληλούια»...
Ο ατσίδας
Βαγγέλης Πρωτόπαπας: Η κουμπάρα κουμπάρε, μου τα φόρεσε!
Βασίλης Λογοθετίδης: Τι λες μωρέ; γεγονός;
Βαγγέλης Πρωτόπαπας: Τετελεσμένον!
Βασίλης Λογοθετίδης: Πω πω! Και που ετελέσθη;
Βαγγέλης Πρωτόπαπας: Σε γκαρσονιέρα
Βασίλης Λογοθετίδης: Σε γκαρσονιέρα; Σα δε ντρέπεται... Λες και δεν είχατε σπίτι!
Ο ζηλιαρόγατος
Κώστας Χατζηχρήστος: Αχ βρε κατακαημένε Βαγγέλη! Μα, το ζήτημα δεν είναι να μου ανοίξεις την όρεξη. Το ζήτημα είναι να μου την κλείσεις...
Ο Ηλίας του 16ου
Κώστας Χατζηχρήστος: Έβγαλε ένα μάτσο χαρτονομίσματα και έδωσε στην κυρία δέκα χιλιάρικα. Και το μάτσο, μάτσο. Ούτε που χλώμιασε καθόλου...
Ο Ηλίας του 16ου
Μαρίκα Κρεβατά: Τρέχτε, κύριε πόλισμαν!
Κώστας Χατζηχρήστος: Τι, να παραβγούμε στο τρέξιμο;
Ο Ηλίας του 16ου
Κώστας Χατζηχρήστος: Α, μην τα θέλετε όλα δικά σας. Εγώ να τον βρω, εγώ και να τον συλλήψω! Μην είμαστε και πλεονέκτες! Βρέστε τον πρώτα εσείς και μετά με ειδοποιάτε και έρχομαι και τον κάνω αυτόν τον κύριο πέντε παράδες!
Ο Ηλίας του 16ου
(Προς Αυλωνίτη που τρώει πολύ γρήγορα): Πρόσεχε, θα πνιγείς!
Βασίλης Αυλωνίτης: Σιγα μην πνιγώ. Τι είναι το πιάτο μου να πνιγώ; Στέρνα;
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Προς Αυλωνίτη: Εσύ πρέπει να πεθάνεις για να βάλεις μυαλό...
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Νίκος Φέρμας: Ίσα με τριάντα ίππους φορολογήσιμους κορόιδο είσαι!
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Στέφανος Ληναίος: Πώπω αδερφέ μου, τι μυαλό είναι αυτό; Καλά, πως το έχεις τόσον καιρό και δε σου έχει μπαγιατέψει;
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Νίκος Ρίζος: Πιάσε δυο καταϊφια. Και που 'σαι... Κάντα μου μυθιστόρημα.
Ξένια Καλογεροπούλου: Δηλαδή;
Νίκος Ρίζος: Τύλιξέ μου τα στο χαρτί!
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Γιατρός (μετράει την πίεση): Εικοσιένα.
Βασίλης Αυλωνίτης: Πολύ δεν είναι γιατρέ μου;
Γιατρός: Να σου πω. Αν ήσουν άλογο θα ήταν μια χαρά. Αλλά για άνθρωπο, πολύ είναι...
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Βασίλης Αυλωνίτης: Θέλω κανένα βιβλίο για να περνάω την ώρα μου.
Νίκος Ρίζος: Βιβλία πασατέμπο δεν έχουμε...
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Στέφανος Ληναίος: Απόδειξη;
Γεωργία Βασιλειάδου: Τι να την κάνεις την απόδειξη; Αν είναι να σου φάνε λεφτά, θα στα φάνε και με απόδειξη...
Ο θησαυρός του μακαρίτη
Νίκος Ρίζος: Αχ κυρία Θεώνη μου, γιατί το νοίκιασες το δωμάτιο;
Γεωργία Βασιλειάδου: Και τι να 'το 'κανα; Αποθήκη για αράχνες;
Ο θησαυρός του μακαρίτη
http://users.softlab.ece.ntua.gr/~mfano/fun/atakes.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου