Λάμπρος Κωσταντάρας: Αμάν! Τα μαλλιά της γριάς μπήκαν πάλι!
Υπάλληλος: Όλα σας καλά κύριε διευθυντά, αλλά αυτό να μην είχατε.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ποιο ρε Φίλιππα;
Υπάλληλος: Τη μανία σας για τα μαλλιά.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ρε, εγώ έχω μανία με τα μαλλιά, ή εσύ που τα περιποιήσαι σαν παλιά Αρσακειάδα;
Τι 30, τι 40, τι 50
(Μπαίνει ο Γιώργος Μοσχίδης)
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ααα, να κι άλλος μάλλινος! Και μάλιστα ψευτομάλλινος αυτός!
Γιώργος Μοσχίδης: Γιατί ψευτομάλλινος;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Γιατί αν δεν τα έβαφες, θα ήσουν μπαμπακερός! Γι΄ αυτό!
Γιώργος Μοσχίδης: Μμμ, κακίες αναχρονιστικών ανθρώπων.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι είπες ρε μπάρμπα χίππη;
Γιώργος Μοσχίδης: Μπάρμπα να σε πουν τ΄ ανήψια σου!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Εμένα με λένε. Εσένα ντρέπονται να σε πούνε!
Τι 30, τι 40, τι 50
Μίτση Κωσταντάρα: Έλα μια στιγμή κάτω.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Στάσου μωρή, τι με τραβάς έτσι; Τσουβάλι είμαι;
Τι 30, τι 40, τι 50
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ρε συ, τι ειν΄ αυτά που φοράς; Χάμουρα βρε; Μουλάρι είσαι; Άντε να χαθείς βρε! (Γελάει)
Τι 30, τι 40, τι 50
Λάμπρος Κωσταντάρας: Πώς πήγε το ψάρεμα;
Ρίκα Διαλυνά: Καλά. Στο τέλος με κατάφερε και της τα είπα όλα.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ποια όλα;
Ρίκα Διαλυνά: Τα δικά μου.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μωρή, για τα δικά της δε σου είπα να της μιλήσεις;
Ρίκα Διαλυνά: Ε, τι να κάνουμε, αυτά βγήκανε στη φόρα...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μωρ' τι έχεις στο κεφάλι σου, φάβα Σαντορίνης;
Τι 30, τι 40, τι 50
(Μπαίνει ο Γιώργος Μοσχίδης κρατώντας ένα αρκουδάκι)
Λάμπρος Κωσταντάρας: Πώς είσαι έτσι βρε; Η μεγάλη αρκούδα έφερε τη μικρή!
Τι 30, τι 40, τι 50
Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι έγινε η δεσποινίς Μαργαρίτη;
Μίτση Κωσταντάρα: Εμένα ρωτάς;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Δεν τηλεφώνησε καθόλου;
Μίτση Κωσταντάρα: Μου φαίνεται πως τηλεφώνησε στον προσωπάρχη.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Γιατί δε μου ΄πε τίποτα ο προσωπάρχης;
Μίτση Κωσταντάρα: Μου φαίνεται πως μου ΄πε να στο πω εγώ.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μου φαίνεται πως άρχισες να κουρκουτιένεις!
Μίτση Κωσταντάρα: Αυτό το λες γιατί θέλεις να με διώξεις.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Αν ήθελα να σε διώξω θα σ΄ έδιωχνα. Φύγε!... Και φάε λίγη τσίχλα να ξεβρωμίσεις! Σκορδοφάγα!
Τι 30, τι 40, τι 50
(Ο Κωσταντάρας μόλις γύρισε απ΄ το Λονδίνο με ...χίππικη περιβολή)
Υπάλληλος: Κύριε διευθυντά, τι έκπληξη είν΄ αυτή;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Λονδίνο ειν΄ αυτό παιδιά μου! Μπορεί να μη σ΄ επηρεάσει; Και που πήγε και μου έκλεισε ξενοδοχείο αυτός ο αλιτήριος ο γιος μου; Στην Carnaby Street. Εκεί παιδιά να δείτε μαλλιά και γένια. Αφού οι άνθρωποι δε χρησιμοποιούν πια σαπούνια. Βάζουν ναφθαλίνη για το σκώρο!
Τι 30, τι 40, τι 50
Ντίνος Ηλιόπουλος: Ο έρωτας είναι σαν τις αμοιβάδες. Γι' αυτό πρέπει να είναι... αμοιβαίος!
Τρεις κούκλες κι εγώ
(Στο καμπαρέ, ο Αλεξανδράκης συζητάει με το σερβιτόρο και κοιτάει τη Βουγιουκλάκη που φιλιέται επί ένα λεπτό μ' έναν πελάτη)
Αλέκος Αλεξανδράκης: Μπράβο αντοχή! Με τέτοια αναπνοή μπορεί να καταρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ στις βουτιές!
Σερβιτόρος: Και στις βουτιές είναι καλή!
(Μας δείχνει την ώρα που φιλιέται, που του ...βουτάει από την τσέπη ένα κατοστάρικο)
Το δόλωμα
(O Αλεξανδράκης κάθεται στο τραπέζι της καμπαρετζούς Βουγιουκλάκη)
Αλέκος Αλεξανδράκης: Τι δουλειά κάνεις εδώ;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Χειροτεχνία.
Αλέκος Αλεξανδράκης: Δηλαδή;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Απλώνουν αυτοι τα ξερά τους, εγώ τους τα μαζεύω, και ούτω καθ' εξής...
Το δόλωμα
Αλέκος Αλεξανδράκης: Λοιπόν, κατ' αρχάς θα κάνεις ένα καλό μπανιο.
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Έννοια σου, όσο πιο βρώμικη δουλειά κάνει μια γυναίκα, τόσο πιο καλά πλένεται.
Το δόλωμα
(Περπατάει με βιβλία στο κεφάλι για να εξασκηθεί στο σωστό περπάτημα.)
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Αυτό το ντορβά τι μου τον βάλατε στη μάπα; Κουλουρτζή θα με κάνετε;
Το δόλωμα
Αλέκος Αλεξανδράκης: Μη χρησιμοποιείς σε παρακαλώ τέτοιες εκφράσεις. Άκου μάπα...
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Ε, δηλαδή τη μάπα πώς θα τη λέω; Καφάσι;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Τι καφάσι παιδί μου; Κεφάλι!
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Ααα, καθαρεύουσα...
Το δόλωμα
Ντίνος Ηλιόπουλος: Παιδί μου, η ποίηση είναι ποίηση άμα δεν την καταλαβαίνει κανείς. Άμα την καταλαβαίνουν όλοι δεν είναι ποίηση, είναι τσιφτετέλι... Κατάλαβες;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Όχι...
Ντίνος Ηλιόπουλος: Ε, δεν είναι κι απαραίτητο...
Το δόλωμα
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Φοβάμαι μην πω καμιά ανοησία.
Ντίνος Ηλιόπουλος: Έννοια σου και μεγαλύτερες ανοησίες από αυτές στη μοντέρνα ποίηση δεν υπάρχουν. Σημασία έχει να μάθεις να το απαγγέλεις με συναίσθημα.
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Να το μάθω όλο δηλαδή;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Ε, ξέρω ΄γω; Μάθε το μισό. Σάμπως ξέρει κανείς που αρχίζει και που τελειώνει;
Το δόλωμα
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Αυτά τα ψάρια είναι φρεσκότατα. Ξέρω εγώ από αυτά. Ο πατέρας μου πάστωνε ψάρια. Ήτανε, που λέμε, πάστωρ...
Το δόλωμα
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Μπάμπη, για πες μου, γιατί παίζουνε χαρτιά αυτοί που έχουνε λεφτά;
Αλέκος Αλεξανδράκης: Για να τα 'κονομάνε αυτοί που δεν έχουν!
Το δόλωμα
Κυρία: Σας αρέσει ο Σεφέρης;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Τι να σας πω... Δεν τον έχω δει από κοντά. Προτιμώ το Μπιθικώτση!
Άλλη κυρία: Ας αφήσουμε τους σύγχρονούς. Ο Σολωμός σας αρέσει;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Ούουου. Με μπόλικο λεμονάκι και αλατάκι είναι εξαιρετικός. Η μόνη κονσέρβα...
Το δόλωμα
(Η Βουγιουκλάκη είναι στην παραλία και της κολλάει ένας)
Ενοχλητικός: Δαγκώνει ο σκύλος σας μαντάμ;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Ο σκύλος δε δαγκώνει, δαγκώνω όμως εγώ.
Ενοχλητικός: Τι μάρκα είναι το σκυλάκι σας;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Μπουίκ!!!
Ενοχλητικός: Πως είπατε;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Άντε στη δουλειά σου παιδάκι μου. Άντε, μη σου πω καμιά κουβέντα Πειραιώτικη και δεν κάνει...
Το δόλωμα
(Κοιτάνε μια κοπέλα που ταϊζει ένα σάντουιτς σ' έναν απίστευτα ευτραφή κύριο).
Ντίνος Ηλιόπουλος: Τη βλέπεις αυτή;... Ε, μην κοιτάς έτσι... Πολλά λεφτά σου λέω. Πολλά λεφτά...
Αλέκος Αλεξανδράκης: Εφοπλίστρια;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Όχι. Κτηνοτρόφος.
Αλέκος Αλεξανδράκης: Κτηνοτρόφος;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Έχει παντρευτεί αυτό το κτήνος... και το τρέφει.
Το δόλωμα
(Ταΐζουν το σκύλο)
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Μήπως βαρυστομαχιάσει;
Κύριος: Α, όχι, αποκλείεται. Αυτό το ζαμπόν είναι πολύ ελαφρύ. Τέτοιο δίνω κι εγώ του δικού μου.
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Κάθε μέρα;
Κύριος: Κάθε μέρα.
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Κι ύστερα σου λένε σκυλίσια ζωή...
Το δόλωμα
(Στο χαρτοπαικτικό τραπέζι)
Βαγγέλης Βουλγαρίδης: Μπορώ να καθήσω;
Κύριος: Εμάς ρωτάς νεαρέ μου;
Βαγγέλης Βουλγαρίδης: Ποιον να ρωτήσω;
Κύριος: Το πορτοφόλι σου!...
Το δόλωμα
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Θα ήθελα τον κύριο Βένγκλερη.
Γραμματέας: Τον ίδιο;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Γιατί, υπάρχει κι άλλος;
Το κλωτσοσκούφι
Αλέκος Αλεξανδράκης: Δεν πίνουμε λίγο ουισκάκι; Σας αρέσει το ουίσκυ;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Μου ΄χουνε πει ότι μυρίζει κορέους!
Αλέκος Αλεξανδράκης: Διαδόσεις...
Το κλωτσοσκούφι
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πόσο κάνουν;
Υποδηματοπώλης: Διακόσιες είκοσι.
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Γίνεται να σας δώσω τις είκοσι και να σας χρωστάω τις διακόσιες;
Υποδηματοπώλης: (Γελάει)
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Τι γελάτε; Καλά... Τότε να σας δώσω διακόσιες και να σας χρωστάω τις είκοσι;
Το κλωτσοσκούφι
Σταύρος Ξενίδης: Καθίστε κύριε.
Άγγελος Μαυρόπουλος: Όχι! Δεν κάθομαι! Έχω νεύρα εγώ!
Ντίνος Ηλιόπουλος: Δε μου λέτε, τα νεύρα τα έχετε σε μέρος που σας εμποδίζουνε να καθίσετε;
Το κοροιδάκι της δεσποινίδας
Τζένη Καρέζη: Είμαι η Ιουλιέτα και είσαι ο Ρωμαίος μου, είμαι η Κλεοπάτρα και είσαι ο Αντωνάκης μου, είμαι η Καρμεντσίτα σου και είσαι ο ταυρομάχος που αγαπώ...
Το κοροιδάκι της δεσποινίδας
Διονύσης Παπαγιανόπουλος: Εδώ είσαι εσύ;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Γιατί που ήθελες να είμαι; Στα ανάκτορα του Μπούκινχαμ;
Το κοροιδάκι της δεσποινίδας
Αλίκη Βουγιουκλάκη: (Μουγκρίζει)
Δημήτρης Παπαμιχαήλ: Είπες τίποτα παιδί μου;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Τίποτα. Απλώς μούγκρισα. Έτσι είμαι εγώ. Στα διαλείματα μουγκρίζω! Δικαίωμά μου δεν είναι;
Δημήτρης Παπαμιχαήλ: Ασφαλώς παιδί μου! Και δικαίωμα και υποχρέωσή σου είναι να θυμάσαι που και που τη μητρική σου γλώσσα...
Το ξύλο βγήκε απ΄ τον Παράδεισο
[Έξω από το σταθμό Λαρίσης, ένας τροχονόμος σταματά τον Φωτόπουλο που οδηγεί ταξί]
Τροχονόμος: Παράβαση πρώτη: Υπερβολική ταχύτης.
Μίμης Φωτόπουλος: Να προλάβουμε το τραίνο!
Τροχονόμος: Παράβαση νούμερο δυο: Κορνάρισμα εντός της πόλης.
Μίμης Φωτόπουλος: Να προλάβουμε δυστύχημα κύριε πόλισμαν!
[Σφυρίζει το τραίνο]
Μίμης Φωτόπουλος: Αυτός δηλαδή δεν έχει παράβαση, καθ' ότι Λαρισαικός;
Τροχονόμος: Άντε, για πρώτη φορά στη χαρίζω, μη σε ξαναπιάσω όμως!
Μίμης Φωτόπουλος: Κύριε πόλισμαν, είσαι λεβεντιά! Κι αρχιφύλακας!
Το σωφεράκι
Σπεράντζα Βρανά: Ποιο είναι το σκληρό;
Μίμης Φωτόπουλος: Βρε καλώς το αφεντικό!
Αφεντικο: [Θυμωμένα] Τι να σου πω; [Χτυπάει το χέρι στο τραπέζι]
Μίμης Φωτόπουλος: Για μπαρδόν. Και δεύτερον, μη μου χτυπάς το χέρι καθ' ότι συνοδεύουμε και γυναίκα...
Σπεράντζα Βρανά: Για δέτε ρε κάτι άντρες που υπήρχουνε!
Αφεντικο: Βρε αει κάνε τη δουλειά σου κυρά μου!
Σπεράντζα Βρανά: Άει πάενε ρε! Άει πάενε να μη σε στείλω στην οδόν Αιόλου για καρίκωμα!
Μίμης Φωτόπουλος: Σεμνά!
Το σωφεράκι
Αφεντικο: Κάτσε εσύ παλιοφούστανο!
Σμαρούλα Γιούλη: Άει πάενε ρε να μη σε δέσω φιόγκο!
Το σωφεράκι
Φιλόσοφος βενζινάς: Τι χάλια είναι αυτά; Πού ήσουν χθες όλη τη νύχτα;
Μίμης Φωτόπουλος: Άστα! Με δυο μικρούλες! Άστα και δεν έχω να πληρώσω τα χιλιόμετρα του αφεντικού. Να σε τρακάρω ένα πενηντάρι;
Φιλόσοφος βενζινάς: Ο άνθρωπος Βάγγο μου είναι σαν τ' αυτοκίνητο. Άμα σε πάρει ο κατήφορος και δεν μπορείς να κρατήσεις φρένο, τελειώνεις στην τράκα!
Το σωφεράκι
Φιλόσοφος βενζινάς: Ο γάμος, Βάγγο μου, είναι σαν το ταξίμετρο. Όσο η σημαία σου γράφει «ελεύθερος», κέρδος μηδέν. Μόνο το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη!
Το σωφεράκι
Φιλόσοφος βενζινάς: Ό έρωτας Βάγγο μου μοιάζει σαν το από μέσα της σαμπρέλας: Αέρας φρέσκος. Και οι ερωτευμένοι σαν τις χαλασμένες βαλβίδες που ξεφυσάνε!
Το σωφεράκι
Φιλόσοφος βενζινάς: Τα λόγια Βάγγο μου είναι όπως η εξάτμιση: Καπνός που Διαλύεται, και παφ - παφ!
Το σωφεράκι
[Στο βενζινάδικο]
Μίμης Φωτόπουλος: Άντε, κάνε με επιλοχία!
Βενζινάς: Τι;
Μίμης Φωτόπουλος: Κοπάνα μου τρία γαλόνια!
Το σωφεράκι
Φιλόσοφος βενζινάς: Έτσι είναι Βάγγο μου η ευτυχία. Ένα είδος κλειδαριάς, που άμα χάσεις το κλειδί κάθεσαι απ' έξω και μπανίζεις από την κλειδαρότρυπα.
Το σωφεράκι
Φιλόσοφος βενζινάς: Ο φίλος είναι όπως η ρεζέρβα. Για ώρα ανάγκης!
Το σωφεράκι
Νησιώτης: Ο κύριος Αυγερινός;
Θανάσης Βέγγος: Ορίστε, εδώ κύριε.
Νησιώτης: Επιτέλους κύριε Αυγερινέ μου! Καλώς ορίσατε! Ήρθα να σας παραλάβω.
Θανάσης Βέγγος: Και τι ΄μαι ΄γω; Δέμα εξ Αμερικής να με παραλάβεις;
Τύφλα να ΄χει ο Μάρλον Μπράντο
(Συζητάει με μια κοκκαλιάρα)
Θανάσης Βέγγος: Πώς βγήκατε έτσι λεπτή; Να τρώτε, να τρώτε!
Γυναίκα: Είμαι μινιόν!
Θανάσης Βέγγος: Εγώ όταν σας βλέπω, μου θυμίζετε το Διονύσιο Σολωμό! «Απ΄ τα κόκκαλα βγαλμένη»... Κι απορώ μάλιστα πως δε σας έχει φάει ο Έκτωρας [ο σκύλος]
Γυναίκα: Δε σας αρέσουν οι λεπτές;
Θανάσης Βέγγος: Όχι, προτιμώ τα λεπτά!
Γυναίκα: Μα εγώ έχω μεγάλη προίκα. Τρία οικοπεδα, δύο διαμερίσματα και μετρητά στην τράπεζα.
Θανάσης Βέγγος: Κούκλα είσαι!
Τύφλα να ΄χει ο Μάρλον Μπράντο
Γυναίκα: Ξέρετε, εμένα μου αρέσουν οι μεγάλες συγκινήσεις.
Θανάσης Βέγγος: Να πηγαίνετε σε κηδείες!
Τύφλα να ΄χει ο Μάρλον Μπράντο
Θανάσης Βέγγος: Κοιτάξτε πως με καταντήσανε... (Δείχνει τις μελανιές πάνω στο σώμα του) Σα χάρτη της Δωδεκανήσου...
Τύφλα να ΄χει ο Μάρλον Μπράντο
Θανάσης Βέγγος: ...μόλις με είδανε, πέσανε πάνω μου σαν κουραμάνα της Κατοχής...
Τύφλα να ΄χει ο Μάρλον Μπράντο
Νίκη Λινάρδου: ...και εκεί που πήγαινα ωραία ωραία, να 'σου και ξεφυτρώνει μπροστά μου μία ελιά...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Η ελιά είχε φυτρώσει εδώ και πενήντα χρόνια ρε στραβούλιακα!
Υπάρχει και φιλότιμο
Νίκη Λινάρδου: Που μπορεί κανείς να κάνει ένα μπάνιο;
Χρήστος Δοξαράς: Στο ποτάμι.
Νίκη Λινάρδου: Μα εγώ θέλω ζεστό μπάνιο!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Στο ποτάμι, το Δεκαπενταύγουστο...
Υπάρχει και φιλότιμο
Ντίνος Ηλιόπουλος: Ου... ου... μύλος γίνεται στον οργανισμό. Ο κλέψας, του κλέψαντος, τω κλέψαντι, ω παλιοκλέψαντες και παλιοκλεφταρέοι...
Φωνάζει ο κλέφτης
Ρένα Βλαχοπούλου: Κοίτα φίλε μου! Ζεις στην Ελλάδα και δεν ξέρεις τι θα πει κομπίνα; Α, μα εσύ είσαι τελείως αστοιχείωτος! Στουρνάρι!
Φωνάζει ο κλέφτης
Ρένα Βλαχοπούλου: Μα κι εσύ παιδί μου κράτα λίγη πισινή. Όλοι σήμερα κρατάνε πισινή. Είναι η εποχή των πισινών, πώς να το κάνουμε;
Φωνάζει ο κλέφτης
Ρένα Βλαχοπούλου: Δεν αίσθάνομαι καλά. Νιώθω ένα σφίξιμο, ένα σούβλισμα, την καρδιά μου να σπαρταράει σα λιθρίνι...
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Ναι, γιατρέ, με ακούτε; Νιώθει ένα σφίξιμο, ένα σούβλισμα, την καρδιά της να σπαρταράει σα μπαρμπούνι...
Ρένα Βλαχοπούλου: Λιθρίνι!
Φωνάζει ο κλέφτης
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Έλα εδώ παιδί μου. Για πάρε να διανείμεις τους ελέγχους... Όχι αυτούς. Άστους αυτούς... Θα τους δώσω εγώ ο ίδιος. Θα τους δώσω με φάπες!
Χτυποκάρδια στο θρανίο
Γιώργος Κωσταντίνου: Δε μου λες; Εσείς [κομπιάζει] εδώ φτιάχνετε ένα που είναι, έτσι όλο σαντιγύ, που έχει από κάτω σοκολάτα... όχι, από πάνω σοκολάτα... και έχει πάλι το... και είναι όλο [κομπιάζει] μέσα σ΄ ένα γυάλινο μπωλ...
Σερβιτόρος: Ααα, προφιτερόλ κύριε!
Γιώργος Κωσταντίνου: Πώς το ΄πες;
Σερβιτόρος: Προφιτερόλ.
Γιώργος Κωσταντίνου: Φροφιτερόλ...
Σερβιτόρος: Όχι φροφιτερόλ, προφιτερόλ.
Γιώργος Κωσταντίνου: Τροφιτερόλ...
Σερβιτόρος: Όχι τροφιτερόλ, προφιτερόλ κύριε. Να σας το μάθω...
Γιώργος Κωσταντίνου: Όχι... Δε θέλω να το μάθω... Θέλω να το φάω!
Χτυποκάρδια στο θρανίο
Σερβιτόρος: Μάλιστα κύριε. Ένα προφιτερόλ.
Γιώργος Κωσταντίνου: Και που΄ σαι... Δε μου λες; Αυτό το φροφ... πόσο κάνει;
Σερβιτόρος: Εφτά δραχμές κύριε.
Γιώργος Κωσταντίνου: Εφτά δραχμές; Γιατί εφτά δραχμές;
Σερβιτόρος: Ε, είναι βλέπετε γλυκό σπέσιαλ.
Γιώργος Κωσταντίνου: Α, είναι γλυκό σπέσιαλ. Δηλαδή τις [κομπιάζει] πάστες πόσο τις έχετε;
Σερβιτόρος: Τέσσερεις δραχμές κύριε.
Γιώργος Κωσταντίνου: Τέσσερεις δραχμές. Μάλιστα... Φέρε μου... ένα γλυκύ βραστό!
Σερβιτόρος: [Τσαντισμένα] Μάλιστα κύριε.
Γιώργος Κωσταντίνου: Ε, και που είσαι...;
Σερβιτόρος: Δύο!
Γιώργος Κωσταντίνου: Τι δύο;
Σερβιτόρος: Ο γλυκύ βραστός, κύριε! Δύο κάνει!
Χτυποκάρδια στο θρανίο
http://users.softlab.ece.ntua.gr/~mfano/fun/atakes.html
Υπάλληλος: Όλα σας καλά κύριε διευθυντά, αλλά αυτό να μην είχατε.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ποιο ρε Φίλιππα;
Υπάλληλος: Τη μανία σας για τα μαλλιά.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ρε, εγώ έχω μανία με τα μαλλιά, ή εσύ που τα περιποιήσαι σαν παλιά Αρσακειάδα;
Τι 30, τι 40, τι 50
(Μπαίνει ο Γιώργος Μοσχίδης)
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ααα, να κι άλλος μάλλινος! Και μάλιστα ψευτομάλλινος αυτός!
Γιώργος Μοσχίδης: Γιατί ψευτομάλλινος;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Γιατί αν δεν τα έβαφες, θα ήσουν μπαμπακερός! Γι΄ αυτό!
Γιώργος Μοσχίδης: Μμμ, κακίες αναχρονιστικών ανθρώπων.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι είπες ρε μπάρμπα χίππη;
Γιώργος Μοσχίδης: Μπάρμπα να σε πουν τ΄ ανήψια σου!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Εμένα με λένε. Εσένα ντρέπονται να σε πούνε!
Τι 30, τι 40, τι 50
Μίτση Κωσταντάρα: Έλα μια στιγμή κάτω.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Στάσου μωρή, τι με τραβάς έτσι; Τσουβάλι είμαι;
Τι 30, τι 40, τι 50
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ρε συ, τι ειν΄ αυτά που φοράς; Χάμουρα βρε; Μουλάρι είσαι; Άντε να χαθείς βρε! (Γελάει)
Τι 30, τι 40, τι 50
Λάμπρος Κωσταντάρας: Πώς πήγε το ψάρεμα;
Ρίκα Διαλυνά: Καλά. Στο τέλος με κατάφερε και της τα είπα όλα.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ποια όλα;
Ρίκα Διαλυνά: Τα δικά μου.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μωρή, για τα δικά της δε σου είπα να της μιλήσεις;
Ρίκα Διαλυνά: Ε, τι να κάνουμε, αυτά βγήκανε στη φόρα...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μωρ' τι έχεις στο κεφάλι σου, φάβα Σαντορίνης;
Τι 30, τι 40, τι 50
(Μπαίνει ο Γιώργος Μοσχίδης κρατώντας ένα αρκουδάκι)
Λάμπρος Κωσταντάρας: Πώς είσαι έτσι βρε; Η μεγάλη αρκούδα έφερε τη μικρή!
Τι 30, τι 40, τι 50
Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι έγινε η δεσποινίς Μαργαρίτη;
Μίτση Κωσταντάρα: Εμένα ρωτάς;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Δεν τηλεφώνησε καθόλου;
Μίτση Κωσταντάρα: Μου φαίνεται πως τηλεφώνησε στον προσωπάρχη.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Γιατί δε μου ΄πε τίποτα ο προσωπάρχης;
Μίτση Κωσταντάρα: Μου φαίνεται πως μου ΄πε να στο πω εγώ.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μου φαίνεται πως άρχισες να κουρκουτιένεις!
Μίτση Κωσταντάρα: Αυτό το λες γιατί θέλεις να με διώξεις.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Αν ήθελα να σε διώξω θα σ΄ έδιωχνα. Φύγε!... Και φάε λίγη τσίχλα να ξεβρωμίσεις! Σκορδοφάγα!
Τι 30, τι 40, τι 50
(Ο Κωσταντάρας μόλις γύρισε απ΄ το Λονδίνο με ...χίππικη περιβολή)
Υπάλληλος: Κύριε διευθυντά, τι έκπληξη είν΄ αυτή;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Λονδίνο ειν΄ αυτό παιδιά μου! Μπορεί να μη σ΄ επηρεάσει; Και που πήγε και μου έκλεισε ξενοδοχείο αυτός ο αλιτήριος ο γιος μου; Στην Carnaby Street. Εκεί παιδιά να δείτε μαλλιά και γένια. Αφού οι άνθρωποι δε χρησιμοποιούν πια σαπούνια. Βάζουν ναφθαλίνη για το σκώρο!
Τι 30, τι 40, τι 50
Ντίνος Ηλιόπουλος: Ο έρωτας είναι σαν τις αμοιβάδες. Γι' αυτό πρέπει να είναι... αμοιβαίος!
Τρεις κούκλες κι εγώ
(Στο καμπαρέ, ο Αλεξανδράκης συζητάει με το σερβιτόρο και κοιτάει τη Βουγιουκλάκη που φιλιέται επί ένα λεπτό μ' έναν πελάτη)
Αλέκος Αλεξανδράκης: Μπράβο αντοχή! Με τέτοια αναπνοή μπορεί να καταρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ στις βουτιές!
Σερβιτόρος: Και στις βουτιές είναι καλή!
(Μας δείχνει την ώρα που φιλιέται, που του ...βουτάει από την τσέπη ένα κατοστάρικο)
Το δόλωμα
(O Αλεξανδράκης κάθεται στο τραπέζι της καμπαρετζούς Βουγιουκλάκη)
Αλέκος Αλεξανδράκης: Τι δουλειά κάνεις εδώ;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Χειροτεχνία.
Αλέκος Αλεξανδράκης: Δηλαδή;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Απλώνουν αυτοι τα ξερά τους, εγώ τους τα μαζεύω, και ούτω καθ' εξής...
Το δόλωμα
Αλέκος Αλεξανδράκης: Λοιπόν, κατ' αρχάς θα κάνεις ένα καλό μπανιο.
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Έννοια σου, όσο πιο βρώμικη δουλειά κάνει μια γυναίκα, τόσο πιο καλά πλένεται.
Το δόλωμα
(Περπατάει με βιβλία στο κεφάλι για να εξασκηθεί στο σωστό περπάτημα.)
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Αυτό το ντορβά τι μου τον βάλατε στη μάπα; Κουλουρτζή θα με κάνετε;
Το δόλωμα
Αλέκος Αλεξανδράκης: Μη χρησιμοποιείς σε παρακαλώ τέτοιες εκφράσεις. Άκου μάπα...
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Ε, δηλαδή τη μάπα πώς θα τη λέω; Καφάσι;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Τι καφάσι παιδί μου; Κεφάλι!
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Ααα, καθαρεύουσα...
Το δόλωμα
Ντίνος Ηλιόπουλος: Παιδί μου, η ποίηση είναι ποίηση άμα δεν την καταλαβαίνει κανείς. Άμα την καταλαβαίνουν όλοι δεν είναι ποίηση, είναι τσιφτετέλι... Κατάλαβες;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Όχι...
Ντίνος Ηλιόπουλος: Ε, δεν είναι κι απαραίτητο...
Το δόλωμα
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Φοβάμαι μην πω καμιά ανοησία.
Ντίνος Ηλιόπουλος: Έννοια σου και μεγαλύτερες ανοησίες από αυτές στη μοντέρνα ποίηση δεν υπάρχουν. Σημασία έχει να μάθεις να το απαγγέλεις με συναίσθημα.
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Να το μάθω όλο δηλαδή;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Ε, ξέρω ΄γω; Μάθε το μισό. Σάμπως ξέρει κανείς που αρχίζει και που τελειώνει;
Το δόλωμα
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Αυτά τα ψάρια είναι φρεσκότατα. Ξέρω εγώ από αυτά. Ο πατέρας μου πάστωνε ψάρια. Ήτανε, που λέμε, πάστωρ...
Το δόλωμα
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Μπάμπη, για πες μου, γιατί παίζουνε χαρτιά αυτοί που έχουνε λεφτά;
Αλέκος Αλεξανδράκης: Για να τα 'κονομάνε αυτοί που δεν έχουν!
Το δόλωμα
Κυρία: Σας αρέσει ο Σεφέρης;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Τι να σας πω... Δεν τον έχω δει από κοντά. Προτιμώ το Μπιθικώτση!
Άλλη κυρία: Ας αφήσουμε τους σύγχρονούς. Ο Σολωμός σας αρέσει;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Ούουου. Με μπόλικο λεμονάκι και αλατάκι είναι εξαιρετικός. Η μόνη κονσέρβα...
Το δόλωμα
(Η Βουγιουκλάκη είναι στην παραλία και της κολλάει ένας)
Ενοχλητικός: Δαγκώνει ο σκύλος σας μαντάμ;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Ο σκύλος δε δαγκώνει, δαγκώνω όμως εγώ.
Ενοχλητικός: Τι μάρκα είναι το σκυλάκι σας;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Μπουίκ!!!
Ενοχλητικός: Πως είπατε;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Άντε στη δουλειά σου παιδάκι μου. Άντε, μη σου πω καμιά κουβέντα Πειραιώτικη και δεν κάνει...
Το δόλωμα
(Κοιτάνε μια κοπέλα που ταϊζει ένα σάντουιτς σ' έναν απίστευτα ευτραφή κύριο).
Ντίνος Ηλιόπουλος: Τη βλέπεις αυτή;... Ε, μην κοιτάς έτσι... Πολλά λεφτά σου λέω. Πολλά λεφτά...
Αλέκος Αλεξανδράκης: Εφοπλίστρια;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Όχι. Κτηνοτρόφος.
Αλέκος Αλεξανδράκης: Κτηνοτρόφος;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Έχει παντρευτεί αυτό το κτήνος... και το τρέφει.
Το δόλωμα
(Ταΐζουν το σκύλο)
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Μήπως βαρυστομαχιάσει;
Κύριος: Α, όχι, αποκλείεται. Αυτό το ζαμπόν είναι πολύ ελαφρύ. Τέτοιο δίνω κι εγώ του δικού μου.
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Κάθε μέρα;
Κύριος: Κάθε μέρα.
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Κι ύστερα σου λένε σκυλίσια ζωή...
Το δόλωμα
(Στο χαρτοπαικτικό τραπέζι)
Βαγγέλης Βουλγαρίδης: Μπορώ να καθήσω;
Κύριος: Εμάς ρωτάς νεαρέ μου;
Βαγγέλης Βουλγαρίδης: Ποιον να ρωτήσω;
Κύριος: Το πορτοφόλι σου!...
Το δόλωμα
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Θα ήθελα τον κύριο Βένγκλερη.
Γραμματέας: Τον ίδιο;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Γιατί, υπάρχει κι άλλος;
Το κλωτσοσκούφι
Αλέκος Αλεξανδράκης: Δεν πίνουμε λίγο ουισκάκι; Σας αρέσει το ουίσκυ;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Μου ΄χουνε πει ότι μυρίζει κορέους!
Αλέκος Αλεξανδράκης: Διαδόσεις...
Το κλωτσοσκούφι
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πόσο κάνουν;
Υποδηματοπώλης: Διακόσιες είκοσι.
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Γίνεται να σας δώσω τις είκοσι και να σας χρωστάω τις διακόσιες;
Υποδηματοπώλης: (Γελάει)
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Τι γελάτε; Καλά... Τότε να σας δώσω διακόσιες και να σας χρωστάω τις είκοσι;
Το κλωτσοσκούφι
Σταύρος Ξενίδης: Καθίστε κύριε.
Άγγελος Μαυρόπουλος: Όχι! Δεν κάθομαι! Έχω νεύρα εγώ!
Ντίνος Ηλιόπουλος: Δε μου λέτε, τα νεύρα τα έχετε σε μέρος που σας εμποδίζουνε να καθίσετε;
Το κοροιδάκι της δεσποινίδας
Τζένη Καρέζη: Είμαι η Ιουλιέτα και είσαι ο Ρωμαίος μου, είμαι η Κλεοπάτρα και είσαι ο Αντωνάκης μου, είμαι η Καρμεντσίτα σου και είσαι ο ταυρομάχος που αγαπώ...
Το κοροιδάκι της δεσποινίδας
Διονύσης Παπαγιανόπουλος: Εδώ είσαι εσύ;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Γιατί που ήθελες να είμαι; Στα ανάκτορα του Μπούκινχαμ;
Το κοροιδάκι της δεσποινίδας
Αλίκη Βουγιουκλάκη: (Μουγκρίζει)
Δημήτρης Παπαμιχαήλ: Είπες τίποτα παιδί μου;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Τίποτα. Απλώς μούγκρισα. Έτσι είμαι εγώ. Στα διαλείματα μουγκρίζω! Δικαίωμά μου δεν είναι;
Δημήτρης Παπαμιχαήλ: Ασφαλώς παιδί μου! Και δικαίωμα και υποχρέωσή σου είναι να θυμάσαι που και που τη μητρική σου γλώσσα...
Το ξύλο βγήκε απ΄ τον Παράδεισο
[Έξω από το σταθμό Λαρίσης, ένας τροχονόμος σταματά τον Φωτόπουλο που οδηγεί ταξί]
Τροχονόμος: Παράβαση πρώτη: Υπερβολική ταχύτης.
Μίμης Φωτόπουλος: Να προλάβουμε το τραίνο!
Τροχονόμος: Παράβαση νούμερο δυο: Κορνάρισμα εντός της πόλης.
Μίμης Φωτόπουλος: Να προλάβουμε δυστύχημα κύριε πόλισμαν!
[Σφυρίζει το τραίνο]
Μίμης Φωτόπουλος: Αυτός δηλαδή δεν έχει παράβαση, καθ' ότι Λαρισαικός;
Τροχονόμος: Άντε, για πρώτη φορά στη χαρίζω, μη σε ξαναπιάσω όμως!
Μίμης Φωτόπουλος: Κύριε πόλισμαν, είσαι λεβεντιά! Κι αρχιφύλακας!
Το σωφεράκι
Σπεράντζα Βρανά: Ποιο είναι το σκληρό;
Μίμης Φωτόπουλος: Βρε καλώς το αφεντικό!
Αφεντικο: [Θυμωμένα] Τι να σου πω; [Χτυπάει το χέρι στο τραπέζι]
Μίμης Φωτόπουλος: Για μπαρδόν. Και δεύτερον, μη μου χτυπάς το χέρι καθ' ότι συνοδεύουμε και γυναίκα...
Σπεράντζα Βρανά: Για δέτε ρε κάτι άντρες που υπήρχουνε!
Αφεντικο: Βρε αει κάνε τη δουλειά σου κυρά μου!
Σπεράντζα Βρανά: Άει πάενε ρε! Άει πάενε να μη σε στείλω στην οδόν Αιόλου για καρίκωμα!
Μίμης Φωτόπουλος: Σεμνά!
Το σωφεράκι
Αφεντικο: Κάτσε εσύ παλιοφούστανο!
Σμαρούλα Γιούλη: Άει πάενε ρε να μη σε δέσω φιόγκο!
Το σωφεράκι
Φιλόσοφος βενζινάς: Τι χάλια είναι αυτά; Πού ήσουν χθες όλη τη νύχτα;
Μίμης Φωτόπουλος: Άστα! Με δυο μικρούλες! Άστα και δεν έχω να πληρώσω τα χιλιόμετρα του αφεντικού. Να σε τρακάρω ένα πενηντάρι;
Φιλόσοφος βενζινάς: Ο άνθρωπος Βάγγο μου είναι σαν τ' αυτοκίνητο. Άμα σε πάρει ο κατήφορος και δεν μπορείς να κρατήσεις φρένο, τελειώνεις στην τράκα!
Το σωφεράκι
Φιλόσοφος βενζινάς: Ο γάμος, Βάγγο μου, είναι σαν το ταξίμετρο. Όσο η σημαία σου γράφει «ελεύθερος», κέρδος μηδέν. Μόνο το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη!
Το σωφεράκι
Φιλόσοφος βενζινάς: Ό έρωτας Βάγγο μου μοιάζει σαν το από μέσα της σαμπρέλας: Αέρας φρέσκος. Και οι ερωτευμένοι σαν τις χαλασμένες βαλβίδες που ξεφυσάνε!
Το σωφεράκι
Φιλόσοφος βενζινάς: Τα λόγια Βάγγο μου είναι όπως η εξάτμιση: Καπνός που Διαλύεται, και παφ - παφ!
Το σωφεράκι
[Στο βενζινάδικο]
Μίμης Φωτόπουλος: Άντε, κάνε με επιλοχία!
Βενζινάς: Τι;
Μίμης Φωτόπουλος: Κοπάνα μου τρία γαλόνια!
Το σωφεράκι
Φιλόσοφος βενζινάς: Έτσι είναι Βάγγο μου η ευτυχία. Ένα είδος κλειδαριάς, που άμα χάσεις το κλειδί κάθεσαι απ' έξω και μπανίζεις από την κλειδαρότρυπα.
Το σωφεράκι
Φιλόσοφος βενζινάς: Ο φίλος είναι όπως η ρεζέρβα. Για ώρα ανάγκης!
Το σωφεράκι
Νησιώτης: Ο κύριος Αυγερινός;
Θανάσης Βέγγος: Ορίστε, εδώ κύριε.
Νησιώτης: Επιτέλους κύριε Αυγερινέ μου! Καλώς ορίσατε! Ήρθα να σας παραλάβω.
Θανάσης Βέγγος: Και τι ΄μαι ΄γω; Δέμα εξ Αμερικής να με παραλάβεις;
Τύφλα να ΄χει ο Μάρλον Μπράντο
(Συζητάει με μια κοκκαλιάρα)
Θανάσης Βέγγος: Πώς βγήκατε έτσι λεπτή; Να τρώτε, να τρώτε!
Γυναίκα: Είμαι μινιόν!
Θανάσης Βέγγος: Εγώ όταν σας βλέπω, μου θυμίζετε το Διονύσιο Σολωμό! «Απ΄ τα κόκκαλα βγαλμένη»... Κι απορώ μάλιστα πως δε σας έχει φάει ο Έκτωρας [ο σκύλος]
Γυναίκα: Δε σας αρέσουν οι λεπτές;
Θανάσης Βέγγος: Όχι, προτιμώ τα λεπτά!
Γυναίκα: Μα εγώ έχω μεγάλη προίκα. Τρία οικοπεδα, δύο διαμερίσματα και μετρητά στην τράπεζα.
Θανάσης Βέγγος: Κούκλα είσαι!
Τύφλα να ΄χει ο Μάρλον Μπράντο
Γυναίκα: Ξέρετε, εμένα μου αρέσουν οι μεγάλες συγκινήσεις.
Θανάσης Βέγγος: Να πηγαίνετε σε κηδείες!
Τύφλα να ΄χει ο Μάρλον Μπράντο
Θανάσης Βέγγος: Κοιτάξτε πως με καταντήσανε... (Δείχνει τις μελανιές πάνω στο σώμα του) Σα χάρτη της Δωδεκανήσου...
Τύφλα να ΄χει ο Μάρλον Μπράντο
Θανάσης Βέγγος: ...μόλις με είδανε, πέσανε πάνω μου σαν κουραμάνα της Κατοχής...
Τύφλα να ΄χει ο Μάρλον Μπράντο
Νίκη Λινάρδου: ...και εκεί που πήγαινα ωραία ωραία, να 'σου και ξεφυτρώνει μπροστά μου μία ελιά...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Η ελιά είχε φυτρώσει εδώ και πενήντα χρόνια ρε στραβούλιακα!
Υπάρχει και φιλότιμο
Νίκη Λινάρδου: Που μπορεί κανείς να κάνει ένα μπάνιο;
Χρήστος Δοξαράς: Στο ποτάμι.
Νίκη Λινάρδου: Μα εγώ θέλω ζεστό μπάνιο!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Στο ποτάμι, το Δεκαπενταύγουστο...
Υπάρχει και φιλότιμο
Ντίνος Ηλιόπουλος: Ου... ου... μύλος γίνεται στον οργανισμό. Ο κλέψας, του κλέψαντος, τω κλέψαντι, ω παλιοκλέψαντες και παλιοκλεφταρέοι...
Φωνάζει ο κλέφτης
Ρένα Βλαχοπούλου: Κοίτα φίλε μου! Ζεις στην Ελλάδα και δεν ξέρεις τι θα πει κομπίνα; Α, μα εσύ είσαι τελείως αστοιχείωτος! Στουρνάρι!
Φωνάζει ο κλέφτης
Ρένα Βλαχοπούλου: Μα κι εσύ παιδί μου κράτα λίγη πισινή. Όλοι σήμερα κρατάνε πισινή. Είναι η εποχή των πισινών, πώς να το κάνουμε;
Φωνάζει ο κλέφτης
Ρένα Βλαχοπούλου: Δεν αίσθάνομαι καλά. Νιώθω ένα σφίξιμο, ένα σούβλισμα, την καρδιά μου να σπαρταράει σα λιθρίνι...
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Ναι, γιατρέ, με ακούτε; Νιώθει ένα σφίξιμο, ένα σούβλισμα, την καρδιά της να σπαρταράει σα μπαρμπούνι...
Ρένα Βλαχοπούλου: Λιθρίνι!
Φωνάζει ο κλέφτης
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Έλα εδώ παιδί μου. Για πάρε να διανείμεις τους ελέγχους... Όχι αυτούς. Άστους αυτούς... Θα τους δώσω εγώ ο ίδιος. Θα τους δώσω με φάπες!
Χτυποκάρδια στο θρανίο
Γιώργος Κωσταντίνου: Δε μου λες; Εσείς [κομπιάζει] εδώ φτιάχνετε ένα που είναι, έτσι όλο σαντιγύ, που έχει από κάτω σοκολάτα... όχι, από πάνω σοκολάτα... και έχει πάλι το... και είναι όλο [κομπιάζει] μέσα σ΄ ένα γυάλινο μπωλ...
Σερβιτόρος: Ααα, προφιτερόλ κύριε!
Γιώργος Κωσταντίνου: Πώς το ΄πες;
Σερβιτόρος: Προφιτερόλ.
Γιώργος Κωσταντίνου: Φροφιτερόλ...
Σερβιτόρος: Όχι φροφιτερόλ, προφιτερόλ.
Γιώργος Κωσταντίνου: Τροφιτερόλ...
Σερβιτόρος: Όχι τροφιτερόλ, προφιτερόλ κύριε. Να σας το μάθω...
Γιώργος Κωσταντίνου: Όχι... Δε θέλω να το μάθω... Θέλω να το φάω!
Χτυποκάρδια στο θρανίο
Σερβιτόρος: Μάλιστα κύριε. Ένα προφιτερόλ.
Γιώργος Κωσταντίνου: Και που΄ σαι... Δε μου λες; Αυτό το φροφ... πόσο κάνει;
Σερβιτόρος: Εφτά δραχμές κύριε.
Γιώργος Κωσταντίνου: Εφτά δραχμές; Γιατί εφτά δραχμές;
Σερβιτόρος: Ε, είναι βλέπετε γλυκό σπέσιαλ.
Γιώργος Κωσταντίνου: Α, είναι γλυκό σπέσιαλ. Δηλαδή τις [κομπιάζει] πάστες πόσο τις έχετε;
Σερβιτόρος: Τέσσερεις δραχμές κύριε.
Γιώργος Κωσταντίνου: Τέσσερεις δραχμές. Μάλιστα... Φέρε μου... ένα γλυκύ βραστό!
Σερβιτόρος: [Τσαντισμένα] Μάλιστα κύριε.
Γιώργος Κωσταντίνου: Ε, και που είσαι...;
Σερβιτόρος: Δύο!
Γιώργος Κωσταντίνου: Τι δύο;
Σερβιτόρος: Ο γλυκύ βραστός, κύριε! Δύο κάνει!
Χτυποκάρδια στο θρανίο
http://users.softlab.ece.ntua.gr/~mfano/fun/atakes.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου