(Κάθονται στο τραπέζι να φάνε, και τα παιδιά ορμάνε στα φαγητά)
Λάμπρος Κωσταντάρας: Κάντε και κανένα σταυρό βρε παιδιά, κάντε και κανένα σταυρό! Να μας βγει σε καλό!
(Κάνουν όλοι από ένα γρήγορο σταυρό)
Λάμπρος Κωσταντάρας: Σταυρό είπα! Όχι μαντολίνο!
Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι
(Τρώνε κι ο Κωσταντάρας πνίγεται)
Λάμπρος Κωσταντάρας: [πνιγμένα] Λίγο νερό βρε παιδιά! Λίγο νερό!
Παύλος Λιάρος: Αντρέα!
Γιάννης Παπαδόπουλος: Τι είναι «Αντρέα» πάλι;
Παύλος Λιάρος: Σάλτα γέμισ΄ την κανάτα νερό.
Γιάννης Παπαδόπουλος: (Προς τον μικρό) Δεν άκουσες ρε;
Μικρός: Τι ν΄ «ακούσω ρε»;
Γιάννης Παπαδόπουλος: Πήγαινε να φέρεις λίγο νερό!
Μικρός: Πάλι εγώ;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Άντε βρε παιδιά. Συννενοηθείτε προτού γκαργκανιάσουμε εδώ μέσα!
Μικρός: Μα όλα θα τα κάνω εγώ εδώ μέσα; Εγώ για το ψωμί, εγώ για το μπουρνούζι, εγώ για το νερό, εγώ όλα;
Γιάννης Παπαδόπουλος: Και τη σαλάτα ποιος την έκοψε βρε; Ποιος έβαλε λάδι;
Παύλος Λιάρος: Και το σαλάμι ρε ποιος το έκοψε; Κι έστρωσα ολόκληρο τραπέζι!
Μικρός: Εγώ μια φορά δεν πάω πουθενά!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Άντε βρε παιδιά να φέρετε λίγο νερο! Να πεθάνει κανείς από δίψα στην καρδιά της Σαχάρας πάει κι έρχεται! Σαχάρα είν΄ αυτή! Αλλά να πεθάνει κανείς από δίψα στην καρδιά της Αθήνας, πάει στο διάολο!
Παύλος Λιάρος: Ρε τι ΄σαστε 'σεις; Ο πατέρας σας ρε, ο πατέρας σας... Τι σας ζήτησε; Ένα ποτήρι νερό σας ζήτησε...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Παλιόπαιδα!
Παύλος Λιάρος: Άντε βρε πατέρα να πιεις μόνος σου. Κι άμα θα ΄ρθεις, φέρε μου κι εμένα ένα ποτήρι...
(Ο Κωσταντάρας τον αρχίζει στις σφαλιάρες)
Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι
Μίτση Κωσταντάρα: Άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια...
Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι
Βασίλης Αυλωνίτης: Φασούλι το φασούλι δε γίνονται περιουσίες. Γίνονται φασολάδες!
Ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας
Λάμπρος Κωσταντάρας: Εσύ τι είσαι;
Αλέκος Τζανετάκος: Μέλος της ορχήστρας.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Α, να χαθείς! Θα πιάσουμε κουβέντα τώρα και με τους μουζικάντηδες;
Αλέκος Τζανετάκος: Με παρεξηγήσατε. Είμαι διευθυντής της ορχήστρας.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ααα, είσαι ο φον Κάραγιαν, να πούμε;
Αλέκος Τζανετάκος: Όχι, αυτός είναι σκηνοθέτης...
(Ο Κωσταντάρας τον καρπαζώνει)
Ο τρελοπενηντάρης
Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι κάνετε κύριε Τρουμπέτα μου; Από που τηλεφωνείτε; Από Μιλάνο; Τι σύμπτωση! Σήμερα έχω πάπια Μιλανέζ...
Ο φαντασμένος
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ναι κυριά Τσουλόγλου μου! Σας περιμένω αύριο στην πρες κόνφερενς. Πώς; Όχι, δεν είναι κέντρο διασκέδασης η πρες κόνφερενς...
Ο φαντασμένος
Ίλυα Λιβυκού: Αχ!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι είναι αγάπη μου;
Ίλυα Λιβυκού: Ένα ρίγος... ...
Ίλυα Λιβυκού: Αχ, αχ!
Βασίλης Λογοθετίδης: Δύο ρίγη...
Ούτε γάτα ούτε ζημιά
(Ο Βέγγος γυρίζει από το σπίτι της πεθεράς του)
Αρμένης περιπτεράς: Τι έγινε; Μαλώσατε;
Θανάσης Βέγγος: Όχι μαλώσαμε, σκοτωθήκαμε... Φύλαξέ μου την κάσκα. Θα την ξαναχρειαστώ τον άλλο μήνα. Μ' έβγαλε σπαθί σήμερα.
Αρμένης περιπτεράς: Καλά που σε είπα να πάρεις κάσκα. Αλλιώς θα πάθαινες μεγάλες ...κασκαρίκες...
Πάρε κόσμε
Περιπτεράς: Θα μπω στο νοσοκομείο για να βγάλω τις αμυγδαλιές [αμυγδαλές εννοεί]. Τις είχα κόψει όταν ήμουνα παιδί αλλά ...ξαναφυτρώσανε.
Θανάσης Βέγγος: Ε, από τότε που ήσουνα εσύ παιδί, και πλάτανο να είχαμε κόψει θα είχε ξαναφυτρώσει...
Πάρε κόσμε
(Ο Βέγγος αντικαθιστά τον καφετζή)
Πελάτης: Ένα ναι και όχι.
Θανάσης Βέγγος: Δεν έχει ναι και όχι. Μόνο μέτριο ξέρω να φτιάχνω, όπως τον πίνω κι εγώ.
Πελάτης: Καλά, τι καφετζής είσαι εσύ;
Θανάσης Βέγγος: Δεν είμαι καφετζής, αναπληρωματικός είμαι...
Πάρε κόσμε
Θανάσης Βέγγος: Καλησπέρα σας! Ορίστε! Τουλίπες για τη γυναικούλα μου και τουλούμπες για την πεθερούλα μου!
Νίτσα Τσαγανέα: Είσαι ένας εσύ...
Πάρε κόσμε
Θανάσης Βέγγος: Τι κάθεσαι και χαζεύεις μωρέ; Τρέχα γρήγορα και κέρνα όλη τη στοά. Βγες στο δρόμο και κέρνα τους περαστικούς σε ακτίνα 150 μέτρων. Εγώ κερνάω. Ήρθε η γυναίκα μου. Ξανασμίγουν τ΄ αηδόνια...
Πάρε κόσμε
Δημήτρης Νικολαίδης: Ώστε θέλεις δουλειά; Τι δουλειά;
Θανάσης Βέγγος: Ό,τι να ΄ναι. Και τα πόδια μου πιάνουνε, και τα χέρια μου πιάνουνε, και το μυαλό μου κόβει...
Δημήτρης Νικολαίδης: Γράμματα ξέρεις;
Θανάσης Βέγγος: Πως αμέ! Δώδεκα!
Δημήτρης Νικολαίδης: Καλά, πόσους μήνες πήγες σχολείο;
Θανάσης Βέγγος: Τέσσερεις μόνο. Βλέπετε, ο πατέρας μου δεν έκανε άλλη δουλειά. Παιδιά έκανε...
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Στο εστιατόριο, ο Βέγγος είναι γκαρσόνι)
Νίκος Φέρμας: Τι να φάω;
Θανάσης Βέγγος: Ό,τι τραβάει το λαρύγγι σου.
Νίκος Φέρμας: Κατάλογο έχεις; Διάβασε.
Θανάσης Βέγγος: Από μέσα μου;
Νίκος Φέρμας: Απ΄ όξω σου ρε! Ν΄ ακούσω κι εγώ!
Θανάσης Βέγγος: Εστιατόριον «Η Αλικαρνασσός». Πλατεία Κουμουνδούρου 45...
Νίκος Φέρμας: Όχι αυτά ρε! Τα φαγιά!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος, γκαρσόνι, διαβάζει τον κατάλογο σε ένα πελάτη)
Θανάσης Βέγγος: Μακαρόνια με κιμά...
Νίκος Φέρμας: Τίποτα πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: ...ατζέμ πιλάφι...
Νίκος Φέρμας: Τίποτα πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: ...γαρίδες αυγολέμονο...
Νίκος Φέρμας: Πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: ...μπαρμπούνια τηγανιτά...
Νίκος Φέρμας: Πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: Δε διαβάζεις μόνος σου;
Νίκος Φέρμας: Φέρε μια γίγαντες γιαχνί.
Θανάσης Βέγγος: Μ΄ αρέσει που ξέρεις και καλοτρώς!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
Θανάσης Βέγγος: Μια γίγαντες γιαχνί.
Γιώργος Τζιφός: Οι γίγαντες γιαχνί μόλις τελειώσανε.
Θανάσης Βέγγος: Πώς τελειώσανε; Αφού ακόμα δεν πάτησε άνθρωπος στο μαγαζί!
Γιώργος Τζιφός: Ακούς τι σου λέω; Μόλις τελειώσανε. Αυτό να του πεις...
(Πάει στον πελάτη)
Θανάσης Βέγγος: Οι γίγαντες γιαχνί μόλις τελειώσανε.
Νίκος Φέρμας: Πότε προλάβανε και τελειώσανε;
Θανάσης Βέγγος: Έλα ντε! Αυτό του λέω κι εγώ!
Νίκος Φέρμας: Φέρε έναν πατσά!
Θανάσης Βέγγος: Μπράβο! Από εκλεκτό σε εκλεκτό το πάμε!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος, γκαρσόνι, φέρνει έναν πατσά σε πελάτη)
Νίκος Φέρμας: Είναι ζεστός;
Θανάσης Βέγγος: Ναι.
Νίκος Φέρμας: Πόσο ζεστός;
Θανάσης Βέγγος: Ε, προηγουμένως που του έβαλα θερμόμετρο είχε τριανταοχτώ και τρία!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι γκαρσονι)
Νίκος Φέρμας: Που ΄σαι! Φέρε αλάτι, πιπέρι, λάδι, ξίδι, μουστάρδα και κανέλα!
Θανάσης Βέγγος: Να σου φέρω και λίγο λιναρόσπορο;
Νίκος Φέρμας: Βρε ασ΄ την κουβέντα και κάνε δουλειά σου! Και που ΄σαι! Ρίξε έξι εφτά μερίδες ψωμί!
Θανάσης Βέγγος: Α, ρε, παπάρα που θα πέσει!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι γκαρσονι)
Θανάσης Βέγγος: Τα μακαρόνια σας.
Γιάννης Βογιατζής: [Είναι βαρήκοος] Ορίστε;
Θανάσης Βέγγος: (Φωνάζει) Η μακαρονάδα σας λέω!
Γιάννης Βογιατζής: Η μακαρονάδα μου. Μάλιστα. Τη βλέπω.
Θανάσης Βέγγος: Έλα ντε! Αφού τι βλέπεις, τι θέλω και στη λέω;
Γιάννης Βογιατζής: Μπορείς να μου πεις αν το βούτυρο είναι αγνό;
Θανάσης Βέγγος: Εγώ μπορώ να στο πω, εσύ μπορείς να το ακούσεις;
Γιάννης Βογιατζής: Τι είπατε;
Θανάσης Βέγγος: Τίποτα, τίποτα. Όρμα της, χύμα της, δώστου!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι γκαρσονι)
Νικήτας Πλατής: Γιαννάκη, έλα, διάλεξε κάτι να φας.
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Κατερίνα Γιουλάκη: Μα, κατάσταση είν΄ αυτή, να μην τρως τίποτα;
Νικήτας Πλατής: Πεινάς δεν πεινάς, θα πάρεις ένα πιάτο να το φας με το ζόρι.
Βασιλάκης Καίλας: Κι αφού δεν πεινάω;
Κατερίνα Γιουλάκη: Θέλεις ένα φρικασέ;
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Νικήτας Πλατής: Θέλεις ψητό με πατατάκια;
Βασιλάκης Καίλας: Αφού δεν πεινάω;
Κατερίνα Γιουλάκη: Να σου ψήσει ένα ψαράκι;
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Νικήτας Πλατής: Θέλεις μια μακαρονάδα σαν κι αυτή;
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Κατερίνα Γιουλάκη: Θέλεις ένα...
Θανάσης Βέγγος: Αφήστε το μαντάμ. Μην το ζορίζετε. Αφού βλέπετε, δεν θέλει!
Κατερίνα Γιουλάκη: Μα έχει μια βδομάδα να φάει κύριε!
Θανάσης Βέγγος: Ε, για μια μέρα παραπάνω δε χάλασε ο κόσμος!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι διανυκτερεύων φαρμακοποιός, αλλά κοιμάται του καλού καιρού. Κάποια στιγμή χτυπάει το κουδούνι ένας πελάτης. Μετά από 5-6 κουδουνίσματα, ο Βέγγος ξυπνάει και του ανοίγει)
Θανάσης Βέγγος: Ορίστε.
Κώστας Μεντής: Έτσι διανυκτερεύετε κύριε;
Θανάσης Βέγγος: Τι εννοείτε κύριε;
Κώστας Μεντής: Μια ώρα χτυπάω!
Θανάσης Βέγγος: Δεν το ΄ξερα ότι θα ΄ρχόσουνα. Αν το ΄ξερα θα σε περίμενα στο πεζοδρόμιο!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Κώστας Μεντής: Ασ΄ τα πολλά λόγια και πιάσε μια ασπιρίνη περιποιημένη.
Θανάσης Βέγγος: Μια ασπιρίνη περιποιημένη! Και για μια ασπιρίνη ρε φίλε έκανες όλη αυτή τη φασαρία;
Κώστας Μεντής: Δικαίωμά μου δεν είναι; Διανυκτερεύεις κύριε ναι ή όχι;
Θανάσης Βέγγος: Ε, ναι, διανυκτερεύω, λοιπόν;
Κώστας Μεντής: Είσαι υποχρεωμένος να με εξυπηρετήσεις.
Θανάσης Βέγγος: Ορίστε, να σε εξυπηρετήσω. Μια ασπιρίνη περιποιημένη...
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Κώστας Μεντής: Μια ασπιρίνη περιποιημένη... Κοίταξε να μου διαλέξεις μια παχιά!
Θανάσης Βέγγος: Παχιά είπες; Τώρα, ασπιρίνη θέλεις εσύ ή κότα;
Κώστας Μεντής: Τι κότα; Μια ασπιρίνη περιποιημένη δε σου είπα;
Θανάσης Βέγγος: Εγώ θα σου δώσω μια απεριποίητη. Έτσι δικαίωμά μου δεν είναι;
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Κώστας Μεντής: Τι κάνεις τόσην ώρα χριστιανέ μου; Άντε και με τάραξε το δόντι μου...
Θανάσης Βέγγος: Το δόντι σου σε πονάει;
Κώστας Μεντής: Ναι!
Θανάσης Βέγγος: Ποιο δόντι;
Κώστας Μεντής: Ο τραπεζίτης αριστερά.
Θανάσης Βέγγος: Αριστερά καθώς μπαίνουμε ή καθώς βγαίνουμε;
Κώστας Μεντής: Και τι το πέρασες το στόμα μου; Στοά Αρσακείου;
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Θανάσης Βέγγος: Να σου δώσω και απ΄ αυτό;
Κώστας Μεντής: Τι ΄ν΄ αυτό;
Θανάσης Βέγγος: Ξέρω ΄γω; Σιροκόλ λέει...
Κώστας Μεντής: Τι να το κάνω;
Θανάσης Βέγγος: Έτσι να μου κάνεις λίγο νταραβέρι. Με μια ασπιρίνη θα τη βγάλεις;
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Κώστας Μεντής: Πόσο κάνει; [Μια ασπιρίνη]
Θανάσης Βέγγος: Εσύ πόσο δίνεις;
Κώστας Μεντής: Τι πόσο δίνω; Πόσο κάνει;
Θανάσης Βέγγος: Εσύ πόσο δίνεις; Πες μια τιμή έκει χάμω, φίξ, να ξεμπερδεύουμε...
Κώστας Μεντής: Ένα πενηνταράκι καλά είναι;
Θανάσης Βέγγος: Όχι, πάρτη. Στη χαρίζω.
Κώστας Μεντής: Πώς μου τη χαρίζεις;
Θανάσης Βέγγος: Έτσι, στη χαρίζω βρε αδερφέ μου. Θα ξεφτιλιστούμε τώρα για ένα πενηνταράκι; Στην κερνάω εγώ! Αν θέλεις σε κερνάω και λίγο λάβδανο. Θέλεις;
Κώστας Μεντής: Δεν είμαστε καλά!
Θανάσης Βέγγος: Κάτσε να σου δώσω κι ένα σαπούνι, να πλένεσαι, να με θυμάσαι!
Κώστας Μεντής: Δεν είμαστε καθόλου καλά μου φάινεται!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Μαίρη Μεταξά: Γρήγορα! Γρήγορα, κύριε φαρμακοποιέ μου!
Θανάσης Βέγγος: Τι είναι ρε κυρά μου, τι τρέχει;
Μαίρη Μεταξά: Θα το χάσουμε το παλικάρι!
Θανάσης Βέγγος: Δηλαδή τι έχει το παλικάρι;
Μαίρη Μεταξά: Έχει πέσει μπρούμουτα! Δεν μπορεί να σαλέψει ούτε πόδια, ούτε χέρια, ούτε να ανοίξει τα μάτια του!
Θανάσης Βέγγος: Και παλικάρι το λες εσύ αυτό; Αμ, αν ήταν έτσι τα παλικάρια...
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Θανάσης Βέγγος: Ε, τι θέλεις τώρα, να σου φτιάξω αυτό;
Μαίρη Μεταξά: Γρήγορα κύριε φαρμακοποιέ μου, γρήγορα!
Θανάσης Βέγγος: Ανάθεμά με κι αν βγάζω λέξη!
Μαίρη Μεταξά: Γρήγορα κύριε φαρμακοποιέ, το χάνουμε το παλικάρι!
Θανάσης Βέγγος: Αν έβγαζα τι γράφει, θα σου έκανα ένα φάρμακο, ξέρεις τι φάρμακο ;
Μαίρη Μεταξά: Δεν τα βγάζεις κύριε φαρμακοποιέ;
Θανάσης Βέγγος: Δεν τα βγάζω τα ρημάδια, δεν τα βγάζω... Τι λεει εδώ μπε... λα... μπελαντόνα. Τι είναι αυτή η μπελαντόνα;
Μαίρη Μεταξά: Δεν ξέρεις τη μπελαντόνα;
Θανάσης Βέγγος: Τη μπελαντόνα δεν την ξέρω, τη μπελαμπανα ξέρω! Τη μπελαμάνα, αυτή που φοράνε οι ναυτικοί...
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Μαίρη Μεταξά: Κάλε γρήγορα κύριε φαρμακοποιέ, το χάνουμε σου λέω το παλικάρι!
Θανάσης Βέγγος: Καλά, θα σε βολέψω. Μια και πέρασες από ΄δω δε θα σ΄ αφήσω έτσι... Για κοίτα ΄δω. Να σου ΄βάλω απο αυτό;
Μαίρη Μεταξά: Εμένα ρωτάς;
Θανάσης Βέγγος: Ε, και ποιον θα ρωτήσω; Εσύ παραγγέλνεις, εσύ πληρώνεις, εσύ διαλέγεις. Εγώ;... Ή θέλεις από αυτό; Για κοίτα... Έχει κι ωραίο χρώμα. Κι ωραία μυρουδιά. Σα στιφάδο μυρίζει!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Μαίρη Μεταξά: Μα τι φάρμακό είναι αυτό;
Θανάσης Βέγγος: Αμ, αν ήξερα όλα τα φάρμακα απ΄ όξω, θα ΄βγαζα βιβλίο σαν τον τσελεμεντέ!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Θανάσης Βέγγος: Δε μου λες; Στο φάρμακο, «χρήσις», να βάλω «εσωτερική» ή «εξωτερική»; Όχι πως με νοιάζει δηλαδή, αλλά να ξέρω τι ταμπέλα θα κολλήσω...
Μαίρη Μεταξά: Εμένα ρωτάς; Αμάν! Τελείωνε κύριε φαρμακοποιέ μου, τελείωνε!... Ευχαριστώ. Θα το πιει όλο αυτό;
Θανάσης Βέγγος: Ε, ας πιει όσο πιει, κι αν δε δει καλό, με το υπόλοιπο τον τρίβετε!... Ζωή σε λόγου σου!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Ράλλης Αγγελίδης: Χαίρετε!
Θανάσης Βέγγος: Αντιχαίρετε! Ορίστε. Τι τρέχει;
Ράλλης Αγγελίδης: Άμα πονάει κανείς τι κάνει; Ωωωχ, τι έπαθα!
Θανάσης Βέγγος: Αναλόγως τον πόνο. Πονάς, ε; Που;
Ράλλης Αγγελίδης: [Δείχνει με το χέρι του οριζόντια πάνω στο σώμα του] Από εδώ, ως εδώ, από εδώ, ως εδώ, από εδώ ως εδώ...
Θανάσης Βέγγος: Ε, και τώρα τι θέλεις; Να πονάς και στα ενδιάμεσα;
Ράλλης Αγγελίδης: Κάνε μου κάτι να ησυχάσω.
Θανάσης Βέγγος: Έννοια σου και θα σου κάνω κάτι εγώ να ησυχάσεις για πάντα...
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος φτιάχνει φάρμακο για έναν πελάτη που πονάει πολύ)
Ράλλης Αγγελίδης: Γρήγορα!
Θανάσης Βέγγος: Δε μου λες, τα ξινά σ΄ αρέσουνε;
Ράλλης Αγγελίδης: Βρε, βάλε ό,τι να ΄ναι, τώρα! Γρήγορα!
Θανάσης Βέγγος: Όχι, γιατί αν δε σ΄ αρέσουνε, στο φτιάχνω και αλμυρό εγώ!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος φτιάχνει φάρμακο για έναν πελάτη)
Θανάσης Βέγγος: Έτοιμο. Δε μου λες, παιδιά έχεις;
Ράλλης Αγγελίδης: Έντεκα!
Θανάσης Βέγγος: Το μεγαλύτερο αγόρι πόσο είναι;
Ράλλης Αγγελίδης: Εικοσιενός.
Θανάσης Βέγγος: Α, εντάξει. Θα δουλέψει και θα θρέψει τα υπόλοιπα...
Ράλλης Αγγελίδης: Φέρ' το να το πιω.
Θανάσης Βέγγος: Τι; Εδώ θα το πιεις; Εγώ λέω να πας στο σπιτάκι σου να φιλήσεις τη γυναικούλα σου, τα παιδάκια σου. Φάρμακο ειν΄ αυτό. Δεν ξέρεις τι γίνεται!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό. Μπαίνει μέσα ένα ζευγάρι)
Κοπέλα: [μουρμουρίζει ξεψυχισμένα] Δε μπορώ Κώστα μου...
Θανάσης Βέγγος: Τί είναι βρε παιδιά; Τι πάθατε;
Ερρίκος Μπριόλας: Στον κινηματογράφο ήμαστε και ξαφνικά της ήρθε μια ζαλάδα και λιποθύμισε...
Κοπέλα: [μουρμουρίζει ξεψυχισμένα] Δε μπορώ...
Ερρίκος Μπριόλας: ...ανάβουν τα φώτα, συνέρχεται λιγάκι, την παίρνω να φύγουμε, στην έξοδο μου ξαναλιποθυμάει...
Θανάσης Βέγγος: Πάλι;
Ερρίκος Μπριόλας: ...τη συνεφέρνω και βγαίνουμε ν΄ αναπνεύσουμε λίγον αέρα. Κάνουμε δυο βήματα, μου ξαναλιποθυμάει.
Κοπέλα: [μουρμουρίζει ξεψυχισμένα] Θα λιγοθυμίσω...
Θανάσης Βέγγος: Ε, ας τη να πάει στο διάολο! Δε γίνεται τίποτα με δαύτήν!
Ερρίκος Μπριόλας: Έλα, κάνε τίποτα να τη συνεφέρουμε.
Θανάσης Βέγγος: Ε, κι αν τη συνεφέρουμε, θα ξαναλιγοθυμίσει πάλι!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
Φίλος: Και δε μου λες, τα καταφέρνεις; [σα φωτογράφος]
Θανάσης Βέγγος: Ε, όσο πάω και καλύτερα Χαρίλαε. Στην αρχή δυσκολεύτηκα λιγάκι.
Φίλος: Δυσκολεύτηκες, ε;
Θανάσης Βέγγος: Στην πρώτη φωτογραφία που τράβηξα, ήτανε να βγάλω δυο. Ένα ζευγάρι. Ξέρεις τι έγινε; Δε βγήκε κανένας.
Φίλος: Και ύστερα;
Θανάσης Βέγγος: Ύστερα έστρωσα. Ήρθανε πάλι δύο και έβγαλα τον έναν! Ε, από κει και πέρα πλάκωσε η πρόοδος μαζεμένή. Ήρθανε πάλι δύο και τους έβγαλα και τους δύο!
Φίλος: Και τους δύο;
Θανάσης Βέγγος: Και τους δύο ναι! Αλλά από τη μέση και κάτω!
Φίλος: [Γελάει]
Θανάσης Βέγγος: Ε, από κει και πέρα επήρα τον αέρα της δουλειάς. Και για να σου δώσω να καταλάβεις, την τέταρτη φορά ήρθανε πάλι δύο. Ε, και πόσους έβγαλα νομίζεις;
Φίλος: Πόσους;
Θανάσης Βέγγος: Τρεις ρε Χαρίλαε!
Φίλος: [Γελάει]
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο και ένας πελάτης έρχεται να πάρει τις φωτογραφίες του)
Θανάσης Βέγγος: Δε μου λέτε κύριέ μου, μόνος σας είχατε φωτογραφηθεί;
Ερρίκος Κονταρίνης: Μόνος.
Θανάσης Βέγγος: Ώ ρε, να πάρει η ευχή. Δεν έχω κανένα μονάχο του σήμερα! Μόνος σας είπατε ε;
Ερρίκος Κονταρίνης: Μάλιστα κύριε, μόνος.
Θανάσης Βέγγος: Κακό αυτό. Αν ήσαστε δυο τρεις θα ξεμπερδεύατε εύκολα. Έχω πολλές, καταλάβατε;... Α, να ένας μόνος του! Βέβαια, αυτός είναι!
Ερρίκος Κονταρίνης: Τι ΄ν΄ αυτό;
Θανάσης Βέγγος: Η φωτογραφία σας.
Ερρίκος Κονταρίνης: Αυτός είμ΄ εγώ; Έτσι ειμ΄ εγώ;
Θανάσης Βέγγος: Έτσι και χειρότερα!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο και ένας πελάτης έρχεται να πάρει τις φωτογραφίες του)
Ερρίκος Κονταρίνης: Στάσου ρε φίλε, κοροιδευόμαστε τώρα; Η μύτη πως είν΄ έτσι;
Θανάσης Βέγγος: Τι έχει η μύτη;
Ερρίκος Κονταρίνης: Μεγάλη!
Θανάσης Βέγγος: Ε, φαίνεται θα κουνήθηκε!
Ερρίκος Κονταρίνης: Κουνήθηκε η μύτη μου μονάχη της; [Με το πρόσωπο ακίνητο]... Κι έπειτα για στάσου... Εδώ στην άκρη, υπάρχει και μια άλλη μύτη!
Θανάσης Βέγγος: Αυτή ειν΄ δική μου!
Ερρίκος Κονταρίνης: Και τι δουλειά έχει η μύτη η δική σου στη φωτογραφία τη δική μου;
Θανάσης Βέγγος: Φαίνεται την ώρα που έσκυβα την πήρε ο φακός...
Ερρίκος Κονταρίνης: Τι θα την κάνω τώρα τη μύτη αυτή;
Θανάσης Βέγγος: Ε, κράτα τη τώρα, δεν ειν΄ τίποτα σπουδαίο πράμα. Μια μύτη είναι δεν ειν΄ τίποτ΄ άλλο!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Ήρθε ένας πελάτης και δεν του άρεσαν οι φωτογραφίες του. Τις πέταξε κάτω κι έφυγε εκνευρισμένος)
Θανάσης Βέγγος: Ελενίτσα, αυτές εδώ μας μείνανε. Πάρτες και βάλτες εκεί πέρα στη βιτρίνα. Αυτή εδώ βάλτη έτσι ανάποδα και γράψε από κάτω «Μύκονος»...
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Έρχεται μια οικογένεια να φωτογραφηθεί και τους βάζει τον έναν πίσω απ΄ τον άλλον)
Γιώργος Γαβριηλίδης: Μα έτσι δε θα φαίνομαι καθόλου!
Θανάσης Βέγγος: Αυτό θα το πάθεις που θα το πάθεις!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Έρχεται μια οικογένεια να φωτογραφηθεί)
Γιώργος Γαβριηλίδης: Κύριε φωτογράφε, σας παρακαλώ να προσέξετε να βγει και το γαρίφαλλο.
Θανάσης Βέγγος: Βρε, άσε να βγεις πρώτα εσύ, κι άσε το γαρίφαλλο!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Έρχεται μια οικογένεια να φωτογραφηθεί και προσπαθεί να τους χωρέσει στο φωτογραφικό κάδρο)
Θανάσης Βέγγος: Έτσι μπράβο. Τώρα σε βλέπω ολόκληρο. Αλλά σε φοβάμαι. Άκρος δεξιός δεν είσαι; Θα μου φύγεις... Ελενίτσα! Έλα, πάρε τη θέση σου παιδί μου!
(Η κοπέλα πάει και κάθεται δεξιά από το Γαβριηλίδη)
Γιώργος Γαβριηλίδης: Μα τι ΄ν΄ αυτά κύριε φωτογράφε; Τι θέλει η δεσποινίς δίπλα μας; Σας είπα ότι πρόκειται περί οικογενειακής φωτογραφίας!
Θανάσης Βέγγος: Η κοπέλα; Α, μη φοβάσαι, δε θα βγει. Τη θέλω για το μέτρημα, για να κρατήσω τα γράδα!
Γιώργος Γαβριηλίδης: Ναι, αλλά να να προσπαθήσετε να μη βγει!
Θανάσης Βέγγος: Άμα προσπαθήσω να μη βγει η κοπέλα, δε θα βγει η κόρη σου από ΄δω. Άσε με να κάνω τη δουλειά μου! Κάτι ξέρω κι εγώ.
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Έρχεται μια οικογένεια να φωτογραφηθεί)
Θανάσης Βέγγος: Λοιπόν! Ακίνητοι τώρα. Δεν κουνιόμαστε!
Πιτσιρίκι: Να μην κουνιόμαστε καθόλου;
Θανάσης Βέγγος: Ναι παιδί μου. Καθόλου;
Πιτσιρίκι: Ααα, εγώ δε μπορώ!
Μαμά: Έλα Αμαλίτσα, μην κουνιέσαι, που σου μιλάει ο κύριος!
Γιώργος Γαβριηλίδης: Αμαλίτσα, φρόνιμα!
Θανάσης Βέγγος: Έλα παιδί μου! Κάτσε μια στιγμή ακίνητη. Φρόνιμα. Θα δεις και το πουλάκι!
Πιτσιρίκι: Τι πουλάκι;
Θανάσης Βέγγος: Καρδερίνα!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Έρχεται μια οικογένεια να φωτογραφηθεί)
Θανάσης Βέγγος: Λοιπόν! Όλοι ακίνητοι, έτσι;
Γιώργος Γαβριηλίδης: Μια στιγμή κύριε φωτογράφε! Να παραμείνω απαθής, ή να μειδιώ;
Θανάσης Βέγγος: Τώρα να παραμείνεις απαθής, γιατί όταν δεις τις φωτογραφίες θα βάλεις τα κλάματα!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Έρχεται μια οικογένεια να φωτογραφηθεί)
Θανάσης Βέγγος: Λοιπόν τελειώσαμε. Την Τετάρτη που έρχεται θα είναι έτοιμες.
Γιώργος Γαβριηλίδης: Μα γιατί τόσο αργά; Εμείς βιαζόμαστε!
Θανάσης Βέγγος: Αν βιαζόσαστε, να σας δώσω μερικές που έχω έτοιμες;
Γιώργος Γαβριηλίδης: Μα αυτοί δε θα είμέθα εμείς!
Θανάσης Βέγγος: Γιατί, αυτές που θα σας βγάλω, θα είστε εσείς;
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Μια παρέα νεαρών τραγουδάει στο δρόμο. Βγαίνει ένας κύριος στο μπαλκόνι)
Κύριος: Βρε παιδιά, τι θα γίνει με σας; Θέλουμε να ησυχάσουμε λίγο!
Νεαρός: Ο δρόμος είναι δημόσιος κι εμείς είμαστε φορολογούμενοι πολίτες!
Κύριος: Βρε άει φευγάτε κι έχω ένα σκουριασμένο ντεπόζιτο και δεν ξέρω τι να το κάνω!
Νεαρός: Βρε άει ξαπλώσου μέσα μην πεθάνεις όρθιος!
Κύριος: Βρε άει πηγαίνετε και το πεπόνι σήμερα δε μου βγήκε καλό!
Νεαρός: Δεν πα να κάνεις καμιά ένεση να συνέλθεις;
Κύριος: Βρε αει φευγάτε γιατί μου σώθηκε ο πάγος και μου βρώμισε μια παλαμίδα!
Νεαρός: Βρε άντε μέσα καημένε!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Μια παρέα νεαρών τραγουδάει στο δρόμο. Βγαίνει ένας κύριος στο μπαλκόνι και τσακώνονται. Έρχεται ο Βέγγος που είναι αστυφύλακας)
Θανάσης Βέγγος: Τι τρέχει εδώ;
Νεαρός: Τίποτα κύριε πόλισμαν. Τραγουδάμε.
Κύριος: Τι τραγουδάτε ρε; Σταυρώνετε τον κόσμο!
Νεαρός: Ε, είπαμε, ο δρόμος είναι δημόσιος!
Θανάσης Βέγγος: Για στάσου νεαρέ! Ο δρόμος βέβαια είναι δημόσιος, ο ύπνος όμως των πολιτών είναι ιδιωτικός!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι άστυφύλακας και έρχεται η Χλόη Λιάσκου αλαφιασμένη)
Χλόη Λιάσκου: Κύριε πόλισμαν!
Θανάσης Βέγγος: Τι είναι ρε παιδάκι μου;
Χλόη Λιάσκου: Τρέχτε! Τρέχτε!
Θανάσης Βέγγος: Που να τρέξω παιδάκι μου;
Χλόη Λιάσκου: Τρέχτε! Τρέχτε σας λέω;
Θανάσης Βέγγος: Ε, πες μου κοπέλα μου, που να τρέξω; Ν΄ αρχίσω να τρέχω έτσι δηλαδή; Να πάω στο Ζάππειο και ν΄ αρχίσω να φέρνω βόλτες έτσι στα καλά καθούμενα;
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι αστυφύλακας και τον φωνάζουν σ΄ ένα σπίτι που φαίνεται πως έχουν μπει κλέφτες)
Θανάσης Βέγγος: Καλά, καλά, έννοια σας, μην ανησυχήτε. Αφού είμαι εγώ εδώ, μη φοβάστε τίποτα. Θα σας τους συγυρίσω εγώ τώρα... Δε μου λέτε; Έχετε τίποτα όπλα;
Μαρίκα Κρεβατά: Εδώ είναι σπίτι, δεν είναι πυροβολαρχία!
Θανάσης Βέγγος: Αυτό να μου πεις...
Χλόη Λιάσκου: Γιατί δεν παίρνετε το πιστόλι σας;
Θανάσης Βέγγος: Ποιο πιστόλι; Δεν έχω. Το άφησα στο τμήμα. Αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα. Δεν ξέρετε τι γίνεται καμιά φορά. Τα γεμίζει ο διάολος...
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι αστυφύλακας και τον φωνάζουν σ΄ ένα σπίτι που φαίνεται πως έχουν μπει κλέφτες)
Μαρίκα Κρεβατά: Θα μπείτε τώρα; Και τι θα κάνετε;
Θανάσης Βέγγος: Θα τους αρχίσω, που σε πονεί και που σε σφάζει!
Μαρίκα Κρεβατά: Κι εν τω μεταξύ, φωνάζουμε το αυτοκίνητο των πρώτων βοηθειών και μαζεύει τα πτώματα!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι αστυφύλακας και τον φωνάζουν σ΄ ένα σπίτι που φαίνεται πως έχουν μπει κλέφτες. Ψάχνει για ένα όπλο)
Θανάσης Βέγγος: Δεν έχετε τέλος πάντων κάτι; Κάνα μαχαίρι, κανά ξύλο, κάνα σίδερο;
Χλόη Λιάσκου: ...Σας έφερα το φαράσι!
Θανάσης Βέγγος: Τι να το κάνω το φαράσι; Κλέφτες είναι αυτοί, δεν είναι λεμονόκουπες!
Χλόη Λιάσκου: Ααα, ώστε δεν κάνει;
Θανάσης Βέγγος: Ε, πώς να κάνει; Εγώ πάω να μαλώσω! Δεν πάω να σκουπίσω!
Μαρίκα Κρεβατά: Βρε Μαρία, για σκέψου! Δεν έχουμε τίποτ΄ άλλο;
Χλόη Λιάσκου: Να φέρω το φλιτ;
Θανάσης Βέγγος: Τι φλιτ παιδάκι μου; Κλέφτες είν΄ αυτοί, δεν είναι κατσαρίδες!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι αστυφύλακας και τον φωνάζουν σ΄ ένα σπίτι που φαίνεται πως έχουν μπει κλέφτες. Ψάχνει για ένα όπλο)
Μαρίκα Κρεβατά: Τι λέτε, θα κάνουμε τίποτα με το γιαταγάνι;
Θανάσης Βέγγος: Τι γιαταγάνι ειν΄ αυτό;
Μαρίκα Κρεβατά: Μου ΄χουνε πει, είναι γιαταγάνι της Επαναστάσεως. Το είχε ο προπάππος μου!
Θανάσης Βέγγος: Α, ε, τότε θα κάνει.
Χλόη Λιάσκου: Ορίστε... Μα τι κάνετε;
Θανάσης Βέγγος: Έχει σκουριάσει. Δε βγαίνει! Έλα κοπέλα μου, για βάστα από κει! [Προσπαθεί να το βγάλει από τη θήκη]
Μαρίκα Κρεβατά: Προσέξτε! Μη μου ξεκολλήσετε τη φούντα!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
Φίλος: Θες να πεις δηλαδή ότι το Ρενάκι σ΄ αγαπάει;
Θανάσης Βέγγος: Απλώς μ΄ αγαπάει; Λέει Θανάσης και βγαίνει στο μπαλκόνι και κρεμάει σημαίες!
Φίλος: Ώστε δηλαδή χώρισε οριστικά με τον Πανάγο το μπουρλότο;
Θανάσης Βέγγος: Τον Πανάγο το μπουρλότο;
Φίλος: Ναι μωρε! Εκείνον που τσακώθηκε προχθές βράδυ στην ταβέρνα του Λάζαρου και τραυμάτισε έξι πολίτες, δύο στρατιώτες, τρεις χωροφύλακες κι οχτώ ναυτες!
Θανάσης Βέγγος: Και ποιος τους χώρισε; Η αεροπορία;
Φίλος: Άστα αυτά και πρόσεχε. Αν καθαρίσανε χαλάλι σου. Αν όμως δεν καθαρίσανε θα στις φυλάξει και αλίμονό σου. Σε βλέπω να κρατάς το κεφάλι σου και να πηγαίνεις περίπατο!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
http://users.softlab.ece.ntua.gr/~mfano/fun/atakes.html
Λάμπρος Κωσταντάρας: Κάντε και κανένα σταυρό βρε παιδιά, κάντε και κανένα σταυρό! Να μας βγει σε καλό!
(Κάνουν όλοι από ένα γρήγορο σταυρό)
Λάμπρος Κωσταντάρας: Σταυρό είπα! Όχι μαντολίνο!
Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι
(Τρώνε κι ο Κωσταντάρας πνίγεται)
Λάμπρος Κωσταντάρας: [πνιγμένα] Λίγο νερό βρε παιδιά! Λίγο νερό!
Παύλος Λιάρος: Αντρέα!
Γιάννης Παπαδόπουλος: Τι είναι «Αντρέα» πάλι;
Παύλος Λιάρος: Σάλτα γέμισ΄ την κανάτα νερό.
Γιάννης Παπαδόπουλος: (Προς τον μικρό) Δεν άκουσες ρε;
Μικρός: Τι ν΄ «ακούσω ρε»;
Γιάννης Παπαδόπουλος: Πήγαινε να φέρεις λίγο νερό!
Μικρός: Πάλι εγώ;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Άντε βρε παιδιά. Συννενοηθείτε προτού γκαργκανιάσουμε εδώ μέσα!
Μικρός: Μα όλα θα τα κάνω εγώ εδώ μέσα; Εγώ για το ψωμί, εγώ για το μπουρνούζι, εγώ για το νερό, εγώ όλα;
Γιάννης Παπαδόπουλος: Και τη σαλάτα ποιος την έκοψε βρε; Ποιος έβαλε λάδι;
Παύλος Λιάρος: Και το σαλάμι ρε ποιος το έκοψε; Κι έστρωσα ολόκληρο τραπέζι!
Μικρός: Εγώ μια φορά δεν πάω πουθενά!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Άντε βρε παιδιά να φέρετε λίγο νερο! Να πεθάνει κανείς από δίψα στην καρδιά της Σαχάρας πάει κι έρχεται! Σαχάρα είν΄ αυτή! Αλλά να πεθάνει κανείς από δίψα στην καρδιά της Αθήνας, πάει στο διάολο!
Παύλος Λιάρος: Ρε τι ΄σαστε 'σεις; Ο πατέρας σας ρε, ο πατέρας σας... Τι σας ζήτησε; Ένα ποτήρι νερό σας ζήτησε...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Παλιόπαιδα!
Παύλος Λιάρος: Άντε βρε πατέρα να πιεις μόνος σου. Κι άμα θα ΄ρθεις, φέρε μου κι εμένα ένα ποτήρι...
(Ο Κωσταντάρας τον αρχίζει στις σφαλιάρες)
Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι
Μίτση Κωσταντάρα: Άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια...
Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι
Βασίλης Αυλωνίτης: Φασούλι το φασούλι δε γίνονται περιουσίες. Γίνονται φασολάδες!
Ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας
Λάμπρος Κωσταντάρας: Εσύ τι είσαι;
Αλέκος Τζανετάκος: Μέλος της ορχήστρας.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Α, να χαθείς! Θα πιάσουμε κουβέντα τώρα και με τους μουζικάντηδες;
Αλέκος Τζανετάκος: Με παρεξηγήσατε. Είμαι διευθυντής της ορχήστρας.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ααα, είσαι ο φον Κάραγιαν, να πούμε;
Αλέκος Τζανετάκος: Όχι, αυτός είναι σκηνοθέτης...
(Ο Κωσταντάρας τον καρπαζώνει)
Ο τρελοπενηντάρης
Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι κάνετε κύριε Τρουμπέτα μου; Από που τηλεφωνείτε; Από Μιλάνο; Τι σύμπτωση! Σήμερα έχω πάπια Μιλανέζ...
Ο φαντασμένος
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ναι κυριά Τσουλόγλου μου! Σας περιμένω αύριο στην πρες κόνφερενς. Πώς; Όχι, δεν είναι κέντρο διασκέδασης η πρες κόνφερενς...
Ο φαντασμένος
Ίλυα Λιβυκού: Αχ!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι είναι αγάπη μου;
Ίλυα Λιβυκού: Ένα ρίγος... ...
Ίλυα Λιβυκού: Αχ, αχ!
Βασίλης Λογοθετίδης: Δύο ρίγη...
Ούτε γάτα ούτε ζημιά
(Ο Βέγγος γυρίζει από το σπίτι της πεθεράς του)
Αρμένης περιπτεράς: Τι έγινε; Μαλώσατε;
Θανάσης Βέγγος: Όχι μαλώσαμε, σκοτωθήκαμε... Φύλαξέ μου την κάσκα. Θα την ξαναχρειαστώ τον άλλο μήνα. Μ' έβγαλε σπαθί σήμερα.
Αρμένης περιπτεράς: Καλά που σε είπα να πάρεις κάσκα. Αλλιώς θα πάθαινες μεγάλες ...κασκαρίκες...
Πάρε κόσμε
Περιπτεράς: Θα μπω στο νοσοκομείο για να βγάλω τις αμυγδαλιές [αμυγδαλές εννοεί]. Τις είχα κόψει όταν ήμουνα παιδί αλλά ...ξαναφυτρώσανε.
Θανάσης Βέγγος: Ε, από τότε που ήσουνα εσύ παιδί, και πλάτανο να είχαμε κόψει θα είχε ξαναφυτρώσει...
Πάρε κόσμε
(Ο Βέγγος αντικαθιστά τον καφετζή)
Πελάτης: Ένα ναι και όχι.
Θανάσης Βέγγος: Δεν έχει ναι και όχι. Μόνο μέτριο ξέρω να φτιάχνω, όπως τον πίνω κι εγώ.
Πελάτης: Καλά, τι καφετζής είσαι εσύ;
Θανάσης Βέγγος: Δεν είμαι καφετζής, αναπληρωματικός είμαι...
Πάρε κόσμε
Θανάσης Βέγγος: Καλησπέρα σας! Ορίστε! Τουλίπες για τη γυναικούλα μου και τουλούμπες για την πεθερούλα μου!
Νίτσα Τσαγανέα: Είσαι ένας εσύ...
Πάρε κόσμε
Θανάσης Βέγγος: Τι κάθεσαι και χαζεύεις μωρέ; Τρέχα γρήγορα και κέρνα όλη τη στοά. Βγες στο δρόμο και κέρνα τους περαστικούς σε ακτίνα 150 μέτρων. Εγώ κερνάω. Ήρθε η γυναίκα μου. Ξανασμίγουν τ΄ αηδόνια...
Πάρε κόσμε
Δημήτρης Νικολαίδης: Ώστε θέλεις δουλειά; Τι δουλειά;
Θανάσης Βέγγος: Ό,τι να ΄ναι. Και τα πόδια μου πιάνουνε, και τα χέρια μου πιάνουνε, και το μυαλό μου κόβει...
Δημήτρης Νικολαίδης: Γράμματα ξέρεις;
Θανάσης Βέγγος: Πως αμέ! Δώδεκα!
Δημήτρης Νικολαίδης: Καλά, πόσους μήνες πήγες σχολείο;
Θανάσης Βέγγος: Τέσσερεις μόνο. Βλέπετε, ο πατέρας μου δεν έκανε άλλη δουλειά. Παιδιά έκανε...
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Στο εστιατόριο, ο Βέγγος είναι γκαρσόνι)
Νίκος Φέρμας: Τι να φάω;
Θανάσης Βέγγος: Ό,τι τραβάει το λαρύγγι σου.
Νίκος Φέρμας: Κατάλογο έχεις; Διάβασε.
Θανάσης Βέγγος: Από μέσα μου;
Νίκος Φέρμας: Απ΄ όξω σου ρε! Ν΄ ακούσω κι εγώ!
Θανάσης Βέγγος: Εστιατόριον «Η Αλικαρνασσός». Πλατεία Κουμουνδούρου 45...
Νίκος Φέρμας: Όχι αυτά ρε! Τα φαγιά!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος, γκαρσόνι, διαβάζει τον κατάλογο σε ένα πελάτη)
Θανάσης Βέγγος: Μακαρόνια με κιμά...
Νίκος Φέρμας: Τίποτα πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: ...ατζέμ πιλάφι...
Νίκος Φέρμας: Τίποτα πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: ...γαρίδες αυγολέμονο...
Νίκος Φέρμας: Πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: ...μπαρμπούνια τηγανιτά...
Νίκος Φέρμας: Πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: Δε διαβάζεις μόνος σου;
Νίκος Φέρμας: Φέρε μια γίγαντες γιαχνί.
Θανάσης Βέγγος: Μ΄ αρέσει που ξέρεις και καλοτρώς!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
Θανάσης Βέγγος: Μια γίγαντες γιαχνί.
Γιώργος Τζιφός: Οι γίγαντες γιαχνί μόλις τελειώσανε.
Θανάσης Βέγγος: Πώς τελειώσανε; Αφού ακόμα δεν πάτησε άνθρωπος στο μαγαζί!
Γιώργος Τζιφός: Ακούς τι σου λέω; Μόλις τελειώσανε. Αυτό να του πεις...
(Πάει στον πελάτη)
Θανάσης Βέγγος: Οι γίγαντες γιαχνί μόλις τελειώσανε.
Νίκος Φέρμας: Πότε προλάβανε και τελειώσανε;
Θανάσης Βέγγος: Έλα ντε! Αυτό του λέω κι εγώ!
Νίκος Φέρμας: Φέρε έναν πατσά!
Θανάσης Βέγγος: Μπράβο! Από εκλεκτό σε εκλεκτό το πάμε!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος, γκαρσόνι, φέρνει έναν πατσά σε πελάτη)
Νίκος Φέρμας: Είναι ζεστός;
Θανάσης Βέγγος: Ναι.
Νίκος Φέρμας: Πόσο ζεστός;
Θανάσης Βέγγος: Ε, προηγουμένως που του έβαλα θερμόμετρο είχε τριανταοχτώ και τρία!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι γκαρσονι)
Νίκος Φέρμας: Που ΄σαι! Φέρε αλάτι, πιπέρι, λάδι, ξίδι, μουστάρδα και κανέλα!
Θανάσης Βέγγος: Να σου φέρω και λίγο λιναρόσπορο;
Νίκος Φέρμας: Βρε ασ΄ την κουβέντα και κάνε δουλειά σου! Και που ΄σαι! Ρίξε έξι εφτά μερίδες ψωμί!
Θανάσης Βέγγος: Α, ρε, παπάρα που θα πέσει!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι γκαρσονι)
Θανάσης Βέγγος: Τα μακαρόνια σας.
Γιάννης Βογιατζής: [Είναι βαρήκοος] Ορίστε;
Θανάσης Βέγγος: (Φωνάζει) Η μακαρονάδα σας λέω!
Γιάννης Βογιατζής: Η μακαρονάδα μου. Μάλιστα. Τη βλέπω.
Θανάσης Βέγγος: Έλα ντε! Αφού τι βλέπεις, τι θέλω και στη λέω;
Γιάννης Βογιατζής: Μπορείς να μου πεις αν το βούτυρο είναι αγνό;
Θανάσης Βέγγος: Εγώ μπορώ να στο πω, εσύ μπορείς να το ακούσεις;
Γιάννης Βογιατζής: Τι είπατε;
Θανάσης Βέγγος: Τίποτα, τίποτα. Όρμα της, χύμα της, δώστου!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι γκαρσονι)
Νικήτας Πλατής: Γιαννάκη, έλα, διάλεξε κάτι να φας.
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Κατερίνα Γιουλάκη: Μα, κατάσταση είν΄ αυτή, να μην τρως τίποτα;
Νικήτας Πλατής: Πεινάς δεν πεινάς, θα πάρεις ένα πιάτο να το φας με το ζόρι.
Βασιλάκης Καίλας: Κι αφού δεν πεινάω;
Κατερίνα Γιουλάκη: Θέλεις ένα φρικασέ;
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Νικήτας Πλατής: Θέλεις ψητό με πατατάκια;
Βασιλάκης Καίλας: Αφού δεν πεινάω;
Κατερίνα Γιουλάκη: Να σου ψήσει ένα ψαράκι;
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Νικήτας Πλατής: Θέλεις μια μακαρονάδα σαν κι αυτή;
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Κατερίνα Γιουλάκη: Θέλεις ένα...
Θανάσης Βέγγος: Αφήστε το μαντάμ. Μην το ζορίζετε. Αφού βλέπετε, δεν θέλει!
Κατερίνα Γιουλάκη: Μα έχει μια βδομάδα να φάει κύριε!
Θανάσης Βέγγος: Ε, για μια μέρα παραπάνω δε χάλασε ο κόσμος!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι διανυκτερεύων φαρμακοποιός, αλλά κοιμάται του καλού καιρού. Κάποια στιγμή χτυπάει το κουδούνι ένας πελάτης. Μετά από 5-6 κουδουνίσματα, ο Βέγγος ξυπνάει και του ανοίγει)
Θανάσης Βέγγος: Ορίστε.
Κώστας Μεντής: Έτσι διανυκτερεύετε κύριε;
Θανάσης Βέγγος: Τι εννοείτε κύριε;
Κώστας Μεντής: Μια ώρα χτυπάω!
Θανάσης Βέγγος: Δεν το ΄ξερα ότι θα ΄ρχόσουνα. Αν το ΄ξερα θα σε περίμενα στο πεζοδρόμιο!
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Κώστας Μεντής: Ασ΄ τα πολλά λόγια και πιάσε μια ασπιρίνη περιποιημένη.
Θανάσης Βέγγος: Μια ασπιρίνη περιποιημένη! Και για μια ασπιρίνη ρε φίλε έκανες όλη αυτή τη φασαρία;
Κώστας Μεντής: Δικαίωμά μου δεν είναι; Διανυκτερεύεις κύριε ναι ή όχι;
Θανάσης Βέγγος: Ε, ναι, διανυκτερεύω, λοιπόν;
Κώστας Μεντής: Είσαι υποχρεωμένος να με εξυπηρετήσεις.
Θανάσης Βέγγος: Ορίστε, να σε εξυπηρετήσω. Μια ασπιρίνη περιποιημένη...
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Κώστας Μεντής: Μια ασπιρίνη περιποιημένη... Κοίταξε να μου διαλέξεις μια παχιά!
Θανάσης Βέγγος: Παχιά είπες; Τώρα, ασπιρίνη θέλεις εσύ ή κότα;
Κώστας Μεντής: Τι κότα; Μια ασπιρίνη περιποιημένη δε σου είπα;
Θανάσης Βέγγος: Εγώ θα σου δώσω μια απεριποίητη. Έτσι δικαίωμά μου δεν είναι;
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Κώστας Μεντής: Τι κάνεις τόσην ώρα χριστιανέ μου; Άντε και με τάραξε το δόντι μου...
Θανάσης Βέγγος: Το δόντι σου σε πονάει;
Κώστας Μεντής: Ναι!
Θανάσης Βέγγος: Ποιο δόντι;
Κώστας Μεντής: Ο τραπεζίτης αριστερά.
Θανάσης Βέγγος: Αριστερά καθώς μπαίνουμε ή καθώς βγαίνουμε;
Κώστας Μεντής: Και τι το πέρασες το στόμα μου; Στοά Αρσακείου;
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Θανάσης Βέγγος: Να σου δώσω και απ΄ αυτό;
Κώστας Μεντής: Τι ΄ν΄ αυτό;
Θανάσης Βέγγος: Ξέρω ΄γω; Σιροκόλ λέει...
Κώστας Μεντής: Τι να το κάνω;
Θανάσης Βέγγος: Έτσι να μου κάνεις λίγο νταραβέρι. Με μια ασπιρίνη θα τη βγάλεις;
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Κώστας Μεντής: Πόσο κάνει; [Μια ασπιρίνη]
Θανάσης Βέγγος: Εσύ πόσο δίνεις;
Κώστας Μεντής: Τι πόσο δίνω; Πόσο κάνει;
Θανάσης Βέγγος: Εσύ πόσο δίνεις; Πες μια τιμή έκει χάμω, φίξ, να ξεμπερδεύουμε...
Κώστας Μεντής: Ένα πενηνταράκι καλά είναι;
Θανάσης Βέγγος: Όχι, πάρτη. Στη χαρίζω.
Κώστας Μεντής: Πώς μου τη χαρίζεις;
Θανάσης Βέγγος: Έτσι, στη χαρίζω βρε αδερφέ μου. Θα ξεφτιλιστούμε τώρα για ένα πενηνταράκι; Στην κερνάω εγώ! Αν θέλεις σε κερνάω και λίγο λάβδανο. Θέλεις;
Κώστας Μεντής: Δεν είμαστε καλά!
Θανάσης Βέγγος: Κάτσε να σου δώσω κι ένα σαπούνι, να πλένεσαι, να με θυμάσαι!
Κώστας Μεντής: Δεν είμαστε καθόλου καλά μου φάινεται!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Μαίρη Μεταξά: Γρήγορα! Γρήγορα, κύριε φαρμακοποιέ μου!
Θανάσης Βέγγος: Τι είναι ρε κυρά μου, τι τρέχει;
Μαίρη Μεταξά: Θα το χάσουμε το παλικάρι!
Θανάσης Βέγγος: Δηλαδή τι έχει το παλικάρι;
Μαίρη Μεταξά: Έχει πέσει μπρούμουτα! Δεν μπορεί να σαλέψει ούτε πόδια, ούτε χέρια, ούτε να ανοίξει τα μάτια του!
Θανάσης Βέγγος: Και παλικάρι το λες εσύ αυτό; Αμ, αν ήταν έτσι τα παλικάρια...
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Θανάσης Βέγγος: Ε, τι θέλεις τώρα, να σου φτιάξω αυτό;
Μαίρη Μεταξά: Γρήγορα κύριε φαρμακοποιέ μου, γρήγορα!
Θανάσης Βέγγος: Ανάθεμά με κι αν βγάζω λέξη!
Μαίρη Μεταξά: Γρήγορα κύριε φαρμακοποιέ, το χάνουμε το παλικάρι!
Θανάσης Βέγγος: Αν έβγαζα τι γράφει, θα σου έκανα ένα φάρμακο, ξέρεις τι φάρμακο ;
Μαίρη Μεταξά: Δεν τα βγάζεις κύριε φαρμακοποιέ;
Θανάσης Βέγγος: Δεν τα βγάζω τα ρημάδια, δεν τα βγάζω... Τι λεει εδώ μπε... λα... μπελαντόνα. Τι είναι αυτή η μπελαντόνα;
Μαίρη Μεταξά: Δεν ξέρεις τη μπελαντόνα;
Θανάσης Βέγγος: Τη μπελαντόνα δεν την ξέρω, τη μπελαμπανα ξέρω! Τη μπελαμάνα, αυτή που φοράνε οι ναυτικοί...
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Μαίρη Μεταξά: Κάλε γρήγορα κύριε φαρμακοποιέ, το χάνουμε σου λέω το παλικάρι!
Θανάσης Βέγγος: Καλά, θα σε βολέψω. Μια και πέρασες από ΄δω δε θα σ΄ αφήσω έτσι... Για κοίτα ΄δω. Να σου ΄βάλω απο αυτό;
Μαίρη Μεταξά: Εμένα ρωτάς;
Θανάσης Βέγγος: Ε, και ποιον θα ρωτήσω; Εσύ παραγγέλνεις, εσύ πληρώνεις, εσύ διαλέγεις. Εγώ;... Ή θέλεις από αυτό; Για κοίτα... Έχει κι ωραίο χρώμα. Κι ωραία μυρουδιά. Σα στιφάδο μυρίζει!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Μαίρη Μεταξά: Μα τι φάρμακό είναι αυτό;
Θανάσης Βέγγος: Αμ, αν ήξερα όλα τα φάρμακα απ΄ όξω, θα ΄βγαζα βιβλίο σαν τον τσελεμεντέ!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Θανάσης Βέγγος: Δε μου λες; Στο φάρμακο, «χρήσις», να βάλω «εσωτερική» ή «εξωτερική»; Όχι πως με νοιάζει δηλαδή, αλλά να ξέρω τι ταμπέλα θα κολλήσω...
Μαίρη Μεταξά: Εμένα ρωτάς; Αμάν! Τελείωνε κύριε φαρμακοποιέ μου, τελείωνε!... Ευχαριστώ. Θα το πιει όλο αυτό;
Θανάσης Βέγγος: Ε, ας πιει όσο πιει, κι αν δε δει καλό, με το υπόλοιπο τον τρίβετε!... Ζωή σε λόγου σου!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)
Ράλλης Αγγελίδης: Χαίρετε!
Θανάσης Βέγγος: Αντιχαίρετε! Ορίστε. Τι τρέχει;
Ράλλης Αγγελίδης: Άμα πονάει κανείς τι κάνει; Ωωωχ, τι έπαθα!
Θανάσης Βέγγος: Αναλόγως τον πόνο. Πονάς, ε; Που;
Ράλλης Αγγελίδης: [Δείχνει με το χέρι του οριζόντια πάνω στο σώμα του] Από εδώ, ως εδώ, από εδώ, ως εδώ, από εδώ ως εδώ...
Θανάσης Βέγγος: Ε, και τώρα τι θέλεις; Να πονάς και στα ενδιάμεσα;
Ράλλης Αγγελίδης: Κάνε μου κάτι να ησυχάσω.
Θανάσης Βέγγος: Έννοια σου και θα σου κάνω κάτι εγώ να ησυχάσεις για πάντα...
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος φτιάχνει φάρμακο για έναν πελάτη που πονάει πολύ)
Ράλλης Αγγελίδης: Γρήγορα!
Θανάσης Βέγγος: Δε μου λες, τα ξινά σ΄ αρέσουνε;
Ράλλης Αγγελίδης: Βρε, βάλε ό,τι να ΄ναι, τώρα! Γρήγορα!
Θανάσης Βέγγος: Όχι, γιατί αν δε σ΄ αρέσουνε, στο φτιάχνω και αλμυρό εγώ!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος φτιάχνει φάρμακο για έναν πελάτη)
Θανάσης Βέγγος: Έτοιμο. Δε μου λες, παιδιά έχεις;
Ράλλης Αγγελίδης: Έντεκα!
Θανάσης Βέγγος: Το μεγαλύτερο αγόρι πόσο είναι;
Ράλλης Αγγελίδης: Εικοσιενός.
Θανάσης Βέγγος: Α, εντάξει. Θα δουλέψει και θα θρέψει τα υπόλοιπα...
Ράλλης Αγγελίδης: Φέρ' το να το πιω.
Θανάσης Βέγγος: Τι; Εδώ θα το πιεις; Εγώ λέω να πας στο σπιτάκι σου να φιλήσεις τη γυναικούλα σου, τα παιδάκια σου. Φάρμακο ειν΄ αυτό. Δεν ξέρεις τι γίνεται!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό. Μπαίνει μέσα ένα ζευγάρι)
Κοπέλα: [μουρμουρίζει ξεψυχισμένα] Δε μπορώ Κώστα μου...
Θανάσης Βέγγος: Τί είναι βρε παιδιά; Τι πάθατε;
Ερρίκος Μπριόλας: Στον κινηματογράφο ήμαστε και ξαφνικά της ήρθε μια ζαλάδα και λιποθύμισε...
Κοπέλα: [μουρμουρίζει ξεψυχισμένα] Δε μπορώ...
Ερρίκος Μπριόλας: ...ανάβουν τα φώτα, συνέρχεται λιγάκι, την παίρνω να φύγουμε, στην έξοδο μου ξαναλιποθυμάει...
Θανάσης Βέγγος: Πάλι;
Ερρίκος Μπριόλας: ...τη συνεφέρνω και βγαίνουμε ν΄ αναπνεύσουμε λίγον αέρα. Κάνουμε δυο βήματα, μου ξαναλιποθυμάει.
Κοπέλα: [μουρμουρίζει ξεψυχισμένα] Θα λιγοθυμίσω...
Θανάσης Βέγγος: Ε, ας τη να πάει στο διάολο! Δε γίνεται τίποτα με δαύτήν!
Ερρίκος Μπριόλας: Έλα, κάνε τίποτα να τη συνεφέρουμε.
Θανάσης Βέγγος: Ε, κι αν τη συνεφέρουμε, θα ξαναλιγοθυμίσει πάλι!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
Φίλος: Και δε μου λες, τα καταφέρνεις; [σα φωτογράφος]
Θανάσης Βέγγος: Ε, όσο πάω και καλύτερα Χαρίλαε. Στην αρχή δυσκολεύτηκα λιγάκι.
Φίλος: Δυσκολεύτηκες, ε;
Θανάσης Βέγγος: Στην πρώτη φωτογραφία που τράβηξα, ήτανε να βγάλω δυο. Ένα ζευγάρι. Ξέρεις τι έγινε; Δε βγήκε κανένας.
Φίλος: Και ύστερα;
Θανάσης Βέγγος: Ύστερα έστρωσα. Ήρθανε πάλι δύο και έβγαλα τον έναν! Ε, από κει και πέρα πλάκωσε η πρόοδος μαζεμένή. Ήρθανε πάλι δύο και τους έβγαλα και τους δύο!
Φίλος: Και τους δύο;
Θανάσης Βέγγος: Και τους δύο ναι! Αλλά από τη μέση και κάτω!
Φίλος: [Γελάει]
Θανάσης Βέγγος: Ε, από κει και πέρα επήρα τον αέρα της δουλειάς. Και για να σου δώσω να καταλάβεις, την τέταρτη φορά ήρθανε πάλι δύο. Ε, και πόσους έβγαλα νομίζεις;
Φίλος: Πόσους;
Θανάσης Βέγγος: Τρεις ρε Χαρίλαε!
Φίλος: [Γελάει]
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο και ένας πελάτης έρχεται να πάρει τις φωτογραφίες του)
Θανάσης Βέγγος: Δε μου λέτε κύριέ μου, μόνος σας είχατε φωτογραφηθεί;
Ερρίκος Κονταρίνης: Μόνος.
Θανάσης Βέγγος: Ώ ρε, να πάρει η ευχή. Δεν έχω κανένα μονάχο του σήμερα! Μόνος σας είπατε ε;
Ερρίκος Κονταρίνης: Μάλιστα κύριε, μόνος.
Θανάσης Βέγγος: Κακό αυτό. Αν ήσαστε δυο τρεις θα ξεμπερδεύατε εύκολα. Έχω πολλές, καταλάβατε;... Α, να ένας μόνος του! Βέβαια, αυτός είναι!
Ερρίκος Κονταρίνης: Τι ΄ν΄ αυτό;
Θανάσης Βέγγος: Η φωτογραφία σας.
Ερρίκος Κονταρίνης: Αυτός είμ΄ εγώ; Έτσι ειμ΄ εγώ;
Θανάσης Βέγγος: Έτσι και χειρότερα!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο και ένας πελάτης έρχεται να πάρει τις φωτογραφίες του)
Ερρίκος Κονταρίνης: Στάσου ρε φίλε, κοροιδευόμαστε τώρα; Η μύτη πως είν΄ έτσι;
Θανάσης Βέγγος: Τι έχει η μύτη;
Ερρίκος Κονταρίνης: Μεγάλη!
Θανάσης Βέγγος: Ε, φαίνεται θα κουνήθηκε!
Ερρίκος Κονταρίνης: Κουνήθηκε η μύτη μου μονάχη της; [Με το πρόσωπο ακίνητο]... Κι έπειτα για στάσου... Εδώ στην άκρη, υπάρχει και μια άλλη μύτη!
Θανάσης Βέγγος: Αυτή ειν΄ δική μου!
Ερρίκος Κονταρίνης: Και τι δουλειά έχει η μύτη η δική σου στη φωτογραφία τη δική μου;
Θανάσης Βέγγος: Φαίνεται την ώρα που έσκυβα την πήρε ο φακός...
Ερρίκος Κονταρίνης: Τι θα την κάνω τώρα τη μύτη αυτή;
Θανάσης Βέγγος: Ε, κράτα τη τώρα, δεν ειν΄ τίποτα σπουδαίο πράμα. Μια μύτη είναι δεν ειν΄ τίποτ΄ άλλο!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Ήρθε ένας πελάτης και δεν του άρεσαν οι φωτογραφίες του. Τις πέταξε κάτω κι έφυγε εκνευρισμένος)
Θανάσης Βέγγος: Ελενίτσα, αυτές εδώ μας μείνανε. Πάρτες και βάλτες εκεί πέρα στη βιτρίνα. Αυτή εδώ βάλτη έτσι ανάποδα και γράψε από κάτω «Μύκονος»...
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Έρχεται μια οικογένεια να φωτογραφηθεί και τους βάζει τον έναν πίσω απ΄ τον άλλον)
Γιώργος Γαβριηλίδης: Μα έτσι δε θα φαίνομαι καθόλου!
Θανάσης Βέγγος: Αυτό θα το πάθεις που θα το πάθεις!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Έρχεται μια οικογένεια να φωτογραφηθεί)
Γιώργος Γαβριηλίδης: Κύριε φωτογράφε, σας παρακαλώ να προσέξετε να βγει και το γαρίφαλλο.
Θανάσης Βέγγος: Βρε, άσε να βγεις πρώτα εσύ, κι άσε το γαρίφαλλο!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Έρχεται μια οικογένεια να φωτογραφηθεί και προσπαθεί να τους χωρέσει στο φωτογραφικό κάδρο)
Θανάσης Βέγγος: Έτσι μπράβο. Τώρα σε βλέπω ολόκληρο. Αλλά σε φοβάμαι. Άκρος δεξιός δεν είσαι; Θα μου φύγεις... Ελενίτσα! Έλα, πάρε τη θέση σου παιδί μου!
(Η κοπέλα πάει και κάθεται δεξιά από το Γαβριηλίδη)
Γιώργος Γαβριηλίδης: Μα τι ΄ν΄ αυτά κύριε φωτογράφε; Τι θέλει η δεσποινίς δίπλα μας; Σας είπα ότι πρόκειται περί οικογενειακής φωτογραφίας!
Θανάσης Βέγγος: Η κοπέλα; Α, μη φοβάσαι, δε θα βγει. Τη θέλω για το μέτρημα, για να κρατήσω τα γράδα!
Γιώργος Γαβριηλίδης: Ναι, αλλά να να προσπαθήσετε να μη βγει!
Θανάσης Βέγγος: Άμα προσπαθήσω να μη βγει η κοπέλα, δε θα βγει η κόρη σου από ΄δω. Άσε με να κάνω τη δουλειά μου! Κάτι ξέρω κι εγώ.
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Έρχεται μια οικογένεια να φωτογραφηθεί)
Θανάσης Βέγγος: Λοιπόν! Ακίνητοι τώρα. Δεν κουνιόμαστε!
Πιτσιρίκι: Να μην κουνιόμαστε καθόλου;
Θανάσης Βέγγος: Ναι παιδί μου. Καθόλου;
Πιτσιρίκι: Ααα, εγώ δε μπορώ!
Μαμά: Έλα Αμαλίτσα, μην κουνιέσαι, που σου μιλάει ο κύριος!
Γιώργος Γαβριηλίδης: Αμαλίτσα, φρόνιμα!
Θανάσης Βέγγος: Έλα παιδί μου! Κάτσε μια στιγμή ακίνητη. Φρόνιμα. Θα δεις και το πουλάκι!
Πιτσιρίκι: Τι πουλάκι;
Θανάσης Βέγγος: Καρδερίνα!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Έρχεται μια οικογένεια να φωτογραφηθεί)
Θανάσης Βέγγος: Λοιπόν! Όλοι ακίνητοι, έτσι;
Γιώργος Γαβριηλίδης: Μια στιγμή κύριε φωτογράφε! Να παραμείνω απαθής, ή να μειδιώ;
Θανάσης Βέγγος: Τώρα να παραμείνεις απαθής, γιατί όταν δεις τις φωτογραφίες θα βάλεις τα κλάματα!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Έρχεται μια οικογένεια να φωτογραφηθεί)
Θανάσης Βέγγος: Λοιπόν τελειώσαμε. Την Τετάρτη που έρχεται θα είναι έτοιμες.
Γιώργος Γαβριηλίδης: Μα γιατί τόσο αργά; Εμείς βιαζόμαστε!
Θανάσης Βέγγος: Αν βιαζόσαστε, να σας δώσω μερικές που έχω έτοιμες;
Γιώργος Γαβριηλίδης: Μα αυτοί δε θα είμέθα εμείς!
Θανάσης Βέγγος: Γιατί, αυτές που θα σας βγάλω, θα είστε εσείς;
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Μια παρέα νεαρών τραγουδάει στο δρόμο. Βγαίνει ένας κύριος στο μπαλκόνι)
Κύριος: Βρε παιδιά, τι θα γίνει με σας; Θέλουμε να ησυχάσουμε λίγο!
Νεαρός: Ο δρόμος είναι δημόσιος κι εμείς είμαστε φορολογούμενοι πολίτες!
Κύριος: Βρε άει φευγάτε κι έχω ένα σκουριασμένο ντεπόζιτο και δεν ξέρω τι να το κάνω!
Νεαρός: Βρε άει ξαπλώσου μέσα μην πεθάνεις όρθιος!
Κύριος: Βρε άει πηγαίνετε και το πεπόνι σήμερα δε μου βγήκε καλό!
Νεαρός: Δεν πα να κάνεις καμιά ένεση να συνέλθεις;
Κύριος: Βρε αει φευγάτε γιατί μου σώθηκε ο πάγος και μου βρώμισε μια παλαμίδα!
Νεαρός: Βρε άντε μέσα καημένε!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Μια παρέα νεαρών τραγουδάει στο δρόμο. Βγαίνει ένας κύριος στο μπαλκόνι και τσακώνονται. Έρχεται ο Βέγγος που είναι αστυφύλακας)
Θανάσης Βέγγος: Τι τρέχει εδώ;
Νεαρός: Τίποτα κύριε πόλισμαν. Τραγουδάμε.
Κύριος: Τι τραγουδάτε ρε; Σταυρώνετε τον κόσμο!
Νεαρός: Ε, είπαμε, ο δρόμος είναι δημόσιος!
Θανάσης Βέγγος: Για στάσου νεαρέ! Ο δρόμος βέβαια είναι δημόσιος, ο ύπνος όμως των πολιτών είναι ιδιωτικός!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι άστυφύλακας και έρχεται η Χλόη Λιάσκου αλαφιασμένη)
Χλόη Λιάσκου: Κύριε πόλισμαν!
Θανάσης Βέγγος: Τι είναι ρε παιδάκι μου;
Χλόη Λιάσκου: Τρέχτε! Τρέχτε!
Θανάσης Βέγγος: Που να τρέξω παιδάκι μου;
Χλόη Λιάσκου: Τρέχτε! Τρέχτε σας λέω;
Θανάσης Βέγγος: Ε, πες μου κοπέλα μου, που να τρέξω; Ν΄ αρχίσω να τρέχω έτσι δηλαδή; Να πάω στο Ζάππειο και ν΄ αρχίσω να φέρνω βόλτες έτσι στα καλά καθούμενα;
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι αστυφύλακας και τον φωνάζουν σ΄ ένα σπίτι που φαίνεται πως έχουν μπει κλέφτες)
Θανάσης Βέγγος: Καλά, καλά, έννοια σας, μην ανησυχήτε. Αφού είμαι εγώ εδώ, μη φοβάστε τίποτα. Θα σας τους συγυρίσω εγώ τώρα... Δε μου λέτε; Έχετε τίποτα όπλα;
Μαρίκα Κρεβατά: Εδώ είναι σπίτι, δεν είναι πυροβολαρχία!
Θανάσης Βέγγος: Αυτό να μου πεις...
Χλόη Λιάσκου: Γιατί δεν παίρνετε το πιστόλι σας;
Θανάσης Βέγγος: Ποιο πιστόλι; Δεν έχω. Το άφησα στο τμήμα. Αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα. Δεν ξέρετε τι γίνεται καμιά φορά. Τα γεμίζει ο διάολος...
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι αστυφύλακας και τον φωνάζουν σ΄ ένα σπίτι που φαίνεται πως έχουν μπει κλέφτες)
Μαρίκα Κρεβατά: Θα μπείτε τώρα; Και τι θα κάνετε;
Θανάσης Βέγγος: Θα τους αρχίσω, που σε πονεί και που σε σφάζει!
Μαρίκα Κρεβατά: Κι εν τω μεταξύ, φωνάζουμε το αυτοκίνητο των πρώτων βοηθειών και μαζεύει τα πτώματα!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι αστυφύλακας και τον φωνάζουν σ΄ ένα σπίτι που φαίνεται πως έχουν μπει κλέφτες. Ψάχνει για ένα όπλο)
Θανάσης Βέγγος: Δεν έχετε τέλος πάντων κάτι; Κάνα μαχαίρι, κανά ξύλο, κάνα σίδερο;
Χλόη Λιάσκου: ...Σας έφερα το φαράσι!
Θανάσης Βέγγος: Τι να το κάνω το φαράσι; Κλέφτες είναι αυτοί, δεν είναι λεμονόκουπες!
Χλόη Λιάσκου: Ααα, ώστε δεν κάνει;
Θανάσης Βέγγος: Ε, πώς να κάνει; Εγώ πάω να μαλώσω! Δεν πάω να σκουπίσω!
Μαρίκα Κρεβατά: Βρε Μαρία, για σκέψου! Δεν έχουμε τίποτ΄ άλλο;
Χλόη Λιάσκου: Να φέρω το φλιτ;
Θανάσης Βέγγος: Τι φλιτ παιδάκι μου; Κλέφτες είν΄ αυτοί, δεν είναι κατσαρίδες!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
(Ο Βέγγος είναι αστυφύλακας και τον φωνάζουν σ΄ ένα σπίτι που φαίνεται πως έχουν μπει κλέφτες. Ψάχνει για ένα όπλο)
Μαρίκα Κρεβατά: Τι λέτε, θα κάνουμε τίποτα με το γιαταγάνι;
Θανάσης Βέγγος: Τι γιαταγάνι ειν΄ αυτό;
Μαρίκα Κρεβατά: Μου ΄χουνε πει, είναι γιαταγάνι της Επαναστάσεως. Το είχε ο προπάππος μου!
Θανάσης Βέγγος: Α, ε, τότε θα κάνει.
Χλόη Λιάσκου: Ορίστε... Μα τι κάνετε;
Θανάσης Βέγγος: Έχει σκουριάσει. Δε βγαίνει! Έλα κοπέλα μου, για βάστα από κει! [Προσπαθεί να το βγάλει από τη θήκη]
Μαρίκα Κρεβατά: Προσέξτε! Μη μου ξεκολλήσετε τη φούντα!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
Φίλος: Θες να πεις δηλαδή ότι το Ρενάκι σ΄ αγαπάει;
Θανάσης Βέγγος: Απλώς μ΄ αγαπάει; Λέει Θανάσης και βγαίνει στο μπαλκόνι και κρεμάει σημαίες!
Φίλος: Ώστε δηλαδή χώρισε οριστικά με τον Πανάγο το μπουρλότο;
Θανάσης Βέγγος: Τον Πανάγο το μπουρλότο;
Φίλος: Ναι μωρε! Εκείνον που τσακώθηκε προχθές βράδυ στην ταβέρνα του Λάζαρου και τραυμάτισε έξι πολίτες, δύο στρατιώτες, τρεις χωροφύλακες κι οχτώ ναυτες!
Θανάσης Βέγγος: Και ποιος τους χώρισε; Η αεροπορία;
Φίλος: Άστα αυτά και πρόσεχε. Αν καθαρίσανε χαλάλι σου. Αν όμως δεν καθαρίσανε θα στις φυλάξει και αλίμονό σου. Σε βλέπω να κρατάς το κεφάλι σου και να πηγαίνεις περίπατο!
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
http://users.softlab.ece.ntua.gr/~mfano/fun/atakes.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου