![]() |
Κάποια εποχή απέκτησε το -δικαιολογημένο- προσωνύμιο "ο Ποιητής του Αιγαίου". Πολλά ποιήματά του μελοποιήθηκαν, ενώ συλλογές του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Το έργο του περιλαμβάνει ακόμα μεταφράσεις ποιητικών και θεατρικών έργων. |
► | Το άπειρο υπάρχει για μας όπως η γλώσσα για τον κωφάλαλο. |
► | Όταν ακούς «τάξη», ανθρωπινό κρέας μυρίζει |
► | Από τον Θεό τραβιέται ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το αίμα. |
► | Την αλήθεια την «φτιάχνει» κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα |
► | Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις. |
► | Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά |
► | Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο κι είναι καιρός να μας το ανταποδώσει. |
► | Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη. |
► | Η λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε. |
► | Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία… |
► | Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα ‘τανε αληθινή σωτηρία |
► | Φτασμένες οι προλήψεις σε μια καθαρότητα μαθηματική, μας οδηγούν στη βαθύτερη γνώση του κόσμου. |
► | Για να πατάς στέρεα στη γη, πρέπει το ένα πόδι σου να είναι έξω από τη γη. |
► | Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις, όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε. |
► | Δυστυχώς και η Γη με δικά μας έξοδα γυρίζει |
► | Αλλά με τις ξόβεργες μπορεί να πιάνεις πουλιά, δεν πιάνεις ποτέ το κελαηδητό τους. Χρειάζεται η άλλη βέργα, της μαγείας, και ποιος μπορεί να την κατασκευάσει αν δεν του ’χει από μιας αρχής δοθεί; |
► | Η αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα, μόνον μέσ’ από τα καθάρια νερά της μοναξιάς· κι η μοναξιά της πένας είναι από τις πιο μεγάλες. |
► | Το «κενό» υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του. |
► | Ο Νόμος που είμαι δεν θα με υποτάξει |
► | Την μαγεία δεν την πιάνεις με την ερμηνεία της μαγείας, πόσο μάλλον με την περιγραφή της ερμηνείας της μαγείας. Ή κελαηδάς ή σωπαίνεις. Δε λες: αυτό που κάνω είναι κελαηδητό! |
► | Είναι διγαμία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι. |
► | Ένας «Αναχωρητής» για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς, ένας «Ερχόμενος». |
► | Ο τρομοκράτης είναι ο άξεστος των θαυμάτων |
► | Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα. |
► | Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε! |
► | Άχνα βασιλικού πάνω απ’ το σγουρό εφηβαίο. |
► | Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά. Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά. |
► | Χίλιοι δυο παραφυλάνε σε κοιτάν και δεν μιλάνε. Είσαι σήμερα μονάρχης κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις. |
► | Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση της νοητής γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο |
► | Έχω κάτι να πω διάφανο και ακατάληπτο Σαν κελαηδητό σε ώρα πολέμου |
► | Το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ. |
► | Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα. |
► | Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε· δώσε της διάρκεια· μπορείς! |
► | Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα πού γύριζες |
► | Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως. Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας Κι όταν σε πήρε το φιλί, Γυναίκα |
► | Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική. Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου. (από το "Άξιον Εστί") |
► | Έχοντας ερωτευτεί και κατοικήσει αιώνες μες στη θάλασσα έμαθα γραφή και ανάγνωση. |
► | Όπως σε ξέρει το φιλί κανένας δε σε ξέρει. |
► | Όπου και να θολώνει ο νους σας μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. |
► | Ω σώμα του καλοκαιριού γυμνό καμένο Φαγωμένο από το λάδι και το αλάτι Σώμα του βράχου και ρίγος της καρδιάς |
► | Νυν η ταπείνωση των Θεών Νυν η σποδός του Ανθρώπου Νυν Νυν το μηδέν και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας! (Οι τελευταίοι στίχοι του «Άξιον εστί») |
► | Μακριά, μέσα στ’ απώτατα βάθη του Αμνού, ο πόλεμος συνεχίζεται |
► | Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες |
► | Όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα. Όλα τα δάχτυλα Σιωπή. |
► | Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα! |
► | Πρόσεχε να προφέρεις καθαρά τη λέξη θάλασσα έτσι που να γυαλίσουν μέσα της όλα τα δελφίνια Κι η ερημιά πολλή που να χωρά ο θεός |
http://www.gnomikologikon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου