Σας αρέσει να διαβάζετε αστεία κείμενα; Σας αρέσει να λέτε ωραίες ατάκες; Θα θέλατε να δείτε δική σας ατάκα εδώ; Τότε μην διστάσετε να μας στείλετε την δική σας ξεχωριστή ατάκα..!!! Aναμένουμε τα δικά σας, ξεχωριστά, μοναδικά και χαμογελαστά κειμενάκια. :-)

atakes.blog@gmail.com

Ατάκες από παλιές ελληνικές ταινίες (κι όχι μόνο) 6

Λαυρέντης Διανέλλος: Ρωξάνη, άνοιξες πάλι το μοτεράκι σου, μπουρ μπουρ, μπουρ, μπουρ... Ομιλώ εγώ Ρωξάνη. Κι όταν ομιλώ εγώ, Ρωξάνη, δε θέλω διακοπές!

Ο Θόδωρος και το δίκαννο


(Στο τραίνο)

Επιβάτης: Τι θα γίνει επιτέλους μ΄ αυτές τις κότες κύριε;
Κώστας Χατζηχρήστος: Μα πώς κάνεις έτσι; Πίτουρο είσαι και φοβάσαι να μη σε φάνε;

Ο Θύμιος τα ΄χει 400


(Παίζουν πόκερ με στραγάλια)

Σπύρος: Μην τρως τα λεφτά!

Οι Απαράδεκτοι



Νίκος Ρίζος: Και είναι μεγάλη η αδερφή σου;
Βασίλης Αυλωνίτης: Ε, δεν είναι και σαν την Πελοπόνησσο...

Οι γαμπροί της Ευτυχίας



Νίκη Λινάρδου: Υπομονή Μάχο μου...
Νίκος Ρίζος: Υπομονή κάνουν και τα λάστιχα, έρχεται όμως η ώρα που κλατάρουν...

Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός



Βασίλης Αυλωνίτης: Βρε κουφιοκεφαλάκια! Βρε μπουμπούνα, που άμα σε βάλω στο λεμονοστίφτη δεν θα βγάλω ούτε δυο κουκούτσια από νεράτζια... Βρε, εμείς έχουμε λεφτά, αυτή δεν έχει ούτε σαπουνάδα...

Ο λεφτάς



Γιώργος Γαβριηλίδης: Σε παρακαλώ. Δε θέλω να με λες μπαμπά...
Βασίλης Αυλωνίτης: Δηλαδή; Ξεμπαμπακιάσαμε;...

Ο λεφτάς


(Σε ένα αυτοκίνητο μια κυρία προσπαθεί να φύγει αλλά την έχουν κλείσει)

Θανάσης Βέγγος: Φεύγετε κυρία μου;
Κυρία: Που να φύγω; Το στριμωγμένο φυγείν αδύνατον...

Ο παλαβός κόσμος του Θανάση


(Τα παιδιά τον κοροιδεύουν)

Παιδιά: Παπατρέχας! Παπατρέχας! Παπατρέχας!
Θανάσης Βέγγος: Α, να χαθείτε... Υποψήφιοι τεντιμπόϊδες! Και έχετε και δωρεάν παιδεία...

Ο παπατρέχας



Παππούς: Έδώ ζητάτε γαμπρούς;
Θανάσης Βέγγος: Δε σ' ακούω παππούλη. Έλα πάνω.
Παππούς: Έχω τη γνώμη πως εδώ πάνω δεν μπορούμε να κάνουμε σοβαρή συζήτηση.
Θανάσης Βέγγος: Γιατί; Δεν έχεις ακούσει που λένε συζήτηση υψηλού επιπέδου;
Παππούς: Ε, χε χε χε!
Θανάσης Βέγγος: Πρόσεχε μονάχα μην πέσουμε. Και οι γέροι ως γνωστόν πάνε ή από πέσιμο ή απ' αυτό που ξέρεις.

Ο παπατρέχας



Παππούς: Διάβασα την αγγελία σας και ήρθα. Θέλω μια νύφη...
Θανάσης Βέγγος: ...για τον εγγονό σου.
Παππούς: Όχι. Για μένα! Αρκετά ρεμπέλεψα. Καιρός πια να νοικοκυρευτώ!
Θανάσης Βέγγος: Και πόσων χρονών είσαι;
Παππούς: Δεν έχω κλείσει ακόμα τα εβδομήντα πέντε!
Θανάσης Βέγγος: Ε, να ξαναρθείς αύριο με τον κηδεμόνα σου μην πάμε μέσα επί αποπλάνηση ανηλίκου.

Ο παπατρέχας



Παππούς: Έχω την εντύπωση πως με ειρωνεύεστε. Ένα σας λέω μόνον: Τσάρλι Τσάπλιν. Τεκνοποίησε στα εβδομηντα πέντε.
Θανάσης Βέγγος: Καλά, αυτός είχε βρει τη συνταγή...
Παππούς: Και είμαι κι απ' το Καλέντζι, το χωριό του Παπανδρέου που όλοι οι άντρες ζούνε εκατόν πενήντα χρόνια!
Θανάσης Βέγγος: Να τα χιλιάσεις παππούλη αλλά εμείς ζητάμε γαμπρούς, δε ζητάμε πρωθυπουργούς!
Παππούς: Πάντως κι εγώ είμαι γερό κόκκαλο.
Θανάσης Βέγγος: Και τι να το κάνουμε; Σούπα θα φτιάξουμε;

Ο παπατρέχας



Θανάσης Βέγγος: Ώστε ψάλτης κύριε Δωρόθεε;
Δωρόθεος: Ιεροψάλτης και μάλιστα αριστερός.
Θανάσης Βέγγος: Ααα, της ΕΔΑ δηλαδή.
Δωρόθεος: Όχι, των Αγίων Θεοδώρων.
Θανάσης Βέγγος: Το ίδιο κάνει, Θεοδωρακικός!

Ο παπατρέχας


(Δίνουν του Βέγγου μια γλάστρα μ' ένα λουλούδι.)

Κυρία: Πολύδωρε να μου την προσέχεις γιατί φεύγω ταξίδι. Στις οχτώ το πρωί να την ποτίζεις, δέκα με μία το μεσημέρι να την βάζεις στον ήλιο...
Θανάσης Βέγγος: ...κι οχτώ με δέκα σινεμά. Ξέρω...

Ο παπατρέχας


(Του δίνουν ένα κλουβί με δυο πουλιά)

Κυρία: Πολύδωρε να τα πας πίσω στο κατάστημα που τ' αγόρασσα. Το ένα από τα δυο δε μιλάει καθόλου.
Θανάσης Βέγγος: Ε, θα είναι ο σύζυγος φαίνεται...

Ο παπατρέχας


(Συζητά με τον υπάλληλο καθαριότητας του Δήμου)

Υπάλληλος: Όλο τρέχεις Πολύδωρε. Είσαι συνεχώς υπ' ατμόν!
Θανάσης Βέγγος: Ε, είναι που σέρνω πίσω μου έξη βαγόνια και μια σκευοφόρο! Τις αδερφές και τη θεία μου δηλαδή.
Υπάλληλος: Μπα, έχεις αδερφές;
Θανάσης Βέγγος: Ναι και όλο το βάρος πέφτει στον αδερφό. Και καλά, τις μεγάλωσα. Το παλούκι είναι το πάντρεμα.
Υπάλληλος: Αν είν' έτσι να σε βοηθήσω, να πάρω τη μια.
Θανάσης Βέγγος: Ε, είπαμε να τις παντρέψουμε όχι να τις πετάξουμε στα σκουπίδια!
[Περνάει η θεία του, η ηθοποιός "Ταϋγέτη", η οποία δε φημίζεται για την ομορφιά της].

Θανάσης Βέγγος: Α, να η θεία μου. Μην τη βλέπεις έτσι, το βράδυ ομορφαίνει. Πάντως είναι γυναίκα. Εξακριβωμένα πράγματα.

Ο παπατρέχας


(Πάει στον κουρέα με τον μακρυμάλλη γαμπρό μιας από της αδερφές του)

Κουρέας: Πόσο να τα πάρουμε;
Γαμπρός: Λίγο στο πλάϊ μόνο.
Θανάσης Βέγγος: Τι λίγο στο πλάϊ; Αντρικά! Δυο πόντους σαν το γκαζόν της Ομονοίας!

Ο παπατρέχας


(Τρώει με το κορίτσι του, τη Χαρίκλεια σε ένα εστιατόριο όταν έρχεται ο Φέρμας ο αδερφός της ο Κρητικός και του την παίρνει.)

Θανάσης Βέγγος: Μανώλη, δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Τι μου παίρνεις έτσι το κορίτσι!
Νίκος Φέρμας: Δεν ακούω τίποτα! Να μπει το στεφάνι.
Θανάσης Βέγγος: Μανώλη! Θα πάρω πέτρα!
Νίκος Φέρμας: Τίποτα. Και μην ξεχνάς, η Χαρίκλεια έχει εννιά αδερφούς. Οχτώ στην Κρήτη κι έναν εδώ.
Θανάσης Βέγγος: Μάνα με τους εννια σου γιους και με τη μια σου κόρη!

Ο παπατρέχας



Νίκος Φέρμας: Ησύχασε Πολύδωρε. Εγώ σε έμπλεξα, εγώ θα σε γλυτώσω. Σου βρήκα γαμπρό για τη θεία σου. Θα την πάρει ένας θείος μου.
Θανάσης Βέγγος: [Γελάει] Ωράιο ακούγεται. Ο θείος σου θα πάρει τη θεία μου!
(Μετά το γάμο της θείας)

Θανάσης Βέγγος: Τιμή και δόξα στον ήρωα! Ήρωας του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν. Εμ βέβαια! Μόνο ήρωας θα μπορούσε να την πάρει!

Ο παπατρέχας



Κώστας Δούκας: (αφού ανέβηκε ανάποδα στο άλογο) Μέχρι να μου βρείτε άλογο με δυο κεφάλια, η ιππασία κομμένη!

Ο πύργος των ιπποτών



Κώστας Δούκας: Εδώ είναι η στοά των προγόνων μου. Αυτός είναι ο Αύγουστος Δελαρόσας...
Μίμης Φωτόπουλος: ...κι αυτός ο Σεπτέμβριος...
Κώστας Δούκας: Βούλωστο βρε βλάκα! Τι τους πέρασες τους προγόνους μου, καζαμία;

Ο πύργος των ιπποτών



Μίμης Φωτόπουλος: Οι πρόγονοι είναι το αντίθετο από τα ζαρζαβατικά. Όσο πιο μπαγιάτικοι είναι τόσο το καλύτερο.

Ο πύργος των ιπποτών



Μίμης Φωτόπουλος: Κλαίτε δεσποινίς;
Σμαρούλα Γιούλη: Η ζωή δεν είναι μόνο χαρές.
Μίμης Φωτόπουλος: Ναι. Πρέπει να την ...ποτίζεις που και που...

Ο πύργος των ιπποτών



Άννα Φόνσου: Πώς σου φαίνονται τα καινούρια σου ρούχα μανούλι;
Ντίνος Ηλιόπουλος: Καλά είναι, μόνο το παντελόνι είναι λίγο τσουρούτικο!
Άννα Φόνσου: Μα τώρα έχεις λεφτά μανούλι! Θα ντύνεσαι ωραία!
Ντίνος Ηλιόπουλος: Ααα, δηλαδή φαρδύναν τα οικονομικά μου και στενέψαν τα μπατζάκια μου!

Ο Στρατής παραστράτησε 



Ντίνος Ηλιόπουλος: Έι, αυτό το σακάκι είναι σκισμένο!
Άννα Φόνσου: Μα έτσι είναι η γραμμή του, είναι της μόδας!
Ντίνος Ηλιόπουλος: Για κοίτα, κι είχα τόσα σακάκια σκισμένα και τα πέταγα, δεν το ήξερα ότι είναι της μόδας!

Ο Στρατής παραστράτησε 



Υπηρέτρια: Τι είναι όλα αυτά τα βιβλία;
Άννα Φόνσου: Αρχαία!
Υπηρέτρια: Μα, φαίνονται ολοκαίνουρια!
Άννα Φόνσου: Αυτά που γράφουν μέσα είναι αρχαία!

Ο Στρατής παραστράτησε 


(Ο μικρός γιος έχει φέρει τη μηχανή μέσα στο σαλόνι)

Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι ΄ν΄ αυτό βρε; Εδώ μου την κουβάλησες; Γι΄ αυτό φαγώθηκες να στην αγοράσω;
Γιος: Αφού κάτω δεν κλείνει καλά η πόρτα και μπορεί να μου την κλέψουνε...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ωραία! Έχουμε μια μοτοσυκλέτα στην τραπεζαρία, να βάλουμε κι από ένα τζιπ στις κρεβατοκάμαρες και να το κάνουμε Σώμα Αμέσου Δράσεως! Γιατί σπίτι μια φορά αυτό εδώ πέρα δεν είναι!

Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι



Λάμπρος Κωσταντάρας: Αν ήταν σπίτι εδώ μέσα, αυτή την ώρα που ήρθα έπρεπε να ήταν στρωμένο το τραπέζι. Και στην κουζίνα τέλος πάντων να βρίσκεται ένα τσουκάλι με κανένα φαγάκι του Θεού...

Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι



Παύλος Λιάρος: Αλήθεια τι γίνεται, θα βάλουμε καμιά μπουκιά στο στόμα μας σήμερα;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ξέρω ΄γω; Εγώ μια φορά έφερα μαζί μου λίγο τυρί, λίγο ζαμπόν, λίγο σαλάμι. Άνοιχτο ρε Κίμων. (Το πετάει στον Παύλο Λιάρο)
Παύλος Λιάρος: (Το πετάει στον Γιάννη Παπαδόπουλο) Άνοιχτο ρε Αντρέα!
Γιάννης Παπαδόπουλος: (Το πετάει στο μικρό) Ίσα ρε Μπάμπη! Άνοιχτο!
Λάμπρος Κωσταντάρας: (Παίρνει ένα ύφος που υποδηλώνει «Σε ποιον τοίχο να χτυπήσω το κεφάλι μου;»)

Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι



Λάμπρος Κωσταντάρας: Στην κουζίνα υπάρχει τίποτα; [για φαί] Για ρίξε μια ματιά ρε Κίμωνα, στο ντουλάπι, στην κουζίνα, στο ψυγείο, όλο και κάτι θα υπάρχει.
Παύλος Λιάρος: Ρε Αντρέα, ρίξε μια ματιά στην κουζίνα να δεις αν υπάρχει τίποτα.
Γιάννης Παπαδόπουλος: Άντε ρε Μπάμπη! Σάλτα μια στιγμούλα μέχρι την κουζίνα.
Μικρός: Σε σένα το ΄πανε!
Γιάννης Παπαδόπουλος: Βρε κάνε εκείνο που σου λένε!
Παύλος Λιάρος: Εσένα δηλαδή θα σου κοβότανε η μέση δηλαδή να πεταχτείς μέχρι την κουζίνα;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Άντε βρε παιδιά! Αηδία καταντήσαμε εδώ μέσα!

Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι



Λάμπρος Κωσταντάρας: Αλλά δε φταίτε εσείς βρε! Εγώ φταίω! Που για να κάνω ένα κοριτσάκι που λαχτάριζε η ψυχή μου τιγκάρισα μια μάντρα κρεμανταλάδες! Ένα παιδί ήθελα εγώ μωρέ! Ένα! Κι αυτό κοριτσάκι. Εσάς δε σας ήθελα. Πώς μπήκατε στη μέση εσείς; Να κάνουμε ένα κοριτσάκι, να έχουμε δυο χέρια πονετικά στα γεράματά μας με τη μακαρίτισσα τη μάνα σας. Περνάν΄ οι εννιά μήνες, να ο πρώτος μουστακαλής. Ε, λέμε, μια και ήταν το τυχερό, ας κάνουμε τώρα και το κοριτσάκι. Άλλοι εννιά μήνες, άλλος μουστακαλής. Ε, τώρα λέμε, δε μας γλυτώνει το κοριτσάκι. Αφού τα
φτιάξαμε όλα ροζ προκαταβολικώς: ροζ ζιπουνάκια, ροζ σαλιαρίτσες, ροζ κρεβατάκι, ροζ κορδέλες... Άλλοι εννιά μήνες, να κι ο τρίτος μουστακαλής. Άλλαξα τα ροζ και τα ΄βαψα μπλε, αντί να τα βάψω μάυρα. Γιατί αντί να βάλω την ευλογία του Θεού στο σπίτι μου, έβαλα ένα λόχο ταβλαδόρους.

Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι



Λάμπρος Κωσταντάρας: Άντε να πάρεις ψωμί.
Γιος: Πόσο να πάρω;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ξέρω ΄γω; Πάρε καμιά πενηνταριά κιλά. Και ν΄ αποφασίσουμε ένα βράδυ να κάνουμε ξενύχτι να το κάνουμε παξιμάδια. Έτσι όπως πάμε, το φαί θα κοπεί που θα κοπεί εδώ μέσα, να ΄χουμε τουλάχιστον κάτι να τραγανίζουμε σα σκίουροι...

Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι


(Ο μικρός γιος πάει να πάρει ψωμί καβαλώντας τη μηχανή του _μέσα_ στο σαλόνι)

Λάμπρος Κωσταντάρας: Βρε συ! Τι κάνεις; Τσίρκο είν΄ εδώ μέσα; Πού πας;
Γιος: Δε μου είπατε να πάω στο φούρνο;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Και γιατί να πας με τη μηχανή παιδάκι μου; Δυο βήματα είναι ο φούρνος.
Γιος: Κι αφού την έχω γιατί να πάω με τα πόδια;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Άει στο διάολο! Να γλυτώσουμε κι απ΄ τα καυσαέρια!

Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι


(Κάθονται στο τραπέζι να φάνε, και τα παιδιά ορμάνε στα φαγητά)

Λάμπρος Κωσταντάρας: Κάντε και κανένα σταυρό βρε παιδιά, κάντε και κανένα σταυρό! Να μας βγει σε καλό!
(Κάνουν όλοι από ένα γρήγορο σταυρό)

Λάμπρος Κωσταντάρας: Σταυρό είπα! Όχι μαντολίνο!

Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι


(Τρώνε κι ο Κωσταντάρας πνίγεται)

Λάμπρος Κωσταντάρας: [πνιγμένα] Λίγο νερό βρε παιδιά! Λίγο νερό!
Παύλος Λιάρος: Αντρέα!
Γιάννης Παπαδόπουλος: Τι είναι «Αντρέα» πάλι;
Παύλος Λιάρος: Σάλτα γέμισ΄ την κανάτα νερό.
Γιάννης Παπαδόπουλος: (Προς τον μικρό) Δεν άκουσες ρε;
Μικρός: Τι ν΄ «ακούσω ρε»;
Γιάννης Παπαδόπουλος: Πήγαινε να φέρεις λίγο νερό!
Μικρός: Πάλι εγώ;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Άντε βρε παιδιά. Συννενοηθείτε προτού γκαργκανιάσουμε εδώ μέσα!
Μικρός: Μα όλα θα τα κάνω εγώ εδώ μέσα; Εγώ για το ψωμί, εγώ για το μπουρνούζι, εγώ για το νερό, εγώ όλα;
Γιάννης Παπαδόπουλος: Και τη σαλάτα ποιος την έκοψε βρε; Ποιος έβαλε λάδι;
Παύλος Λιάρος: Και το σαλάμι ρε ποιος το έκοψε; Κι έστρωσα ολόκληρο τραπέζι!
Μικρός: Εγώ μια φορά δεν πάω πουθενά!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Άντε βρε παιδιά να φέρετε λίγο νερο! Να πεθάνει κανείς από δίψα στην καρδιά της Σαχάρας πάει κι έρχεται! Σαχάρα είν΄ αυτή! Αλλά να πεθάνει κανείς από δίψα στην καρδιά της Αθήνας, πάει στο διάολο!
Παύλος Λιάρος: Ρε τι ΄σαστε 'σεις; Ο πατέρας σας ρε, ο πατέρας σας... Τι σας ζήτησε; Ένα ποτήρι νερό σας ζήτησε...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Παλιόπαιδα!
Παύλος Λιάρος: Άντε βρε πατέρα να πιεις μόνος σου. Κι άμα θα ΄ρθεις, φέρε μου κι εμένα ένα ποτήρι...
(Ο Κωσταντάρας τον αρχίζει στις σφαλιάρες)

Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι



Μίτση Κωσταντάρα: Άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια...

Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι



Βασίλης Αυλωνίτης: Φασούλι το φασούλι δε γίνονται περιουσίες. Γίνονται φασολάδες!

Ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας



Λάμπρος Κωσταντάρας: Εσύ τι είσαι;
Αλέκος Τζανετάκος: Μέλος της ορχήστρας.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Α, να χαθείς! Θα πιάσουμε κουβέντα τώρα και με τους μουζικάντηδες;
Αλέκος Τζανετάκος: Με παρεξηγήσατε. Είμαι διευθυντής της ορχήστρας.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ααα, είσαι ο φον Κάραγιαν, να πούμε;
Αλέκος Τζανετάκος: Όχι, αυτός είναι σκηνοθέτης...
(Ο Κωσταντάρας τον καρπαζώνει)

Ο τρελοπενηντάρης



Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι κάνετε κύριε Τρουμπέτα μου; Από που τηλεφωνείτε; Από Μιλάνο; Τι σύμπτωση! Σήμερα έχω πάπια Μιλανέζ...

Ο φαντασμένος



Λάμπρος Κωσταντάρας: Ναι κυριά Τσουλόγλου μου! Σας περιμένω αύριο στην πρες κόνφερενς. Πώς; Όχι, δεν είναι κέντρο διασκέδασης η πρες κόνφερενς...

Ο φαντασμένος



Ίλυα Λιβυκού: Αχ!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι είναι αγάπη μου;
Ίλυα Λιβυκού: Ένα ρίγος... ...
Ίλυα Λιβυκού: Αχ, αχ!
Βασίλης Λογοθετίδης: Δύο ρίγη...

Ούτε γάτα ούτε ζημιά


(Ο Βέγγος γυρίζει από το σπίτι της πεθεράς του)

Αρμένης περιπτεράς: Τι έγινε; Μαλώσατε;
Θανάσης Βέγγος: Όχι μαλώσαμε, σκοτωθήκαμε... Φύλαξέ μου την κάσκα. Θα την ξαναχρειαστώ τον άλλο μήνα. Μ' έβγαλε σπαθί σήμερα.
Αρμένης περιπτεράς: Καλά που σε είπα να πάρεις κάσκα. Αλλιώς θα πάθαινες μεγάλες ...κασκαρίκες...

Πάρε κόσμε



Περιπτεράς: Θα μπω στο νοσοκομείο για να βγάλω τις αμυγδαλιές [αμυγδαλές εννοεί]. Τις είχα κόψει όταν ήμουνα παιδί αλλά ...ξαναφυτρώσανε.
Θανάσης Βέγγος: Ε, από τότε που ήσουνα εσύ παιδί, και πλάτανο να είχαμε κόψει θα είχε ξαναφυτρώσει...

Πάρε κόσμε


(Ο Βέγγος αντικαθιστά τον καφετζή)

Πελάτης: Ένα ναι και όχι.
Θανάσης Βέγγος: Δεν έχει ναι και όχι. Μόνο μέτριο ξέρω να φτιάχνω, όπως τον πίνω κι εγώ.
Πελάτης: Καλά, τι καφετζής είσαι εσύ;
Θανάσης Βέγγος: Δεν είμαι καφετζής, αναπληρωματικός είμαι...

Πάρε κόσμε



Θανάσης Βέγγος: Καλησπέρα σας! Ορίστε! Τουλίπες για τη γυναικούλα μου και τουλούμπες για την πεθερούλα μου!
Νίτσα Τσαγανέα: Είσαι ένας εσύ...

Πάρε κόσμε



Θανάσης Βέγγος: Τι κάθεσαι και χαζεύεις μωρέ; Τρέχα γρήγορα και κέρνα όλη τη στοά. Βγες στο δρόμο και κέρνα τους περαστικούς σε ακτίνα 150 μέτρων. Εγώ κερνάω. Ήρθε η γυναίκα μου. Ξανασμίγουν τ΄ αηδόνια...

Πάρε κόσμε



Δημήτρης Νικολαίδης: Ώστε θέλεις δουλειά; Τι δουλειά;
Θανάσης Βέγγος: Ό,τι να ΄ναι. Και τα πόδια μου πιάνουνε, και τα χέρια μου πιάνουνε, και το μυαλό μου κόβει...
Δημήτρης Νικολαίδης: Γράμματα ξέρεις;
Θανάσης Βέγγος: Πως αμέ! Δώδεκα!
Δημήτρης Νικολαίδης: Καλά, πόσους μήνες πήγες σχολείο;
Θανάσης Βέγγος: Τέσσερεις μόνο. Βλέπετε, ο πατέρας μου δεν έκανε άλλη δουλειά. Παιδιά έκανε...

Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης


(Στο εστιατόριο, ο Βέγγος είναι γκαρσόνι)

Νίκος Φέρμας: Τι να φάω;
Θανάσης Βέγγος: Ό,τι τραβάει το λαρύγγι σου.
Νίκος Φέρμας: Κατάλογο έχεις; Διάβασε.
Θανάσης Βέγγος: Από μέσα μου;
Νίκος Φέρμας: Απ΄ όξω σου ρε! Ν΄ ακούσω κι εγώ!
Θανάσης Βέγγος: Εστιατόριον «Η Αλικαρνασσός». Πλατεία Κουμουνδούρου 45...
Νίκος Φέρμας: Όχι αυτά ρε! Τα φαγιά!

Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης


(Ο Βέγγος, γκαρσόνι, διαβάζει τον κατάλογο σε ένα πελάτη)

Θανάσης Βέγγος: Μακαρόνια με κιμά...
Νίκος Φέρμας: Τίποτα πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: ...ατζέμ πιλάφι...
Νίκος Φέρμας: Τίποτα πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: ...γαρίδες αυγολέμονο...
Νίκος Φέρμας: Πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: ...μπαρμπούνια τηγανιτά...
Νίκος Φέρμας: Πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: Δε διαβάζεις μόνος σου;
Νίκος Φέρμας: Φέρε μια γίγαντες γιαχνί.
Θανάσης Βέγγος: Μ΄ αρέσει που ξέρεις και καλοτρώς!

Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης



Θανάσης Βέγγος: Μια γίγαντες γιαχνί.
Γιώργος Τζιφός: Οι γίγαντες γιαχνί μόλις τελειώσανε.
Θανάσης Βέγγος: Πώς τελειώσανε; Αφού ακόμα δεν πάτησε άνθρωπος στο μαγαζί!
Γιώργος Τζιφός: Ακούς τι σου λέω; Μόλις τελειώσανε. Αυτό να του πεις...
(Πάει στον πελάτη)

Θανάσης Βέγγος: Οι γίγαντες γιαχνί μόλις τελειώσανε.
Νίκος Φέρμας: Πότε προλάβανε και τελειώσανε;
Θανάσης Βέγγος: Έλα ντε! Αυτό του λέω κι εγώ!
Νίκος Φέρμας: Φέρε έναν πατσά!
Θανάσης Βέγγος: Μπράβο! Από εκλεκτό σε εκλεκτό το πάμε!

Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης


(Ο Βέγγος, γκαρσόνι, φέρνει έναν πατσά σε πελάτη)

Νίκος Φέρμας: Είναι ζεστός;
Θανάσης Βέγγος: Ναι.
Νίκος Φέρμας: Πόσο ζεστός;
Θανάσης Βέγγος: Ε, προηγουμένως που του έβαλα θερμόμετρο είχε τριανταοχτώ και τρία!

Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης


(Ο Βέγγος είναι γκαρσονι)

Νίκος Φέρμας: Που ΄σαι! Φέρε αλάτι, πιπέρι, λάδι, ξίδι, μουστάρδα και κανέλα!
Θανάσης Βέγγος: Να σου φέρω και λίγο λιναρόσπορο;
Νίκος Φέρμας: Βρε ασ΄ την κουβέντα και κάνε δουλειά σου! Και που ΄σαι! Ρίξε έξι εφτά μερίδες ψωμί!
Θανάσης Βέγγος: Α, ρε, παπάρα που θα πέσει!

Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης


(Ο Βέγγος είναι γκαρσονι)

Θανάσης Βέγγος: Τα μακαρόνια σας.
Γιάννης Βογιατζής: [Είναι βαρήκοος] Ορίστε;
Θανάσης Βέγγος: (Φωνάζει) Η μακαρονάδα σας λέω!
Γιάννης Βογιατζής: Η μακαρονάδα μου. Μάλιστα. Τη βλέπω.
Θανάσης Βέγγος: Έλα ντε! Αφού τι βλέπεις, τι θέλω και στη λέω;
Γιάννης Βογιατζής: Μπορείς να μου πεις αν το βούτυρο είναι αγνό;
Θανάσης Βέγγος: Εγώ μπορώ να στο πω, εσύ μπορείς να το ακούσεις;
Γιάννης Βογιατζής: Τι είπατε;
Θανάσης Βέγγος: Τίποτα, τίποτα. Όρμα της, χύμα της, δώστου!

Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης


(Ο Βέγγος είναι γκαρσονι)

Νικήτας Πλατής: Γιαννάκη, έλα, διάλεξε κάτι να φας.
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Κατερίνα Γιουλάκη: Μα, κατάσταση είν΄ αυτή, να μην τρως τίποτα;
Νικήτας Πλατής: Πεινάς δεν πεινάς, θα πάρεις ένα πιάτο να το φας με το ζόρι.
Βασιλάκης Καίλας: Κι αφού δεν πεινάω;
Κατερίνα Γιουλάκη: Θέλεις ένα φρικασέ;
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Νικήτας Πλατής: Θέλεις ψητό με πατατάκια;
Βασιλάκης Καίλας: Αφού δεν πεινάω;
Κατερίνα Γιουλάκη: Να σου ψήσει ένα ψαράκι;
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Νικήτας Πλατής: Θέλεις μια μακαρονάδα σαν κι αυτή;
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Κατερίνα Γιουλάκη: Θέλεις ένα...
Θανάσης Βέγγος: Αφήστε το μαντάμ. Μην το ζορίζετε. Αφού βλέπετε, δεν θέλει!
Κατερίνα Γιουλάκη: Μα έχει μια βδομάδα να φάει κύριε!
Θανάσης Βέγγος: Ε, για μια μέρα παραπάνω δε χάλασε ο κόσμος!

Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης


(Ο Βέγγος είναι διανυκτερεύων φαρμακοποιός, αλλά κοιμάται του καλού καιρού. Κάποια στιγμή χτυπάει το κουδούνι ένας πελάτης. Μετά από 5-6 κουδουνίσματα, ο Βέγγος ξυπνάει και του ανοίγει)

Θανάσης Βέγγος: Ορίστε.
Κώστας Μεντής: Έτσι διανυκτερεύετε κύριε;
Θανάσης Βέγγος: Τι εννοείτε κύριε;
Κώστας Μεντής: Μια ώρα χτυπάω!
Θανάσης Βέγγος: Δεν το ΄ξερα ότι θα ΄ρχόσουνα. Αν το ΄ξερα θα σε περίμενα στο πεζοδρόμιο!

Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης

Δεν υπάρχουν σχόλια: