Σας αρέσει να διαβάζετε αστεία κείμενα; Σας αρέσει να λέτε ωραίες ατάκες; Θα θέλατε να δείτε δική σας ατάκα εδώ; Τότε μην διστάσετε να μας στείλετε την δική σας ξεχωριστή ατάκα..!!! Aναμένουμε τα δικά σας, ξεχωριστά, μοναδικά και χαμογελαστά κειμενάκια. :-)

atakes.blog@gmail.com

Ατάκες από παλιές ελληνικές ταινίες (κι όχι μόνο) 8

Αλίκη Βουγιουκλάκη: Είναι ένας πεθαμένος εδώ!
Άγγελος Αντωνόπουλος: Είναι ένα πλαστικό ομοίωμα των σπλάχνων δεσποινίς. Είμαι γιατρός βλέπετε...
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πολύ έξυπνο αυτό. Βλεπετε πως είναι ο άνθρωπος από μέσα και πάτε στα σίγουρα. Όπως η μοδίστρα με το πατρόν...

Σ' αγαπώ



Ίλυα Λιβυκού: Αστυνομίος;
Βασίλης Λογοθετίδης: Όχι, Φαγκρίος!

Σάντα Τσικίτα



Θανάσης Βέγγος: Για πιάστε το τιμόνι... Όχι έτσι, απαλά! Δεν πέφτουν επάνω του για να μπορεί να περιστρέφεται... Αλλά πώς να περιστραφεί; Σφίχτε λίγο την κοιλιά σας... Ωραία! Τώρα με χαμόγελο και με γλύκα... Όχι σε μένα η γλύκα. Μπροστά να κοιτάτε... Μπροστά και μακριά... Τώρα βάλτε μπρος. Γυρίστε διακόπτη και πατήστε μίζα... Λάθος, τα χάσατε... Ούτε... Αυτό είν΄ το ραδιόφωνο... Ωραία! Τώρα δε μένει να ρίξουμε τα κουκιά για να βρούμε που είναι η μίζα... [Τη βρίσκει] Δόξα τω Θεώ... [Γυρνάει πολύ ώρα τη μίζα] Σιγά κυρία μου! Δεν είναι αεροπλανο να δοκιμάζετε τον έλικα!

Σχολή για σωφερίνες


(Πέφτουν σ΄ ένα χαντάκι και χτυπάνε σ΄ ένα βαρέλι)

Θανάσης Βέγγος: Κυρία μου, ορίστε, χάνδαξ! Καλά, το χαντάκι δεν το είδατε, το βαρέλι δεν το είδατε;
Μαίρη Μεταξά: Με συγχωρείς κύριε Μπάμπη!
Θανάσης Βέγγος: Μα έτσι όπως το πας το ρημάδι, σε λίγο θα είμαστε κι οι δυο συγχωρεμένοι!

Σχολή για σωφερίνες



Θανάσης Βέγγος: Τι το ήθελες το βολάν; Εμπρός απ΄ την αρχή! Έχουμε κάνει ως τώρα δέκα μαθήματα. Σβήστα και να γραφτείς ποδοσφαιριστής!
Μαίρη Μεταξά: Μα...
Θανάσης Βέγγος: Ούτε μα, ούτε μου! Εμπρός απ΄ το πρώτο μάθημα! Αυτό λέγεται αυτοκίνητο...
Μαίρη Μεταξά: Καλέ, με κοροιδεύεις;
Θανάσης Βέγγος: Το Καλαί βρίσκεται στη Γαλλία και μη με διακόπτεις... Το αυτοκίνητο βρίσκεται στο δρόμο και μας πάει. Αν εμείς το πάμε στο χαντάκι, τότε αυτό μεν θα πάει στο συνεργείο, εμείς δε στο νοσοκομείο, ή για να μην πω, κούφια η ώρα που τ΄ ακούει, στο νεκροταφείο...

Σχολή για σωφερίνες



Νίκος Σταυρίδης: Ποιος είναι εδώ;
Γιάννης Γκιωνάκης: Εμείς οι δύο!

Τα κίτρινα γάντια



Γιάννης Γκιωνάκης: Τι θέτε; Θέτε τίποτα;
Νίκος Σταυρίδης: Έχεις μια πορτοκαλάδα ρε;
Γιάννης Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Νίκος Σταυρίδης: Ναι.
Γιάννης Γκιωνάκης: Από πορτοκάλια;
Νίκος Σταυρίδης: Όχι, από μούσμουλα!

Τα κίτρινα γάντια



Νίκος Σταυρίδης: Πιάσε μια πορτοκαλάδα ρε!
Γιάννης Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Νίκος Σταυρίδης: Πορτοκαλάδα, λεμονάδα...
Γιάννης Γκιωνάκης: Λεμονάδα θέτε;
Νίκος Σταυρίδης: Άιντε, λεμονάδα!
Γιάννης Γκιωνάκης: Από λεμόνια;
Νίκος Σταυρίδης: Ώρε τι θα γίνω εγώ με δαύτον... Ρε, έχεις μια γκαζόζα;
Γιάννης Γκιωνάκης: Γκαζόζα θέτε;
Γιάννης Γκιωνάκης: Ε, μα τι θέτε; Μια μου λέτε πορτοκαλάδα, μια λεμονάδα, μια γκαζόζα...
Νίκος Σταυρίδης: Άκου ΄δω! Μια κι όξω! Πορτοκαλάδα;
Γιάννης Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Νίκος Σταυρίδης: Ναι!
Γιάννης Γκιωνάκης: Από πορτοκάλια;
Νίκος Σταυρίδης: Ααα, μην το ξαναπάμε πάλι από την αρχή.
Γιάννης Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε; Να σας δώκω.
Νίκος Σταυρίδης: Άιντε, δώκε μου, να ξεμπερδεύουμε...

Τα κίτρινα γάντια


(Κοιτάει ένα κάδρο)

Νίκος Σταυρίδης: Ρε συ, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός είναι αυτός;
Γιάννης Γκιωνάκης: Τσου! Έλληνας είναι!

Τα κίτρινα γάντια



Νίκος Σταυρίδης: Βρε συ!
Γιάννης Γκιωνάκης: Τι με θέτε;
Νίκος Σταυρίδης: Ποιος καθόταν εδώ;
Γιάννης Γκιωνάκης: Που;
Νίκος Σταυρίδης: Σ' αυτό εδώ το τραπέζι.
Γιάννης Γκιωνάκης: Στο τραπέζι; Κανένας! Κάθονται στα τραπέζια οι άνθρωποι;

Τα κίτρινα γάντια



Νίκος Σταυρίδης: Ποιος καθόταν εδώ μωρε;
Γιάννης Γκιωνάκης: Στο τραπέζι;
Νίκος Σταυρίδης: Όχι! Στις καρέκλες!
Γιάννης Γκιωνάκης: Α! Στις καρέκλες μάλιστα! Μα μου λέτε στο τραπέζι. Στο τραπέζι δεν κάθονται οι άνθρωποι...

Τα κίτρινα γάντια



Νίκος Σταυρίδης: Ρε λεβέντη μου! Στις καρέκλες εδώ που είναι και οι δυο πορτοκαλάδες, ποιος καθότανε;
Γιάννης Γκιωνάκης: Εδώ;
Νίκος Σταυρίδης: Ναι!
Γιάννης Γκιωνάκης: Που είναι κι οι δυο πορτοκαλάδες;
Νίκος Σταυρίδης: Ναι!
Γιάννης Γκιωνάκης: Ποιος καθότανε;
Νίκος Σταυρίδης: Ναι!!!
Γιάννης Γκιωνάκης: Δεν ξέρω...
Νίκος Σταυρίδης: Πώς δεν ξέρεις;
Γιάννης Γκιωνάκης: Που θέλετε να ξέρω. Δεν ήμουνα εδώ... Αλλά πάλι, δυο πορτοκαλάδες... Ε, δυο θα ήτανε...

Τα κίτρινα γάντια



Νίκος Σταυρίδης: Και δε μου λες; Αυτό το ζευγαράκι που καθότανε εδώ, που στο διάλο έχει πάει τώρα;
Γιάννης Γκιωνάκης: Ε, ζευγαράκι είναι. Θα έχει πάει κατά τα πευκάκια. Τα ζευγαράκια τραβάνε τη μέρα κάτω από τα πευκακια και το βράδυ κατά την αμμουδιά.
Νίκος Σταυρίδης: Ώστε έτσι λοιπόν τα ζευγαράκια. Είτε μέρα είναι είτε νύχτα, την κουτσουκέλα τους θα την κάνουνε...

Τα κίτρινα γάντια



Νίκος Σταυρίδης: Μουστάκια, εμείς οι δυο όπως πάμε, θα φάμε τα μουστάκια μας. Κι επειδή εγώ δεν έχω, ό,τι φάμε, θα το φάμε απ΄ το δικό σου...

Τα κίτρινα γάντια



Έλλια Καλιγεράκη: Λέω να φύγω για την Ελβετία.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Στάσου παιδί μου. Είπαμε να ψυχράνουμε κάπως τη σχέση μας. Όχι να τη ρίξουμε στους παγετώνες των Άλπεων!
...

Έλλια Καλιγεράκη: Καλά θα το σκεφτώ.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Σκεφτείτε το. Σκεφτείτε ελληνικά! Προτιμήσατε τα ελληνικά προιόντα. Υπερέχουν έναντι των ξένων!

Τι 30, τι 40, τι 50



Κώστας Δούκας: Τι, από τώρα φεύγεις;
Κύριος: Βάλε και κανένα μεζέ βρε Παντελή!
Κώστας Δούκας: Ε, θα σφάξω ρέγγα!

Της κακομοίρας



Κώστας Χατζηχρήστος: Εμένα με το «ρε», να μη μου μιλάς, γιατί εγώ το «ρε» δεν το σηκώνω! Ούτε χειρονομίες δε σηκώνω, ακούς;
Κώστας Δούκας: Εσύ μου κάνεις χειρονομίες!
Κώστας Χατζηχρήστος: Σου κάνω χειρονομίες για να μη μου κάνεις εσύ!

Της κακομοίρας



Κώστας Δούκας: Πού ήσουνα;
Κώστας Χατζηχρήστος: Πού με έστειλες;
Κώστας Δούκας: Πού σε έστειλα; Να πας κάτι πράγματα της κυρά Παναγιώτας και κάτι λουμίνια της κυρά Θοδώρας!
Κώστας Χατζηχρήστος: Ε, τα λουμίνια! Μου πέσανε!
Κώστας Δούκας: Γι' αυτό άργησες;
Κώστας Χατζηχρήστος: Ώσπου να τα μαζώξω, τι να κάνω;
Κώστας Δούκας: Να σου κοπανήσω μία...!
Κώστας Χατζηχρήστος: Μην κάνεις χειραψίες γιατί... Πού είσαι; Σε κολλάω μια κουτουλιά στο ψωμοσάκουλο και θα κάνεις δέκα μέρες να φας! Τ' ακούς; Δεν μπορείς να μου συμπεριφέρεσαι έτσι!
Κώστας Δούκας: Τι 'ν' αυτά που μου λες ρε;
Κώστας Χατζηχρήστος: (Κορδώνεται) Τι με κοιτάς; Έτσι και ξετυλιχτώ θα γίνω ένα κι ενενήντα και δε θα σε γλυτώνει άνθρωπος!

Της κακομοίρας



Κώστας Δούκας: Βρε, σε δουλεύουνε βρε μοσχάρι!
Κώστας Χατζηχρήστος: Δε γεννήθηκε ακόμα άνθρωπος που θα με κοροιδέψει εμένα!
Κώστας Δούκας: Γεννήθηκε όμως αυτός που θα σε ξυλοφορτώσει!
Κώστας Χατζηχρήστος: Για κάνε πως χτυπάς κι αν δεν πάω στο Υπουργείο Υγρασίας να τα αναφέρω όλα αυτά...

Της κακομοίρας



Κώστας Δούκας: Και γιατί δεν τη χωνεύεις;
Κώστας Χατζηχρήστος: Γιατί δε μου δίνει ποτέ τίποτα! Μόνο τα Χριστούγεννα μου έδωκε ένα πενηνταράκι κι ένα μελομακάρονο που μέσα βρήκα ένα σκώληκα σαν αυτόν που σκότωσε ο Μέγας Αλέξανδρος!

Της κακομοίρας



Κώστας Χατζηχρήστος: Δε μου λες, έχεις γιοφύρια μές στα πόδια σου; Έχεις; Για θα σου δώσω μια κουτουλιά, να γίνει η γέφυρα της Αλαμάνας!

Της κακομοίρας



Μαρίκα Νέζερ: Καλήμερα κυρ Παντελή! Μια χαρά είσαι σήμερα!
Κώστας Δούκας: Ε, το συνηθίζω πότε-πότε!

Της κακομοίρας



Κώστας Δούκας: Να σου βάλω αυτό; [Ένα κομμάτι μπακαλιάρο]
Μαρίκα Νέζερ: Μπα, είναι πολύ μεγάλο!
Κώστας Δούκας: Αυτό;
Μαρίκα Νέζερ: Πολύ μικρό!
Κώστας Δούκας: Τι νούμερο παπούτσι φοράς;
Μαρίκα Νέζερ: 37, ξώφτερνο!
Κώστας Δούκας: Ε, τότε μην το συζητάς, θα πάρεις αυτό οπωσδήποτε!
Μαρίκα Νέζερ: Γιατί;
Κώστας Δούκας: Περισσεύει να κάνεις και τακούνια!

Της κακομοίρας



Μαρίκα Νέζερ: Για την Αρτεμισία το εσκέφθης;
Κώστας Δούκας: Α, ναι. Το εσκέφθην...
Μαρίκα Νέζερ: Ε, τι αποφάσισες;
Κώστας Δούκας: Άσε με κάτω κυρά Δέσποινα!
Μαρίκα Νέζερ: Μα γιατί; Η Αρτεμισία είναι καλή και μυαλωμένη κοπέλα!
Κώστας Δούκας: Έ, όχι και κοπέλα! Αυτή όπου να 'ναι θα τη γκρεμίσουνε να την κάνουνε πολυκατοικία!
Μαρίκα Νέζερ: Κι εσύ δηλαδή γιατί περνιέσαι; Για κανένα λυκόπουλο;

Της κακομοίρας



Μαρίκα Νέζερ: Βρε, ξέρεις πόσοι μου τη ζητάνε [την Αρτεμισία];
Κώστας Δούκας: Στη ζητάνε πολλοί; Ε, να της πεις να πάρει τέσσερεις να της έρθει και πιο φτηνά η κηδεία!
Μαρίκα Νέζερ: Ε, την αδικείς την κοπέλα!
Κώστας Δούκας: Βρε, ποια κοπέλα! Αυτή έδωσε τη λεκάνη στον Πιλάτο να νίψει τας χείρας!
Μαρίκα Νέζερ: Χάνεις! Θα σου γεμίσει το σπίτι!
Κώστας Δούκας: ...με μπουμπάρια, μασέλες και καρακοκκάλες!
Μαρίκα Νέζερ: Θα σου στολίσει το μαγαζί!
Κώστας Δούκας: Μώρε άσε με χάμω, μην κάνω λάθος καμιά μέρα και την πουλήσω για σκουμπρί!

Της κακομοίρας



Κώστας Δούκας: Λοιπόν, πόσο τυρί να κόψω;
Ντίνα Τριάντη: Ε, λίγο! Δυο άνθρωποι είμαστε! Μα, όχι τόσο πολύ!
Κώστας Δούκας: Α, δεν είναι πολύ! Μη σας εξαπατά ο όγκος! Υπολογίστε και τις τρύπες μαζί!

Της κακομοίρας



Κώστας Δούκας: Ζήκο! Θα σου ρίξω κλωτσιά και θα σε βάλω γκολ στο γήπεδο Καραισκάκη!
Κώστας Χατζηχρήστος: Μπα; Κι εγώ αργώ ξέρεις να το σφυρίξω οφσάιντ!

Της κακομοίρας



Κώστας Μεντής: [Χτυπάει παλαμάκια να έρθει ο Ζήκος]
Κώστας Χατζηχρήστος: Εσύ όχι παλαμάκια! Να παλαμοκροτάν αυτοί που πληρώνουν! Όχι εσύ που θέλουμε τρεις κιμωλίες στο γράψε-σβήσε τη βδομάδα για σένα, έτσι;

Της κακομοίρας



Κώστας Χατζηχρήστος: Κουβάλησες και την ανηψιά σου εδώ πέρα να μας κάνει την όμορφη!
Κώστας Μεντής: Ποια ανηψιά μου βρε; Γυναίκα μου είναι!
Κώστας Χατζηχρήστος: Γυναίκα σου; Δικιά σου;
Κώστας Μεντής: Όχι του γείτονα! Με αγάπησε και με πήρε!
Κώστας Χατζηχρήστος: Σ' αγάπησε; Τι αγάπησε από εσένα βρε κακομούστακε; [Προς
τη γυναίκα:] Ο άντρας σου είναι αυτός;
Κώστας Μεντής: Ναι!
Κώστας Χατζηχρήστος: Άντρας σου; Καλά να πάθεις! Τι του λιμπίστηκες του κομοδίνου; Εμείς αυτούς στο χωριό, τους πνίγουμε στο νεροχύτη για να μη χαλάσει η ράτσα!

Της κακομοίρας



Κώστας Χατζηχρήστος: [Σηκώνει το τηλέφωνο] Άντε 'μπρος! Τι 'ν' εδώ; Κατάστημα τροφίμων. Στο τηλέφωνο ο αποδιοικητής... Τι κάνετε κυρία γιατρέσσα;... Ε, πώς να 'μαστε; Προσεχώς καλύτερα!... Τι να 'χουμε; Στα ράφια δεν έχουμε! Μήπως θέλετε να δω μέσα στις γενικές αποθήκες;
[Πάει μέσα. Σε λίγο ακούγονται ήχοι από σπασίματα.]

Κώστας Χατζηχρήστος: [Πιάνει το τηλέφωνο] Μ' ακούτε μαντάμ; Το εμπόρευμα μόλις εξαντλήθη λόγω κατεδαφίσεως!

Της κακομοίρας



Κώστας Χατζηχρήστος: [Μιλάει στο τηλέφωνο] Τι να 'χουμε; Ναι, νομίζω πως έχουμε ένα και μοναχικό. Για αναμείνατε ολίγον τι... Είναι αυτό που έχει μια τρούπα στη μέση;... Δεν ξέρω να σας πω τι μάρκα είναι γιατί τα γράμματα είναι τ' ανάσκελα!... Ε, μάλλον δεν θα είναι ελληνικής κατασκευής, θα είναι αλλοδαπής προελεύσεως, γιατί βλέπω πολλά μασκαραλίκια απ' όξω! Έχει κάτι γατιά, κάτι λιοντάρια!... Πάντως εσείς θα τα φάτε;... Όχι, θα τ' ανάψετε!... Ε, άμα ανάψουν ανάψανε! Μάλιστα θα τα στείλω σε πρώτη ευκαιρία γιατί λείπει ο μικρός!... Σας μερσώ μαντάμ! Ωρέ ντουβάρ!

Της κακομοίρας



Κώστας Μεντής: [Γελάει με ένα διαπεραστικό σφύριγμα]
Κώστας Χατζηχρήστος: Μη μου κάνεις το τραίνο της Μαλακάσας εμένα, γιατί θα σε κάνω καροτσάκι!

Της κακομοίρας


[Μπαίνει ο Ρίζος]

Φιφίκα: Γεια σου Κιτσάρα!
Κώστας Χατζηχρήστος: Ρε καμαρώστε έναν Κιτσάρα τέσσερα πατώματα στο υπόγειο!

Της κακομοίρας



Φιφίκα: Μήπως έχετε κληματόφυλλα για ντολμάδες;
Κώστας Χατζηχρήστος: Κονσέρβα; Να κοιτάξω... Σάμπως και δεν έχουμε!... Αλλά, που είσαι; Θα σου δώσω κάτι άλλο! Θα σου δώσω τομάτα πελτέ Λαγκαδά!
Φιφίκα: Τι να την κάνω; Χθες πήρα! Εγώ θέλω κληματόφυλλα!
Κώστας Χατζηχρήστος: Οπωσδήποτε; Γιατί είχαμε ένα κουτί κληματόφυλλα προπολεμικό! Αλλά που το βάνει αυτός ο μούργος ο αφεντικός μου δεν ξέρω! Να ψάξω μέσα!

Της κακομοίρας



Κώστας Χατζηχρήστος: [Φέρνει μια κονσέρβα] Αυτό είναι που λέει αμπελόφυλλα;
Φιφίκα: Αυτό! Είναι φρέσκα;
Κώστας Χατζηχρήστος: Ούου! [Φυσάει πάνω στην κονσέρβα και σηκώνεται ένα σύννεφο σκόνη]
Νίκος Ρίζος: Σιγά ρε! Μας γιόμισες!
Κώστας Χατζηχρήστος: Τα παράπονά σου στο δήμαρχο που δεν καταβρέχει, όχι σ' εμένα!

Της κακομοίρας



Νίκος Ρίζος: Τσάκω ένα καρτούτσο και βάλε και λίγο κασεράκι!
Κώστας Χατζηχρήστος: Κασεράκι; Γιατι, έτρωγες και στο χωριό σου κασεράκι, που κόβατε τον πατσά με το ψαλίδι;
Νίκος Ρίζος: Άντε ρε!
Κώστας Χατζηχρήστος: [Μονολογεί] Καρτούτσο, ένα! Κασεράκι, ολίγο!... Έφτασεεε!
Νίκος Ρίζος: Σε ποιον τα λες ρε;
Κώστας Χατζηχρήστος: Στο βοηθό μου! Κάποιον διατάζουμε κι εμείς! Δεν είμαστε άντε-άντε!

Της κακομοίρας


[Μιλάει στο τηλέφωνο]

Κώστας Χατζηχρήστος: Άντε μαντάμ μπρος! Κατάστημα τροφίμων, εδώ 'ποδιευθυντής!
Κώστας Δούκας: [Του ρίχνει ένα φάσκελο]
Κώστας Χατζηχρήστος: Στα μούτρα σου!... Με συγχωρείτε μαντάμ! Δεν ήταν για σας! Μου στείλανε ένα τηλεγράφημα και το 'στειλα πίσω!

Της κακομοίρας



Κώστας Χατζηχρήστος: ...και με κρατάς και τον Ίκα! Ποιος είν' αυτός ο Ίκας;
Κώστας Δούκας: Αυτό όλοι το πληρώνουν!
Κώστας Χατζηχρήστος: Δεν το πληρώνω εγώ! Δε με φτάνει που δε με πληρώνεις, μου κρατάς και τον Ίκα! Και μου λες όλο υπομονή Ζήκο θ' αρρωστήσεις! Πότε θ' αρρωστήσω εγώ;

Της κακομοίρας



Μαρίκα Νέζερ: Λίτσα; Ποια Λίτσα;
Κώστας Δούκας: Την κόρη του κυρ Μανώλη!
Μαρίκα Νέζερ: Αυτού που εισπρακτορεύει στα τρόλεϊ; Καλέ, αυτή είναι σωστό μπουμπούκι!
Κώστας Δούκας: Ε, μα άμα παντρευτώ κυρά Θοδώρα, μπουμπούκι θα πάρω. Τι να πάρω, πατσά νυκτός;
Μαρίκα Νέζερ: Κι εξόν από αυτό, διαφέρετε και στην ηλικία!
Κώστας Δούκας: Βρε, μην κοιτάς που φαίνομαι μεγάλος! Είναι που είμαι χοντροκόκκαλος!

Της κακομοίρας



Φιφίκα: Κυρ Παντελή! Πάρτε κανένα μεζεδάκι! Καμιά σαρδελίτσα...
Κώστας Δούκας: Πα πα! Αλμυρά ποτέ!
Κώστας Χατζηχρήστος: Ναι, αλμυρά δεν τρώει γιατί το απαγορεύει ο κτηνίατρος!

Της κακομοίρας



Μαρίκα Νέζερ: Ξεκουμπίσου από 'δω, έχω κάτι να πω στον άνθρωπο.
Κώστας Χατζηχρήστος: Θα κάνεις εκπομπή;
Μαρίκα Νέζερ: Ότι θέλω θα κάνω!
Κώστας Χατζηχρήστος: Θα κάνεις ανακαταμετάδοση εις ρυθμόν απαγορεύσεως;

Της κακομοίρας



Γιώργος Βελέντζας: Μήπως φάνηκε ο κύριος Μπούρμπουρης;
Κώστας Χατζηχρήστος: Ποιος είναι ο Μπούρμπουρης;
Γιώργος Βελέντζας: Ο κύριος Κιτσάρας. [Ο Ρίζος]
Κώστας Χατζηχρήστος: Ααα, ο Κιτσάρας είναι και Μπούρμπουρης; Έχει δυο ονόματα, λόγω αναστήματος βλέπεις...

Της κακομοίρας



Γιώργος Βελέντζας: Εδώ κοντά υπάρχει ένα καφενείο;
Κώστας Χατζηχρήστος: Όχι εδώ κοντά, πέμπτος δρόμος αριστερά, οδός Τσιλιβίγκα.
Γιώργος Βελέντζας: Αριθμός;
Κώστας Χατζηχρήστος: Δε χρειάζεται αριθμός, θα το βρεις. Θα δεις καμιά εικοσαριά τεμπελχανάδες να είναι ξαπλωμένοι απ' έξω, δυο παίζουν τάβλι, δέκα μιλάνε... Τράβα. Κι εξ' άλλου, ξυπνός φαίνεσαι, μουστάκι έχεις, θα το καταλάβεις...

Της κακομοίρας



Κώστας Χατζηχρήστος: Α, ψωνίσαμε! Πετάς τα λεφτά σου στα παλιοκούτια και δεν κοιτάς να πάρεις ένα τσουβάλι φακές να πουλάμε, που ζητάει ο κόσμος φακές και του δίνω ρεβύθια!
Κώστας Δούκας: Τι λες ρε, τρελάθηκες; Ένα τσουβάλι φακές δεν έχουμε εδώ πέρα;
Κώστας Χατζηχρήστος: Δεν έχουμε, είχαμε!
Κώστας Δούκας: Τι γίνανε οι φακές; Τις πούλησες;
Κώστας Χατζηχρήστος: Δεν τις πούλησα, φύγανε μοναχές τους! Διότι σκάσανε οι φακές, βγήκαν τα μαμούνια, πήρε κάθε μαμούνι στην πλάτη από μια φακή, και δρόμο τον ανήφορο!

Της κακομοίρας



Κώστας Χατζηχρήστος: Τι 'ν' αυτό;
Κώστας Δούκας: Το γαμπριάτικο υποκάμισο.
Κώστας Χατζηχρήστος: Και γιατί το λες υποκάμισο, τι είναι υπολοχαγός;
Κώστας Δούκας: Έτσι το λένε!

Της κακομοίρας



Νίκος Φέρμας: Απορώ ρε Παντελή, πως τον ανέχεσαι τόσον καιρό! [Τον Χατζηχρήστο]
Κώστας Δούκας: Τον βλέπεις τελευταία που έχει αδυνατίσει; Κάθε βράδυ στο φαί του του βάζω από λίγο παραθείο!
Κώστας Χατζηχρήστος: Να μου κάνεις τη χάρη! Το άκουσα τι είπες, μου έβρισες το θειο!

Της κακομοίρας


[Ο Χατζηχρήστος παίρνει το τσιγάρο του Ρίζου και το καπνίζει]

Κώστας Χατζηχρήστος: Άλλαξες μάρκα πάλι;
Νίκος Ρίζος: Ναι.
Κώστας Χατζηχρήστος: Ε, δεν πας στο δ****ο, αλλάζεις όλο μάρκες, θα μου κάνεις το λαιμό μου χάλια, δεν μπορώ να μιλήσω! Μια μάρκα θα φουμάρεις!

Της κακομοίρας



Έλλια Καλιγεράκη: [Πιάνει ένα ξύλινο πουλί] Εσείς το φέρατε αυτό;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ναι. Είναι αρσενικός και τον λένε Κίτσο. Τον έφερα να τον βάλετε στην κάμαρά σας να με θυμάστε.
Έλλια Καλιγεράκη: Κουκουβάγια. Το σύμβολο της σοφίας και της λογικής.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Δεν είναι κουκουβάγια.
Έλλια Καλιγεράκη: Τι είναι;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μπούφος!

Τι 30, τι 40, τι 50



Λάμπρος Κωσταντάρας: Δε νομίζω πως υπάρχει θέμα ντροπής.
Έλλια Καλιγεράκη: Όταν σφάλλει κανέις...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ναι, αλλά πώς σφάλλει. Από σφάλμα;
Ρίκα Διαλυνά: Ζάχο μου, από τι άλλο;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μπορεί να σφάλλει ...εσφαλμένα!
Ρίκα Διαλυνά: Τι ΄ναι πάλι αυτό;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Να νομίζει ότι σφάλλει. Που είναι μεγαλύτερο σφάλμα. Διότι ο σφάλλων δεν είναι άσφαλτος...
Ρίκα Διαλυνά: Ζάχο μου, δεν αφήνεις το ουίσκι;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Νομίζω ότι εξηγούμαι σαφώς.
Έλλια Καλιγεράκη: Σαφέστατα.
Ρίκα Διαλυνά: Δηλαδή εσύ κατάλαβες;
Έλλια Καλιγεράκη: Τότε εγώ είμαι η καθυστερημένη...

Τι 30, τι 40, τι 50



Λάμπρος Κωσταντάρας: Όμως τα σφάλματά μας πρέπει να τα κοιτάμε κατα πρόσωπο. Διότι το πρόσωπο είναι καθρέφτης. Κι όταν κοιτάμε σ΄ έναν καθρέφτη δεν ξέρουμε ποτέ τι θα μας απαντήσει.
Έλλια Καλιγεράκη: Αν δεν ξέρουμε εμείς, τότε ποιος ξέρει;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ίσως ο καθρέφτης.
Έλλια Καλιγεράκη: Ένα ψυχρό γυαλί;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Που θα μας πει την ψυχρή αλήθεια.
Ρίκα Διαλυνά: Την κακή μου και την ψυχρή μου εμένα που δεν καταλαβαίνω τίποτα. Μα τι λετε τόση ώρα;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Υπηρεσιακά, της δουλειάς μας.
Ρίκα Διαλυνά: Και τι σχέση έχουν οι καθρέφτες με τις σαπουνόσκονες;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Θα βάζουμε καθρεφτάκια στις σαπουνόσκονες για να κοιτάγεται ο κόσμος πριν καθαρίσει οριστικά...

Τι 30, τι 40, τι 50



Λάμπρος Κωσταντάρας: Την κουβέντιασα την κοπέλα και κατάλαβα. Τον λυπάται. Απλώς
τον συμπονάει. Τον βλέπει έτσι φλομωμένο και λεει: «ας του δώσω λίγο κουράγιο μη μείνει στον τόπο». Γιατί έχει και την καρδιά του, π΄ ανάθεμά τονε...
Ρίκα Διαλυνά: Έλα μωρέ Ζάχο μου. Όλο κουσούρια του βρίσκεις.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Εγώ του τα βρίσκω; Οι γιατροί του τα βρίσκουνε. Νομίζεις πως είναι μόνο η ηλικία; Αυτός παιδί μου είναι ερείπιον, θέλει αναστήλωση. Εάν δεις ανάλυση ούρων και αίματος θα πέσεις τ΄ ανάσκελα. Ζάχαρο, ουρία, λεύκωμα, χοληστερόλη, οξόνες και κρύσταλλοι κυκλοφορούν στο αίμα του εις ποσότητες. Πέρσι του αφήρεσαν ένα νεφρό. Του κάνανε εγχείριση κιρσούς στα πόδια. Είκοσι εκατοστά παχύ έντερο (Της λεει κάτι στ΄ αυτί)
Ρίκα Διαλυνά: Μουσείο δηλαδή!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Εκφυλισμένον κύταρρον σου λέω παιδάκι μου!

Τι 30, τι 40, τι 50



Λάμπρος Κωσταντάρας: Πώς είστε;
Νεαρός: Καλά ευχαριστώ.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Όχι βρε παιδάκι μου. Πως είσαι έτσι θέλω να πω.
Νεαρός: Πώς είμαι;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Σαν σκουπιδιάρης του Σκυλίτση δεν ειν΄ αυτός;

Τι 30, τι 40, τι 50



Λάμπρος Κωσταντάρας: Αμάν! Τα μαλλιά της γριάς μπήκαν πάλι!
Υπάλληλος: Όλα σας καλά κύριε διευθυντά, αλλά αυτό να μην είχατε.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ποιο ρε Φίλιππα;
Υπάλληλος: Τη μανία σας για τα μαλλιά.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ρε, εγώ έχω μανία με τα μαλλιά, ή εσύ που τα περιποιήσαι σαν παλιά Αρσακειάδα;

Τι 30, τι 40, τι 50


(Μπαίνει ο Γιώργος Μοσχίδης)

Λάμπρος Κωσταντάρας: Ααα, να κι άλλος μάλλινος! Και μάλιστα ψευτομάλλινος αυτός!
Γιώργος Μοσχίδης: Γιατί ψευτομάλλινος;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Γιατί αν δεν τα έβαφες, θα ήσουν μπαμπακερός! Γι΄ αυτό!
Γιώργος Μοσχίδης: Μμμ, κακίες αναχρονιστικών ανθρώπων.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι είπες ρε μπάρμπα χίππη;
Γιώργος Μοσχίδης: Μπάρμπα να σε πουν τ΄ ανήψια σου!
Λάμπρος Κωσταντάρας: Εμένα με λένε. Εσένα ντρέπονται να σε πούνε!

Τι 30, τι 40, τι 50



Μίτση Κωσταντάρα: Έλα μια στιγμή κάτω.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Στάσου μωρή, τι με τραβάς έτσι; Τσουβάλι είμαι;

Τι 30, τι 40, τι 50



Λάμπρος Κωσταντάρας: Ρε συ, τι ειν΄ αυτά που φοράς; Χάμουρα βρε; Μουλάρι είσαι; Άντε να χαθείς βρε! (Γελάει)

Τι 30, τι 40, τι 50



Λάμπρος Κωσταντάρας: Πώς πήγε το ψάρεμα;
Ρίκα Διαλυνά: Καλά. Στο τέλος με κατάφερε και της τα είπα όλα.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Ποια όλα;
Ρίκα Διαλυνά: Τα δικά μου.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μωρή, για τα δικά της δε σου είπα να της μιλήσεις;
Ρίκα Διαλυνά: Ε, τι να κάνουμε, αυτά βγήκανε στη φόρα...
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μωρ' τι έχεις στο κεφάλι σου, φάβα Σαντορίνης;

Τι 30, τι 40, τι 50


(Μπαίνει ο Γιώργος Μοσχίδης κρατώντας ένα αρκουδάκι)

Λάμπρος Κωσταντάρας: Πώς είσαι έτσι βρε; Η μεγάλη αρκούδα έφερε τη μικρή!

Τι 30, τι 40, τι 50



Λάμπρος Κωσταντάρας: Τι έγινε η δεσποινίς Μαργαρίτη;
Μίτση Κωσταντάρα: Εμένα ρωτάς;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Δεν τηλεφώνησε καθόλου;
Μίτση Κωσταντάρα: Μου φαίνεται πως τηλεφώνησε στον προσωπάρχη.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Γιατί δε μου ΄πε τίποτα ο προσωπάρχης;
Μίτση Κωσταντάρα: Μου φαίνεται πως μου ΄πε να στο πω εγώ.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Μου φαίνεται πως άρχισες να κουρκουτιένεις!
Μίτση Κωσταντάρα: Αυτό το λες γιατί θέλεις να με διώξεις.
Λάμπρος Κωσταντάρας: Αν ήθελα να σε διώξω θα σ΄ έδιωχνα. Φύγε!... Και φάε λίγη τσίχλα να ξεβρωμίσεις! Σκορδοφάγα!

Τι 30, τι 40, τι 50


(Ο Κωσταντάρας μόλις γύρισε απ΄ το Λονδίνο με ...χίππικη περιβολή)

Υπάλληλος: Κύριε διευθυντά, τι έκπληξη είν΄ αυτή;
Λάμπρος Κωσταντάρας: Λονδίνο ειν΄ αυτό παιδιά μου! Μπορεί να μη σ΄ επηρεάσει; Και που πήγε και μου έκλεισε ξενοδοχείο αυτός ο αλιτήριος ο γιος μου; Στην Carnaby Street. Εκεί παιδιά να δείτε μαλλιά και γένια. Αφού οι άνθρωποι δε χρησιμοποιούν πια σαπούνια. Βάζουν ναφθαλίνη για το σκώρο!

Τι 30, τι 40, τι 50

Δεν υπάρχουν σχόλια: